Zoals ik jullie vorige week al had beloofd, zou ik in deze rubriek de echte dilemma’s uit de praktijk gaan behandelen. Zo een heb ik er nu bij de hand. Overigens heb ik ook mijn eerste verzoeknummer in deze rubriek binnen, daar ga ik komende week aandacht aan besteden. Maar eerst terug naar het actuele dilemma.
Een kandidaat – laten we hem voor het gemak Pieter noemen – die ik op 1 maart 2005 heb geplaatst, nam vorige week contact met me op, omdat hij weer in de markt was. Niet omdat ie met ontslag bedreigd was, maar omdat Pieter vond dat ie toe was aan een volgende stap, die hij bij zijn huidige werkgever en mijn klant – niet kon maken. Wat te doen? Nou, in ieder geval een tafeltje voor twee boeken bij Dauphine.
Nou, daar zat ik dan afgelopen maandag met Pieter. Hij vertelde me dat hij mooi was doorgegroeid de afgelopen vier en een half jaar, maar dat hij nu toe was aan een lijnmanagementfunctie, liefst in een internationale setting. Dat kan zijn huidige werkgever, mijn klant, hem niet bieden. Een beetje druk aan de top en een beetje erg Nederlands bedrijf. Hij had zijn CV op Monsterboard gezet en was zich doodgeschrokken van de kwaliteit van de reacties van mijn concullega’s en besloot daarop maar weer contact met mij te zoeken, vanwege de – ongelogen, zijn woorden – goede ervaringen.
Hij had geen haast en het eigenlijk nog prima naar zijn zin. Hij wil in 2010 een overstap maken, wil weg op zijn hoogtepunt. Zoals hij zo mooi zegt. Want het begint te makkelijk te worden en daar wordt ie lui van, zegt ie zelf.
Wat te doen. Ik ken mijn klant, weet op welk niveau hij acteert en wat hij wil. Tsja, dat kan daar nu echt niet, maar ja wie weet wat 2010 brengt. En ik heb er ook anderen bemiddeld, die wel mooie stappen hebben gemaakt. Ongeacht mijn afspraken met de klant – in ons contract staat dat ik geen medewerkers van ze mag benaderen – heb ik besloten hem niet actief te gaan bemiddelen en al zeker niet voor geld. Voelt op de een of andere manier toch niet goed.
Ik heb Pieter wel beloofd hem te introduceren bij een aantal concullega’s die ik vertrouw, mits ze een reële optie voor hem hebben. En nee, van hen vraag ik ook geen geld. Ik wil hem nou eenmaal niet overleveren aan de aasgieren in ons vak. Ook heb ik wat eindklanten in mijn netwerk die aansluiten bij de ambitie van Pieter. Ik heb hem verteld dat als hij op Linkedin een introductie bij hen wil, ik hem zeker zal doorsturen. Wederom at no charge. Die stappen ga ik de komende weken in gang zetten. Ik heb namelijk het idee dat ie toch gaat switchen, of ik dat nou begeleid of niet.
Ben benieuwd wat jullie er van vinden. Ben ik schijnheilig, naief of zouden meer mensen het zo moeten doen?
Volgende week mijn eerste verzoeknummer: “Van twee kanten – Het Concurrentiebeding”
SalesProfs
says:he! gezellig!
SalesProfs
says:gezellig!
Marc Drees
says:@Bas H.:
Hoe durf jij het woord beledigend in de mond te nemen zonder eerst publiek excuus aan te bieden voor de meest schofterige belediging die je eveneens publiek heb gemaakt? Dat is pas hypocriet!
Bas Westland
says:@Bas van de H.: Dat me het grote plaatje ontgaat zal wel komen omdat ik een eenvoudige slagerszoon uit Brabant ben. Die heeft van zijn vader – may he rest in peace – geleerd dat je niet één maar al je klanten tevreden moet houden. Dus lever ik de best beschikbare (!) kandidaat. Ik doe niet aan het rondpompen van steeds dezelfde groep kandidaten.
Daarmee zijn we terug bij het onderwerp – en daar ging het om – het opnieuw bemiddelen van een reeds geplaatste kandidaat.
Volgende week: Van wie accepteer je wel of niet een Linkedin uitnodiging.
Bas van de Haterd
says:oeps, tikvout, dat = dit in vorige reactie (en slaat terug op de workshop).
