Het was weer zover, in de Volkskrant van zaterdag het jaarlijkse stuk over de beloningen van de top in Nederland. Een altijd goed geschreven, uitstekend geresearched, kritisch, maar niet stellingnemend stuk waarvoor ik nog de Volkskrant koop (die ene keer per jaar zo ongeveer). En ook dit jaar heeft Xander van Uffelen mij niet teleurgesteld.
Natuurlijk was er weer een hoop ophef, want het gat is ook relatief veel groter geworden. Topbestuurders zijn het nu beu, eisen respect en dreigen met vertrek. Tja, respect is iets dat je moet geven voordat je het kan krijgen. Hoewel ik het eens ben met de uitspraak van Loek Bosman in mijn interview met hem: misschien zijn topbestuurders wel net zoiets als top voetballers, mensen die buiten alle logica van beloning vallen. De hoogte moet je dus ook niet zoveel over zeiken, die is niet realistisch, dat zal hij nooit worden.
Grappig is dat er ook gekeken wordt naar de hoogte die relatief is t.o.v. het modale inkomen. Ook dat is lastig, maar je ziet dat de kloof steeds groter wordt. Wel ben ik erg gelukkig met het feit dat de Volkskrant indirect ook wel een beetje de hand in eigen boezem stopt, want pas sinds de openbaarmaking van de salarissen is de kloof zoveel groter geworden en zijn alle topbeloningen zo extreem. Want daar waar het vroeger excessen waren, is het nu normaal. Dit omdat deze bestuurders elkaar enkele keren per jaar tegenkomen en dan niet onder willen doen in de lijstjes van Intermediair en de Volkskrant.
Alle discussies ten spijt ben ik geen voorstander van mega beloningen. Ik vind het model dat John Kivit bij Multiscope hanteert fantastisch: de managementfee mag procentueel niet meer stijgen dan de gemiddelde loonstijging van het bedrijf. Kijk, dan houd je het in de toom!
Verder moeten we eens niet zo spastisch doen over opties, opties zijn prestatie beloningen waar prestaties tegenover staan. Dat deze miljoenen kunnen waard worden (zoals bij Jan Bennink van Numico) is gewoon een feit. Wel moeten we een einde maken aan de gouden handdrukken, want falen en dan extra geld krijgen is natuurlijk heel slecht.
En de recruitment implicatie? Vanuit MVO oogpunt hakt het er gewoon in vrees ik. Hoewel nog niet heel veel, immers, iedereen doet het.
Overigens ook opvallend, in dezelfde krant stond dat de topman van Britisch Airways afziet van zijn bonus van 880.000 euro omdat hij zich verantwoordelijk voelt voor de blunders die gemaakt zijn bij de nieuwe terminal (die onder zijn druk te vroeg opende, chaos opleverde en 20 miljoen euro koste in 5 dagen tijd). Wel boekte het bedrijf een recordwinst (11 miljard euro) en mag het personeel 44 miljoen euro verdelen aan bonus. Helaas kreeg dat bericht maar een kleine kolom, maar er is dus wel zoiets als verantwoordelijkheidsgevoel bij internationale topbestuurders. Nu nog bij de Nederlandse.