Ik zat gisteravond wat te RSS readen toen ik op een pagina van The Washington Post terecht kwam. Een krant met een grote reputatie. En die pagina zag er zo uit:
Valt iets bijzonders op? Nee?
Nou, laat ik eens alle advertenties en de navigatie zwart maken. Zodat alleen de content overblijft. Dan krijg je dit te zien:
Nou heb ik nooit goed opgelet bij wiskunde, maar volkgens mij is meer dan 50% van het oppervlakte zwart. Ik moet me door een woud van irrelevantie heenworstelen om uiteindelijk iets te kunnen lezen.
Zou dit ook een reden zijn waarom kranten, zelfs online, niet bepaald een succesformule zijn? Omdat er vrijwel niets te lezen is? In verhouding tot onzin die om een artikel heen gedrapeerd wordt?
Kees
says:Tja Marc, schrijver/redacteur is een zwaar, eenzaam en – zeker in de VS – sterk onderbetaalde baan. Er zijn daar inmiddels zoveel schrijvers en redacteuren weggesaneerd of vervangen door minder getalenteerde goedkope krachten dat je vanzelf een achteruitgang in kwaliteit en kwantiteit krijgt. Hetzelfde gebeurt in de hoek van de technisch schrijvers en (meer productgerichte) webredacteuren. Ik herinner me nog een uitspraak van een Web 2.0-goeroe op een communicatiecongres die daar riep dat je eigenlijk geen schrijvers/redacteuren meer nodig had, want iedereen kon zelf wel wat schrijven. Ik zeg: lekker twitteren allemaal.
martijn betgem
says:@ Marc, volstalgen waanzin en goed dat je de boel zwart hebt gemaakt. Ik heb het idee dat de nieuwslezer zelf steeds vaker op nieuwsjacht gaat en zelf bepaalt waar hij/zij zijn nieuws vindt en WIL lezen. Ik denk dat heel wat specialistische bladen hun leden hebben zien overstappen naar gespecialiseerde sites zoal RM en Marketingfacts. Wat moet je dan nog met je suffe blad of site?