ING heeft een paar kerstsprookjes (ING CEO-survey: Grote bedrijven verwachten steeds meer dat AI banen gaat vervangen , GenAI leidt tot tweedeling in de flexmarkt) uitgegeven om bij de boom te kunnen lezen. Ze zijn beiden heel compact, dus geen zorgen. Ik wil vandaag aandacht besteden aan het sprookje dat specifiek om het recruitment domein gaat.

Om de toon te zetten stelt ING in haar inleiding het volgende:

Generatieve AI (GenAI) zal naar verwachting op termijn de bemiddelingsrol van veel traditionele uitzenders en arbeidsbemiddelaars grotendeels kunnen overnemen.

Het bekt lekker, het geeft een schrikeffect en je zorgt ervoor dat er verder wordt gelezen. Een triply whammy. Maar klopt het ook? Dat is het voordeel van voorspellingen, je hoeft je niet te verantwoorden. Er kunnen zeker werkzaamheden worden overgenomen door GenAI, maar er kunnen geen autonome beslissingen door GenAI worden genomen. (Gen)AI toepassingen binnen het primaire proces van het flex/recruitmentdomein zijn namelijk hoog-risico toepassingen volgens de AI-Act.

We lezen verder (vetgedrukte delen zijn van mijn hand):

In de flexbranche wordt GenAI inmiddels ingezet voor het schrijven van vacatureteksten en functieprofielen en voor het matchen van kandidaten met vacatures of opdrachten. Aan de hand van een CV of een functieprofiel kan GenAI passende vacatures, opdrachten of geschikte kandidaten vinden. Dat kan de AI-technologie veel sneller dan een recruiter of intercedent omdat het in korte tijd grote hoeveelheden data kan analyseren. Hierdoor zijn de matches veelal ook kwalitatief beter dan die van een intercedent.

GenAI kan heel veel, waaronder het veel sneller maken van keuzes/fouten. In principe kan een herhaalde opdracht aan GenAI een andere lijst (of een andere volgorde van geschikte kandidaten op de lijst) opleveren. Vanwege het risico op automation bias (Blind vertrouwen op geautomatiseerde systemen) kan de ontvanger van die lijst er desondanks ten onrechte van uitgaan dat wat de computer zegt de waarheid is.

Er is geen twijfel dat GenAI sneller is, maar in hoeverre een veel snellere “match” een wezenlijke impact heeft op de doorlooptijd van het totale werving & selectieproces valt natuurlijk te bezien. Meer data is daarin zeker niet de bepalende factor, kwalitatief hoogwaardige data (geen vanzelfsprekendheid binnen het W&S-proces) kan daarin wel behulpzaam zijn; mijn koninkrijk voor volledige, actuele en juiste data!

En dan is er het woord matchen. Dit woord wordt echt te pas en te onpas gebruikt in dit sprookje, in alle gevallen om een search actie te omschrijven. Een search is een filteractie, waarbij de searchcriteria en de waarden per searchcriterium als filters worden gebruikt. De zoekresultaten voldoen dan aan alle geselecteerde zoekwaarden.
Hoe anders is dat bij matchen, waar vanuit twee kanten (baan en zoeker) naar de andere kant wordt gekeken (hoe leuk vindt de baan de zoeker en hoe leuk vindt de zoeker de baan). Tel de scores bij elkaar op, deel door twee en je hebt een score hoe leuk de twee elkaar vinden: de matchscore. Het resultaat is dat alles met alles matched en je dus een potentieel eindeloze rij van matches hebt, idealiter gesorteerd op matchscore. Dat is matchen. En je kan natuurlijk heel makkelijk sorteren op een matchscore, maar de resultaten moet je bewust beoordelen. Zonder automation bias want anders kan je zeer gemakkelijk ferme vergissingen maken. Kort gezegd: zoeken is makkelijk, matchen is moeilijk en vereist interpretatie. Daarom wordt ook zelden of nooit gematched binnen het recruitment domein. Er wordt daarentegen wel heel veel over matchen gesproken. Maar dat is pure terminflatie.

Het sprookje van de ING gaat verder:

Ook ontbreekt het de technologie aan emotie, zodat het bijvoorbeeld geen goede inschatting kan maken of een sollicitant in een team past of bij de cultuur van een bedrijf. Hierin zijn mensen nog altijd beter. Echter, naarmate de technologie zich verder ontwikkelt, zal de matching door GenAI ook op dit vlak steeds beter kunnen worden.

Zegt ING hier nou dat de technologie emotie gaat vertonen? Volgens mij wordt het op zijn minst gesuggereerd en dat maakt het verhaal echt tot een sprookje.

