Annelien Jordense schreef een maand geleden een emotionele posting over de door haar ervaren halsstarrigheid van een vacaturesite bij het heronderhandelen van een volumecontract. Maar het verhaal van Jordense staat niet op zichzelf.
Waar overal ter wereld als gevolg van de economische crisis contracten worden heronderhandeld lijkt het wereldje der vacaturesites hierop een uitzondering te zijn. Klanten worden aan hun contract gehouden. Alsof er niets aan de hand is.
Een merkwaardige zaak, en in mijn optiek kortzichtig. Hoewel vacaturesites zich hiermee van de reeds ingeboekte omzet hebben verzekerd is er een concreet risico op langere termijn schade.
Want deze handelswijze zet kwaad bloed. En terecht. Er is namelijk nogal wat veranderd in de arbeidsmarkt. Iets wat we pas ruim na de zomer van 2008 echt begonnen te begrijpen. Maar het lijkt er op dat de vacaturesites hun handen schoon wassen. Onder het motto: contract is contract. Juridisch correct, maar zeer slecht voor de klantrelatie.
Het kan natuurlijk zo zijn dat vacaturesites dreigen om te vallen als deze contracten worden opengebrokenniet worden betaald. In dat geval is er slecht nieuws. Het huidige business model van vacaturesites zal het sowieso niet overleven.
De double dipping van betalen voor vacatureplaatsingen en betalen voor CV database toegang gaat verdwijnen. Pay for performance modellen zullen hiervoor in de plaats moeten komen. En dat vraagt veel meer van een vacaturesite dan achterover leunen terwijl bedrijven vacatures en werkzoekers CV’s plaatsen via hun site.
En dan zijn er nog de vermaledijde sociale media. Die ongetwijfeld handenwrijvend toekijken hoe vacaturesites de gang naar het graf voor zichzelf versnellen. En daar hun voordeel mee gaan doen.
Waarom dan toch deze neiging tot zelfdestructie van vacaturesites? Heeft de markt een collectieve doodwens? Wordt er echt gedacht dat je de crisis volledig op je klanten kan afwentelen zonder schade op langere termijn? Waarom geen creatieve oplossingen waarmee de klantrelatie niet op het spel wordt gezet?
Ik snap het oprecht niet. Wie wel?
Voor de goede orde, elke pitch of andere vorm van onbeschaamde zelfpromotie wordt verwijderd.
Rutger van Drongelen
says:Fijn dat we weer kunnen reageren op dit onderwerp, initieel gestart door Annelien Jordense. Annelien mag niet zeggen wat ze precies heeft onderhandeld (best flauw eigenlijk van het board) maar ja, ik kan er wel naar raden. Ik heb namelijk min of meer hetzelfde gehad, met Monster.
Ik ben franchisegever en faciliteer als zodanig voor mijn franchisenemers o.a. het kunnen posten op jobboards. En omdat ergens begin Q3 2008 mijn contract afliep moest ik toen verlengen. Bij ons groeiden de bomen nog steeds in de richting van de hemel. En dus sloot ik weer (zoals al die jaren daarvoor) een volumecontact af voor het posten van vacatures. En toen kwam 2009…en dus ook Q3 2009. En wat bleek? Er stonden nogal wat ongebruikte vacatures open. En ook MB vertelde mij dat die helaas kwamen te vervallen. Het Annelien(en nu dus ook Rutger)syndroom. Je kan het achteraf slecht inkoopbeleid noemen, of dat je op de blaren moet gaan zitten enzo, maar dat is achteraf lullen volgens mij. Onze slogan naar onze klanten/kandidaten is Relatie = resultaat! en dat impliceert dat wij met de klant meedenken als het met hun wat minder gaat en dus flexibel zijn in onze dienstverlening, en ja, dus ook in de prijs. en daarin zijn we niet de enige, probeer na de zomer van dit jaar nog maar eens 25% fee te verkopen voor W&S, zelfs bij executive search krijg je van mij de handen op elkaar als je dit voor mekaar krijgt. Nu zat ik echter in de inkooprol en ik hoop dan dat ik net zo word behandeld als ik mijn klanten behandel en vroeg dus om enige coulance. Lang verhaal kort, maar na veel gesteggel heb ik 50% van de openstaande vaca’s kunnen overhevelen naar 2010 waarvoor ik blij ben, iets blijer dan een boer met kiespijn zelfs.
Hulde voor Monster zou wat teveel gezegd zijn, maar het is voor mij in ieder geval reden om de relatie met MB te houden. Zoiets zal Annelien ook wel hebben heronderhandeld na de bom die ze – mijns inziens volledig terecht – gooide.