Bas van de Haterd
says:@Ivo: interessant om mij hypocriet te noemen, zeker aangezien je blijkbaar niet de moeite hebt genomen je te verdiepen in waar je nu over spreekt. Ik geef daar inderdaad een workshop over, mét een jurist! Die Jurist kent de wet, ik ken de recruitment sector. Hij kon het niet vertalen naar hoe recruitment werkte, ik kende de wet niet goed genoeg.
Dat heeft niets te maken met de schoorsteen die moet roken, dat is namelijk het aller trieste excuus dat ik ken. Dat heeft te maken met het combineren van expertises om iets nieuws te maken. Hypocrisie heb ik een enorme hekel aan en ik beschouw dit dan ook als beledigend.
@Bas W: denk dat het daar wel om gaat, maar het grotere plaatje ontgaat je de laatste tijd wel vaker. Je zegt zelf dat je regelmatig niet de beste kandidaat kan leveren voor je klant? Lijkt me niet de beste promotie voor je organisatie. Je hebt gelijk dat integriteit in mensen zit en dat komt doorgaans tot uiting in hun daden, met name wat je wel en niet kan combineren.
Ivo
says:@ Bas vd H: ‘helaas zijn er veel partijen die toch uit elke ruif willen mee-eten’… enige hypocrisie is jou blijkbaar niet vreemd.
Jij geeft toch ook diverse trainingen / workshops, die afwijken van jouw ‘expertise’, denk hierbij aan iets onbenulligs als de telecomwet (volgens mij ben je nl. geen jurist…). Ik snap het wel, de schoorsteen moet immers roken. Maar ga dan niet de kansen die andere ondernemers zien op deze afkraken. Je doet het immers zelf ook.
Bas Westland
says:@salesprofs Klaarblijkelijk levert de trainingsbusiness van jouw partner onvoldoende op om van rond te komen als ze dit er bij willen doen. Als jij een geode relaltie met de kandidaat hebt, ligt daar volgens mij de oplossing. De kandidaat bepaalt natuurlijk door wie hij bemiddelt wilt worden.
@Bas van de H. Je neemt helder stelling op een punt, waar het hier eigenlijk niet over gaat, maar als je het zo sterk stelt, wil ik wel even reageren. Ik zit als bureau wel vaker in de situatie dat ik niet de beste kandidaat kan halen voor mijn klant. Als die kandidaat namelijk bij een andere klant werkt, ga ik hem natuurlijk niet benaderen. Dus die ideale wereld die zou ontstaan als ik (of @salesprofs) niet zouden trainen, bestaat volgens mij toch niet.
En ook ten aanzien van het combineren van training en w&s. De integriteit zit niet in het proces, maar in de mens. Ik train alleen recruiters (bureau en corporate) en salesmensen in het gebruik van Linkedin. Het gros van wat ik doe is IT, internet en managementfuncties. Dus het zal niet vaak voorkomen. En als het gebeurt dat ik een sales of recruitmentvacature heb, ga ik natuurlijk niet een van mijn trainees benaderen.
Als een van mijn w&s klanten daar een probleem mee heeft, moeten ze maar een ander bureau in de arm nemen.
Is trouwens wel weer een leuk thema voor een andere “Van twee kanten”. Dank voor de tip!
Bas van de Haterd
says:@salesprofs: ik denk dat dit exact de reden is waarom je W&S activiteiten NOOIT kan combineren met andere activiteiten zoals training. Iets wat jij (en Bas W.) natuurlijk niet willen horen. Maar je kan nooit integer blijven, je naait namelijk altijd één klant.
Zoals Rob van Elburg altijd stelt: je wordt als bureau toch ingezet voor het zoeken naar de juiste kandidaat? Als jij dus een hele poule uitsluit omdat je die getraint hebt en vind dat je het niet kan maken dat je die kan bemiddelen, zet je je niet optimaal in voor je W&S klant. Als je dat niet doet, zet je je niet optimaal in voor je trainingsklant omdat je dan met getrainde mensen er vandoor gaat. Gelukkig zijn er veel organisaties die dat heel goed doorhebben, helaas zijn er veel partijen die toch uit elke ruif willen mee-eten.
SalesProfs
says:goed gehandeld.