En dan is er nog dit voordeel:

Met behulp van GenAI wordt de database steeds rijker en beter gevuld met data. Als er een CV binnenkomt kan GenAI, bijvoorbeeld via whatsapp of een chatbot, ontbrekende basisgegevens aanvullen, zoals ‘heb je een rijbewijs?’, ‘wat is je maximale reistijd per dag?’, ‘per wanneer ben je beschikbaar?’ etc. Dit kan bijna 24/7, zorgt voor een goed gevulde database en levert de intercedent veel tijdswinst op.

Kijk, je kan altijd GenAI inzetten als je je intake nog niet goed voor elkaar hebt. Maar een interactief sollicitatieformulier kan dit natuurlijk ook afvangen, tenzij het gewoon cool is om er een chatbot met AI tegenaan te gooien. Of iets dergelijks…

En er is nog meer:

GenAI zorgt er overigens niet alleen voor dat er slimmer en efficiënter kan worden gewerkt, het biedt ook mogelijkheden voor verdere groei. Naarmate er meer en kwalitatief betere data beschikbaar komt zal er meer datagedreven worden gewerkt. Een volgende stap in het gebruik van GenAI is dat het marktontwikkelingen kan voorspellen op basis van data-analyse.

Ja, ja, het is me wat. Zonder rijbewijs, maximale reistijd en beschikbaarheid vanaf kon dat allemaal nog niet, maar nu kan GenAI op eigen houtje marktvoorspellingen doen. Je verzint het niet.

Met al deze mooie luchtspiegelingen als achtergrond denkt ING dat de flexbranche de volgende voordelen kan bereiken:

1. Hogere toegevoegde waarde. Dankzij de inzet van GenAI krijgen medewerkers de handen vrij voor hogere toegevoegde waarde diensten.
2. Verbeterde arbeidsproductiviteit. Op termijn leidt de inzet van GenAI tot efficiëntere werkprocessen en een hogere arbeidsproductiviteit.
3. Meer omzet door snellere en kwalitatief betere matches. Doordat GenAI sneller en kwalitatief beter (?) kan matchen leidt dit uiteindelijk tot meer omzet. Immers, de gemiddelde time-to-hire gaat omlaag, waardoor er meer matches, en dus meer omzet, kunnen worden gemaakt.

Als deze voordelen überhaupt bereikbaar zijn, dan zitten er nogal wat condities aan, zoals hierboven beschreven. Nog even lost van het feit dat GenAI voordelen worden toebedeeld die niets te maken hebben met deze technologie maar alles met een slechte procesinrichting of onvolledige data-uitvraag. En als er op dit moment flexdiensten zijn die hun hogere toegevoegde waarde diensten niet kunnen realiseren doordat ze geen tijd hebben dan dient er een ferme spiegel voor het collectieve management te worden gehouden. Vlak voordat ze bedankt worden voor niet-bewezen diensten. Wel lullig zo vlak voor Kerst…

Verder geeft ING ook nog drie risico’s aan:

1. Kwaliteit van de data. De eerste, tweede, …, laatste uitdaging bij het gebruik van GenAI-technologie is de betrouwbaarheid van de data. Allesoverheersende uitdaging. Niet nieuw natuurlijk; de grote belofte van datawarehouses is daardoor ook ernstig te kort geschoten.
2. Risico op discriminatie en hallucinaties. Hallucinaties zijn weeffouten in LLM’s. Niet op LLM-gebaseerde AI heeft hier voor zover ik weet geen last van. Maar beiden hebben zeer zeker last van meerdere/vele bias-vormen, waarbij overigens de kwaliteit van data wederom een zeer grote rol speelt.
3. Privacy en ethiek. Naast privacy speelt de AI-Act een grote rol, zij heeft recruitment systemen met AI als high-risk bestempeld. Dat vraag om heel wat extra waarborgen.

Op basis van die drie voordelen en risico’s komt ING tot de volgende slotsom

GenAI kan de intermediaire rol van veel traditionele uitzenders grotendeels overnemen. Er gaat naar verwachting een tweedeling in de flexmarkt ontstaan met enerzijds flexbedrijven die volledig transformeren naar, al dan niet gespecialiseerde, platformen. Anderzijds zijn er flexbedrijven die zich specialiseren in dienstverlening met een hogere toegevoegde waarde.

Goh… wat een verrassing: high tech versus high touch. Daarvoor had je dit sprookje niet hoeven schrijven. Dat is generiek en zo oud als de weg naar Rome.

Ik heb me overigens best wel vermaakt met dit sprookje van ING over de flexmarkt. Ik ga er vanuit dat het sectorrapport van ING een marketingvehikel is en daarmee niet wordt gelezen. En daarmee zou het verkeerde beslissingen van flexbedrijven kunnen voorkomen.