Ik zit al lang in de branche, langer dan de jobboards bestaan zelfs, en ik heb dus nogal wat spelers zien komen en gaan. De meeste begonnen gratis, groeiden hard en gingen ineens (terecht) geld vragen. De overlevers werden overgenomen door een investeerder of grote mediapartij en vervolgens worden de klanten die zo trouw hebben geholpen om hen groot te maken gevraagd om ineens tot 550% meer te moeten gaan betalen. Ik heb dit meegemaakt bij de NVB en later ook bij TJ (dus ik kon een glimlach niet onderdruken toen ik onlangs las dat ze gaan sluiten in NL) Zoals een coach van mij altijd zegt: “de natuur regelt het allemaal”. Arrogantie komt dus ook voor de val. Zijn er ook positieve geluiden of pis ik graag azijn? JA, er zijn positieve geluiden!, Lang, al heel lang heb ik een goede relatie met Jobbingmall (vooral toen Ernst Snijder daar zat, die snapt echt hoe je relaties koestert) en ook nu JM over is naar Careerbuilder houdt onze relatie stand. De komende week moet ik onderhandelen over 2010, ik houd jullie op de hoogte.. En er zijn ook kleinere spelers die goed zijn en blijven. Zoals Arbeidsmarkt.com. En ik ben het met Marc eens dat de boards op den duur verdwijnen, tenzij ze écht durven te veranderen. En dat zie ik niet gebeuren. Dus bijna R.I.P.
Marco Prins
says:Beste Marc,
Ik lees regelmatig berichten op recmatters en kan me doorgaans wel vinden in jouw meningen-stellingen. In dit item vind ik jouw verhaal wat te kortzichtig. Het verhaal van Annelien zal wel niet op zich staan, echter ik onderhandel veel met vacaturesites en ook over nog niet opgenomen credits. Afgelopen zomerperiode had ik bij de grote 2 ongeveer 25% nog niet gebruikt en heb deze zonder enige moeite mee mogen nemen in een nieuw contract. Het ligt dus ook deels aan de inkopende partij en sorry dat ik het moet zeggen, maar voor een dame (annelien) met een aantal recr. prijzen (voor wat het waard is) vond ik haar betoog matig. Ik weet uit ervaring dat met vacturesites wel valt te praten, maar je moet heel goed weten hoe!! Inkopen is een vak apart en geen taak voor een P&O’er of Recruiter, althans in veel gevallen zoals P&O zaken geen taak is voor een Inkoper.
Bas van de Haterd
says:Hoewel ik de vorige keer ook al aangaf dat ik geloof dat je wel enigszins als board flexibel moet zijn, begrijp ik ook heel erg goed dat je niet zomaar alles heronderhandeld.
Marc, je zegt zelf: pas ver na de zomer van 2008, dus nog ver voor 2009. Waarom sluit je dan in hemelsnaam een volumecontract voor 2009 af. Als je niet zeker weet dat je het gaat gebruiken, moet je het niet inkopen. En anders moet je op de blaren zitten. Punt.
Dat je daarbij wat ruimte moet bieden als board, ja, dat denk ik wel. Er worden veel relaties kapot gemaakt op deze manier. Aan de andere kant, ik denk dat heel erg vaak en elke keer zie ik ze een jaar later ook weer gewoon terug gaan. Ja, we hebben ze toch nodig… ja, nou ja, ik weet het anders ook niet. En tot de corporates dan consequent zijn, zullen de boards dit soort tactieken niet aanpassen. Logisch. Ik ken nog steeds maar verdomd weinig bedrijven die oprecht zwarte lijsten hebben met partijen waar ze geen zaken meer mee doen (zowel boards als bureaus als journalisten, etc).
Dus ja, ik begrijp het wel (wat niet wil zeggen dat ik het met alles eens ben).
Niels Jordens
says:Bij bovenstaand type reactie wil ik nou juist NIET een link plaatsen, excuses daarvoor 🙂
Niels Jordens
says:@jerome uit de praktijk kan ik je melden dat het met die bezoekers en m.n. kwalitatieve respons heel heel erg meevalt, en gelukkig maar, want inderdaad: investeren in marketing wordt een moeilijk verhaal. Maar dat hoef ik dan ook niet door te rekenen aan mijn klant. De beste marketing is m.i. dat je de juiste kandidaten weet te aan te trekken cq. de juiste match biedt. Wat dat betreft zijn Marc en ik het volgens mij gewoon eens.