In het zelfde straatje gebeurde mij ons langs dit. Een derde partij die zich normaal gesproken met trainingen bezig houdt geeft aan dat ze een kandidaat voor een van mijn vacatures hebben. Ik krijg wel vaker aanbiedingen om kandidaten te “kopen” en reageer altijd met : Dat kan mits deze kandidaat niet bij eenvan mijn klanten werkt (werving en selectie of training klant), Wij de kandidaat nog niet zelf kennen, en wij pas een vast bedrag ter fee willen betalen na plaatsing en als de totale betaling van de klant binnen is. Ik krijg een voorstel terug van 30% van de verdiensten en nog meer voorwaardes waar ik niet mee akkoord kan gaan. Dit meld ik en mag (hoera) een tegenbod doen. Ook krijg ik het cv Blind van de kandidaat. Ik zie dat ik de kandidaat ken omdat deze onlangs bij ons reageerde op een andere functie. wederom meld ik dit met zijn naam en rugnummer. Nu krijg ik een mailtje dat deze persoon het cv zelf wel neergaat leggen bij de (mijn) klant omdat de kandidaat volgens hen niet door ons bemiddeld wenst te worden. Raar verhaal? Zeker! Ik vat het als volgt op; Trainings bureau bemiddeld kandidaten die ze trainen voor openstaande functies bij anderen (zou ik als betalende klant niet vrolijk van worden) Dit doen ze liever via een andere organisatie en willen daar een zeer ruime vergoeding voor. Als het niet lukt dan doen ze het wel zelf. De kandidaat weet kennelijk niet dat deze organisatie hem links en rechts aanbied anders had deze in een eerder stadium wel aangegeven dat hij niet door ons bemiddeld wenst te worden, waar ik sterk aan twijfel aangezien deze eerder al zelf bij ons reageerde.
Wat denken jullie hiervan?
Bas van de Haterd
says:@Ivo: like I said, het heeft volgens mij alles te maken met het bedrijf. Ik heb er hele goede en hele slechte ervaringen mee (persoonlijk). Ik merk ook dat het er aan ligt wat de reden is (lijkt me in dit geval geen issue) en vooral hoe je het brengt.
Ivo
says:@ Bas vd H.: oude gedachte mee eens. Ideaalbeeld is continue transparantie over wensen en verwachtingen vanuit werknemer naar werkgever en vice versa….Echter mijn ervaring is dat het in de praktijk zo niet werkt en dat er toch wat scheve gezichten komen bij volledige openheid. Ik hoop echter dat dit verandert en dat normaal wordt binnen elke organisatie om hierover van gedachten te wisselen.
Bas van de Haterd
says:@Bas W: tja, die oude schoenen vind ik een hele oude gedachte als ik heel eerlijk ben. Een goede werkgever zal hier niet van opkijken en zeker ook niet minder om gaan doen richting de persoon. Het is met een goede werkgever doorgaans hele ongegronde angst en uit het artikel lijkt het of dit wel een goede werkgever is. Maar het blijft een keuze, waarbij ik de kandidaat zou adviseren open kaart te spelen.
Bas Westland
says:@Bas van nde H. Intern aankaarten valt denk ik, net als Ivo al zei, onder het credo oude schoenen…..Wie ik help? Pieter, door hem wel op de juiste plekken mijn netwerk ter beschikking te stellen. Maar dan moet ie het verder wel zelf doen. En mezlef natuurlijk. ’s Ochtends jezelf in de spiegel aan kunnen kijken is wel één van de mooiste dingen in het leven. Misschien kan ik de klant helpen als ik binnenkort weer om tafel met ze zit en afspraken maken over de doorgroei van mijn kandidaten en wat te doen als die niet mogelijk is (a la Peer).
Leuk om te leren van jullie reacties! En dat op mijn leeftijd 😉
Bas van de Haterd
says:Hoewel ik dergelijke ethiek doorgaans erg kan waarderen is nu de vraag: wie help je door dit besluit? Ik vind het bemiddelen van geplaatste kandidaten altijd een groot probleem bij de meeste bureaus, dus dat je dat niet doet: hulde. Maar…. als hij toch weg gaat, kan je hem beter naar een top positie helpen waar hij gelukkig van word, ook nog met een fee als vergoeding.