Bovendien ben ik niet helemaal op m’n achterhoofd gevallen, ik gebruik namelijk een mandje van ca. 80 vacaturesites nationaal en internationaal waarop ik doorpost. (vrijwel) gratis welteverstaan. Daarmee trek je veel goede kandidaten aan doordat je vacature op verschillende juiste termen goed scoort binnen zoekmachines en op dat gebied kun je als kleintje/starter heel goed concurreren met de grote jongens. Ook dat is een kwestie van goede matching maar dan richting kandidaat. En geloof me dan reageren er ook “toppers”. Dan hebben we het nog niet eens gehad over social media incl. fora, blogs etc. Kost wel tijd maar weinig geld.
Er wordt wel wat negatief over een relatief (kosten)efficient advertentiekanaal als job boards gedaan. Het gaat meer om de juiste inzet ervan en de ontwikkeling van boards met hun business en pricing modellen om aantrekkelijk en innovatief te blijven.
Jerome Korsten
says:Ben er mee eens dat de onderhandelingen anders zouden moeten als beschreven.
Maar kijkend naar online vacaturesites vind ik dat ze te negatief worden neergezet. Niemand praat over de positieve punten. Ze bieden wel resultaat voor een relatief geringe investering zeker als er een groot volume word afgenomen. Kranten advertenties en werving en selectie bureaus zijn vele male duurder.
Kijkend naar het business/verdienmodel is dit natuurlijk moeilijk aan te passen, hier hebben de grotere vacaturesites een macht positie in. Een beginnend vacaturesite met een no cure no pay formule overleefd niet. Dit omdat er geen mogelijkheden zijn voor grote marketing acties en dus weinig bezoekers wat resulteert in weinig sollicitaties.
Over prijzen gesproken: Wat mij laatst opviel was dat de prijzen in Belgie nog hoger liggen als hier in Nederland voor het plaatsen van een vacature.
Marc Drees
says:@Niels:
Print is als het hert in de koplampen. Na de botsing zullen we nog enige tijd met smaak het vlees eten maar de voorraad is eindig. Als overheden met subsidies komen om een bedrijfstak in leven te houden is de boodschap wel duidelijk. Meningen doen daar niet bij terzake, resultaatontwikkeling wel. En die is schokkend. Across the board. Met Intermediair misschien uitgezonderd… for now.
Ik ben ondertussen ook al een graf aan het graven voor het traditionele verdienmodel van vacaturesites. Inclusief cost-per-click verdienmodellen. Want dat is oude wijn in nieuwe zakken.
Pay-for-performance dient zich te bedienen van een op kwaliteit gestoelde criterium. Anders kunnen we wel een paar clickfarms inhuren. En kwaliteitsbepaling in een volumemarkt zal zich moeten bedienen van technische hulpmiddelen, waarbij op dit moment matching de toekomst lijkt te hebben.
Daarbij gaan we nog altijd uit van traditionele modellen waarbij een vacaturesite een walled garden is van twee stapel meuk. Eentje met vacatures en eentje met CV’s. Voor mij is de meer principiele vraag of dit model zal blijven bestaan. Dat is er overigens eentje voor een langere termijn. En dit is niet de reden dat ik het graf voor vacaturesites met traditionele verdienmodellen aan het graven ben.
Niels Jordens
says:@Marc onze definitie van “dead” is in elk geval een andere. Ik begrijp je punt maar zolang ik in diverse print media nog bestookt blijf worden met personeelsadvertenties, ook of zelfs in deze tijd en in weerwil van de m.i. slecht uitvallende vergelijking met online adverteren, is “dead” wat mij betreft een onhoudbare stelling in het hier en nu. Jouw of mijn mening of toekomstvoorspelling is dan wel interessant, maar het gaat om de werkelijkheid.
Als we heel basic kijken naar bereik i.c.m. (kwalitatieve) respons versus kosten gaat het bottom line om de vraag of een job board daarin goed presteert cq. toegevoegde waarde biedt. Ten opzichte van print een no brainer, dus als print al nog gebruikt wordt zal dit voor job boards zeker nog lange tijd gelden, onafhankelijk van het prijsmodel wat overigens ook gunstig afsteekt t.o.v. print.
Dat laat onverlet dat ik het er helemaal mee eens ben dat job boards en hun businessmodel zich zullen moeten blijven ontwikkelen. Pay for performance vindt ik daarbij een goede denkrichting. Ik dacht dat Stepstone ook al cost per click achtige oplossingen biedt. Ik zelf zoek het in “human interference” en daarmee no cure no pay maar moet ook nog maar afwachten of dat ‘m wordt. En/of modulaire dienstverlening zoals door JR geïmpliceerd. Genoeg te doen en stilstand is achteruitgang, maar ik graaf voorlopig nog geen graf voor job boards….
Marc Trebels
says:de jobboards zijn een dankbaar onderwerp op dit blog dat moge duidelijk zijn, gezien de reacties op het verhaal van Annelien Jordense. Ik ben het in ieder geval met Niels eens, er wordt te makkelijk met de vinger naar jobboards gewezen als zijnde halsstarrig. Geef mij een eens een voorbeeld van een organisatie die nu moedig genoeg is om zijn klant te melden dat ze graag het contract openbreken om de klant maar tegemoet te komen. Ik kan ze zo gauw niet bedenken, zeker niet als de organisatie zelf in een lastig parket zit. Dan moet je toch wel een hele grote jongen zijn als je dan marge weggeeft…
JR
says:Ik merk wel dat veel organisaties zijn met nieuwe initiatieven en nieuwe verdienmodellen. Ook in moeilijke tijden blijven jobboards e.d. zich ontwikkelen. Ik denk daarom dat de organisaties zich wel realiseren dat er iets moet veranderen.
Wat ik wel merk is dat deze organisaties meetbaarheid allemaal als USP willen gaan gebruiken. Kijk maar wat wij kunnen als het ware.
Ik denk echter als je als organisatie een samenwerking op kan zetten met als resultaat een echte oplossing dat de klant eerder geneigd is te investeren. Bijvoorbeeld een afspraak over het aantal te leveren CV’s. Dit is minder servicegericht dan een W&S bureau, maar concreter dan een jobboard.
Marc Drees
says:@Niels:
Nergens gaat het heronderhandelen makkelijk. Maar de halsstarrigheid van vacaturesites is hierin wel uitzonderlijk. Er is tenslotte voor beide partijen duidelijk dat hier sprake is van uitzonderlijke omstandigheden. Omstandigheden die om die reden van beide partijen iets vragen. Je dat niet realiseren is niet slechts dom, het is zelfs bedreigend.
Print is dead en dat weet je natuurlijk ook. De splendid isolation van Intermediair houdt vanzelf ook op te bestaan. Het duurt alleen wat langer. Pay for performance is natuurlijk wel mogelijk voor print, maar niet goed werkbaar.
Print vormde lange tijd de enige drager voor advertenties. Die daarmee een subsidie voor de content in een krant vormde. Die subsidie is verdwenen en adverteren online is goedkoper en heeft een groter bereik. Ergo, print is dead.
Dezelfde beweging, met een rendementsvraag (pay for performance), komt natuurlijk ook voor vacaturesites aan de orde. En zonder aanpassingen zal deze vraag op termijn hetzelfde antwoord zijn.
Van de grote vacaturesites zal Monster waarschijnlijk als eerste met een pay-for-performance model komen. Maar die is al geruime tijd fors aan het investeren. Het risico dat daarvan uitgaat wordt m.i. niet of in onvoldoende mate onderkend door de overige vacaturesites. Dom? Ja! Want dat zorgt op enig moment voor een marginalisatie van ’traditionele’ vacaturesites. Onvermijdelijk. Alleen het tempo is onduidelijk
Niels Jordens
says:Los van de discussie over wel of niet heronderhandelen, waarbij ik betwijfel of het in (alle) andere branches overigens wel zo makkelijk gaat, is er toch iets geks aan de hand. Job boards worden het graf ingeschreven, maar m.i. blijven het interessante advertentiekanalen naast het steeds breder wordende pakket aan andere mogelijkheden zoals social media.
Print bijvoorbeeld wordt al jaren het graf ingeschreven en is ook nog niet “dead”, sla alleen al de Intermediair maar eens open. En heeft een kleiner dan wel minder specifiek bereik dan een job board waarbij de vacature vindbaar is op specifieke zoektermen op site en met Google (als het goed is). En “pay for performance” lijkt me ook lastig bij print. Last but not least is de prijs voor een advertentie over het algemeen (veel) hoger dan bij een gemiddeld job board. En dat alles in een situatie waarbij inmiddels het overgrote deel van de job seekers zich online begeeft.
Ik wil toch eens een keer een betere set aan argumenten zien voor de voorspelling dat job boards gaan verdwijnen. En niet op basis van issues die voor andere typen media ook dan wel nog meer gelden. Dán ben ik trouwens best te overtuigen.