Wel zou ik het dan eerst met die klant bespreken. Het liefst dat deze man het zelf doet en ook aangeeft: ik ben in gesprek met Bas Westland. Als die kandidaat dat niet wil, dan zit je in een heel lastig pakket natuurlijk. Maar als je open kaart kan spelen richting die werkgever, waarom niet? Ik denk dat je daarmee alleen maar sterker staat naar kandidaat én naar klant toe. Je bewijst namelijk dat je je aan je afspraken houdt, tenzij de werkgever je daar van ontslaat.
Marloes Pieterse
says:ik vergeet er aan toe te voegen: als er geen interne mogelijkheden zijn, trekt het bedrijf zelf wel de conclusie dat ze de werknemer niet kunnen behouden op de lange termijn. Juist voor een goede afsluiting, kan het bedrijf daar ook een bijdrage inleveren.
@Bas Maar zoals je nu schrijft: als het bedrijf al aangeeft dat Pieter naar buiten moet gaan kijken, dan lijkt me het juist een goede service van jouw kant dat je ook een stukje vrijwillige outplacement kan doen. Dan ben je juist goed op de hoogte van wat er speelt bij jouw klant en bij de door jouw geplaatste mensen…
Peer Goudsmit
says:@bas Ethiek zit in je zelf en je hebt zelf al antwoord op je vraag gegeven. Doe waar je je goed bij voelt. Als je het technisch wil beschouwen heb jij een overeenkomst (gehad) met zijn huidige werkgever en niet met Pieter. In die overeenkomst staat waarschijnlijk dat jij gedurende een jaar na de laatste plaatsing geen kandidaten mag benaderen bij je klant. Jij weet of je dat doet of niet. Echter is Pieter bu een opdrachtgever, wordt jij door hem betaald, ga je met hem shoppen? Of heb jij een ander opdrachtgever en zie je daar ruimte voor Pieter. Wie betaalt bepaalt in deze. Ik zou Pieter een mooi carriere advies meegeven en direct de relatie met zijn werkgever aanhalen, daar zit je (hernieuwde) opdrachtgever. Je hoeft hem niets over Pieter te vertellen, maar je kan wel open evalueren hoe het met de mensen gaat die je bij hen hebt geplaatst.
Marloes Pieterse
says:@Ivo : met open kaart spelen bedoel ik de doorgroeiwens bespreekbaar te maken. Dit kan natuurlijk ook intern. Als een bedrijf dit niet kan bieden, dan wil het bedrijf meestal ook een goede werknemer daarin helpen, ook om die medewerker de laatste maanden toch nog gemotiveerd te houden. Je weet nooit waar dit goed voor is (ook voor de toekomst). Ik heb dit zelf ook meegemaakt.
Bas Westland
says:@Marloes Pieter heeft wel stappen gemaakt, maar, zoals ik al zei, de stap die hij nu wil maken is daar niet mogelijk (internationaal) of geblockt (te veel management). Wel een goede tip om dit soort zaken vast te leggen, maar de bewijslast blijft moeilijk. En Pieter heeft daar nu even niets aan. Overigens heeft hij het intern wel aangekaart (de managementfunctie) maar die zijn er dus niet. E’en van zijn interne klanten op directieniveau heeft hem zelfs aangemoedigd om extern te kijken (nee, hij wordt niet gepiepeld).
Ivo
says:@ Marloes: open kaart spelen is hierbij de moeilijkheid.
De kandidaat zelf zal niet snel bij zijn huidige werkgever gaan vertellen dat ie weg wil; immers je oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt is vaak erg onverstandig.
Met dit gegeven wordt het toch een soort van ‘achter de rug’ van de werkgever / opdrachtgever zaken doen; oneerlijkheid ligt op de loer waardoor je dus je vertrouwensband zou kunnen beschadigen.
Niet zo simpel dus.
Marloes Pieterse
says:@Bas Allereerst heel netjes jouw reactie. Ik deel je mening dat je een geplaatste kandidaat niet opnieuw zal bemiddelen door hem zelf te benaderen. Ik vind het ook heel goed dat je een afspraak hebt gemaakt hierover met je klant.
Echter, er zijn niet heel veel medewerkers die langer dan 4,5 jaar in dezelfde functie willen werken, zonder groeiperspectief. Is het dan reëel om te stellen dat je jouw geplaatste kandidaten nooit opnieuw zal bemiddelen? Zeker omdat ze jou nu zelf gaan benaderen vanwege jouw goede aanpak. Persoonlijk vind ik dat niet reëel (en ook vanuit commercieel oogpunt is het niet interessant).
Allereerst: Zijn er echt geen interne groeimogelijkheden voor Pieter in het huidige bedrijf? Je geeft aan dat de medewerkers die jij geplaatst hebt, wel mooie stappen hebben gemaakt. Waarom geldt dit niet voor Pieter? Heeft Pieter open kaart gespeeld bij zijn huidige werkgever over zijn wensen?
Zo ja, dan kun jij samen met Pieter en jouw klant overleggen of jij (op verzoek van Pieter) Pieter mag gaan bemiddelen en ook een goede nieuwe ‘Pieter’ mag aanleveren.
Zo nee, je geeft aan dat je weer een keer een afspraak moet maken met de klant. Zodra je aan tafel bent, kun je de klant dezelfde case voorleggen zoals je deze bij ons voorlegt. Kun je peilen hoe hij/zij daarop reageert en dit ook bijvoorbeeld in een hernieuwd contract vastleggen. Vindt de klant het reëel dat jij een door jouw geplaatste medewerker opnieuw mag bemiddelen als hij jou zelf benaderd na een bepaalde periode, leg dit dan vast en zorg dat je een mooie job vindt voor Pieter.
Succes!
Bas Westland
says:@Remco Die vervanger zou ik wel kennen ja. De relatie met de klant is – mede door verloop aldaar – toe aan een hernieuwde kennismaking 😉 Maar jouw idee kun je natuurlijk pas voorstellen als ie opgezegd heeft. Daarvóór communiceren zal Pieter niet echt waarderen. Maar ik neem je suggestie mee. Is een goede.
Remco
says:@Bas Zou je iemand kennen die de rol van Pieter in kan vullen bij jou klant?
Dan kan je in goed overleg met je klant voorleggen wat er gebeurt is en hem bijvoorbeeld voor half geld een rete goede vervanger voorstellen?
En laten we nou eerlijk zijn de beste kandidaten zijn degene die niet op een schopstoel zitten. Maar ik weet niet hoe jou relatie met de klant is op dit moment.
Bas Westland
says:@Ivo Goed te horen dat je het me me eens bent
@Remco In theorie heb je gelijk, maar ik heb geen zin om te moeten aantonen dat hij mij heeft benaderd. Er zijn genoeg handige jongens die zeggen: Ik heb een baan voor je, maar als jij nou solliciteert. Dat weten je klanten ook. Wat voor mij ook meespeelt, sid at er geen brandende noodzaak is dat ie weg gaat. Sterker nog, ik denk dat mijnj klant stik chagrijinig wordt, omdat ie momenteel echt een geode job doet.
Remco
says:Collega’s, Ik zie zeker wel dat je met een dilema zou kunnen zitten op basis van wat je zegt.
Maar we weten allemaal dat tegenwoordig het al lang is als iemand 5 jaar bij de zelfde werkgever/ op de zelfde potie zit, als zo’n persoon niet de doorgroei mogelijkheden krijgt die hij wenst dan gaat hij verder kijken. De persoon heeft vertrouwen in jou, jij kent hem ook nog, waarom dan niet op de normale manier de bemiddeling in gaan?
Mijn mening is het is 5 jaar geleden, jij hebt hem niet benarderd, als je een goede relatie met je klant hebt dan begrijpt hij dit! Als het nou binnen een jaar is dan zou ik het zeker niet doen, maar na een dergelijke periode.
Ivo
says:Helemaal mee eens en denk dat je goed hebt gehandeld.
Heb onlangs eenzelfde soort situatie meegemaakt waarin ik de eerder geplaatste kandidaat (nu tevens mijn contactpersoon bij de klant) aan de lijn had met de vraag voor hem verder te kijken. Je bevindt je hiermee natuurlijk op erg glad ijs en wilde me er niet – in actieve zin – mee bemoeien. Echter heb wel duidelijk gemaakt dat ik hem op het spoor zou kunnen zetten van nieuwe mogelijkheden zonder er verder direct voordeel mee te hebben. Vraag me af of het zinvol is om dan ‘door-te-bemiddelen’. De klant komt er hoe dan ook achter dat het via jou is gelopen en denk dat de vertrouwensband wat scheurtjes zou oplopen. Aan de andere kant: als jij het niet doet, doet je concullega het wel….tja lastig…vandaar dilemma 🙂