Artikelen schrijven is toch een redelijk passie voor mij geworden. Het schrijven van een blog is niks meer dan je verbale diaree verwoorden, althans dat denken mensen. Om heel eerlijk te zijn dat is niet altijd het geval. In veel stukken gaat best wat tijd zitten, een stukje research bij sommige mensen interviewen. Zeker als je stukken schrijft voor RecruitmentMatters moet je, je huiswerk goed gedaan hebben.
Van de week verscheen er een artikel op personeelslog van alle netwerken, waar geleutert en genetwerkt wordt door recruiters en HR professionals. Het zijn er ruim 70 en ik miste er zelfs nog een groot aantal. Van die netwerkgroepen die zich bevinden in de krochten van het internet. Van die groepjes waar je eerst een “secret handshake”voor moet leren. Uiteraard verbaasd dat mijn eigen groep er ook tussen stond, maar ook wel een beetje vereerd ( ook al was de naam verkeerd geschreven ) Echter het vullen van al deze groepen, blogspots en knuffelgroepjes neemt redelijk wat tijd in beslag. Er zijn in de afgelopen jaren redelijk wat nieuwe bloggers opgestaan.
Waar ik mij dan echt over kan opwinden zijn mensen die negatieve uitlatingen doen over een blog. De term opbouwende kritiek is volledig verdwenen in Nederland. Het onderbouwen van een standpunt is een verloren kunst. Zo schreef ik van de week een uitermate leuk stukje ( al zeg ik het zelf ). Doorspekt met humor, zelfreflectie en uiteraard legitieme standpunten. Vervolgens is er een anonieme pisvinger die meent dat mijn stukje; “een beetje saai en standaard stuk is, die types en dit hele artikel is al door 100-en geschreven…”. Ik kan al helemaal niet overweg met kritiek, maar dan ook nog anoniem iemand afplassen vind ik zo jammer.
Binnen de Nederlandse recruitment blogwereld zijn er allianties, vriendschappen, maar ook vetes. Wie had er ooit gedacht dat Dreesje en ik nader tot elkaar zouden komen. Wij hebben gewoon besloten, let’s agree to disagree. Naast standpunten natuurlijk ook nog eens de manier waarop je dingen verwoord. Er zijn meerdere mensen die mijn schrijfstijl als plat en ordinair betitelen, zelfs mijn moeder vindt dat. Die heeft zich nog nooit zo geschaamd sinds dat ik dreadlocks had 20 jaar geleden. Dan denk ik op mijn beurt weer “er zit een knop op die PC” lees het dan niet. Het persoonlijk aanvallen van mensen is ook iets wat sommige mensen niet kunnen laten. Kritiek hebben op iemand zijn standpunten, prima, maar iemand als persoon afzeiken vind ik jammer. Ik denk dan zelf “Hoor ik daar een lama schijten ?”. Als je het zelf allemaal zo goed weet, schrijf dan zelf een stuk, of “nee jij hebt lekker veel ervaring als recruiter”.
Wat is de reden om te bloggen. Inderdaad voor sommige is het pure schaamteloze zelfbevlekking, o nee dat heet tegenwoordig “Personal Branding”. Een mogelijkheid om 30 keer de bedrijfsnaam te noemen in een stuk van 20 regels. Het kan ook ontstaan uit totale narcisme, ik heb daar zelf ook wel een vleugje van ( volgens anderen). Een echte Narcist ontkend zijn narcisme natuurlijk. Sommige om een tegengeluid te geven, anderen hebben als doelstelling om kennis te delen. Mijn eigen groep en ook mijn begin als blogger is begonnen als grap omdat ik met een aantal mensen gewoon humor wilde delen. De eerste 50 leden van mijn groep waren goede relaties en vrienden, waar wij een beetje konden lachen om het werken binnen de arbeidsbemiddeling.
Dus voordat je mensen virtueel gaat afplassen denk eerst eens na of je het zelf leuk zou vinden als iemand publiekelijk op je kop zou poepen. Het is niet alsof je rijk wordt van het bloggen. Het is ook allemaal liefdewerk, oud papier, prima om kritiek te hebben, maar is het ook opbouwende kritiek ?
Er is ook geen één recruitmentblogclubje waar er zoveel kritiek op elkaar wordt gegeven als bij RecruitmentMatters. Dus bij deze wil ik mij opwerpen als een heuse Kofi Anan en zeggen: neem een chill pil, laat iedereen in zijn waarde en geniet gewoon van de stukken die anderen voor jou schrijven.
Martijn
Andre Engels
says:Snel, bel een vroedvrouw! Er heeft hier iemand ernstige weeën.
Shane
says:ERG SAAI
Mark
says:Hoe ging dat rijmpje ook al weer… Juist:
I’m rubber you’re glue, everything you say bounces off of me and sticks to you.
Is in dit topic wel op z’n plek denk ik.
Annemarie Stel
says:Gut, gezellig hier.
Patrick
says:@ marc, eeeuh ja ik kan lezen hmmmm… wil ik dit nog lezen ? NEE
Wil ik hierop reageeren? Vooruit nog 1 x
Het is je gelukt. Je staat op de mijn lijst uiterst trieste mannetjes!
TOT ZIENS veel succes met je blog, je zal het nodig hebben!
Marc Drees
says:@Patrick:
Ehhh… kan je wel lezen?
Ivo
says:@ Marc: heel goed haha
@patrick: tja het is Marc’s blog dus hij kan doen wat ie wil 🙂
Patrick
says:@ marc, fijn dat je het i-phone applicatie onderwerp toch nog weer even aanhaalt!!!
Probeer nu voor één keer inhoudelijk te reageren waarom het zo’n ” dom” idee is…. Ik geloof je graag maar kom eens met iets tastbaar ipv vergelijkingen die mank gaan of 20 x zeggen hoe dom het wel niet is…
Mark
says:@P. Vinger: ik lift mee op je mening. Hoe goed de inhoud ook is, de verpakking kan het maken of breken.
P. Vinger
says:Wellicht heeft Marc gelijk en schuilt, goed verborgen, achter Martins gebrekkige Nederlands, zijn ongeloofwaardig grote hoeveelheid taal- en spelfouten en zijn warrige redeneertrant inderdaad een feilloze essentiedetector. Dan landt heden onze gier op het onterecht afgefakkelde hoofd van de volgende keizer van de blogosfeer. Namens alle leden van de familie Vinger wens ik hem voor de zekerheid veel interpunctuele wijsheid, een aanzet tot humorgelardeerde interpretatie van reacties en bovenal een minder prominente plaats in zijn eigen blogs toe. Sputum, urine en faeces zijn vruchtbaar, maar ik haal mijn neus ervoor op.
@Martijn: Zou het een idee zijn om je stukjes wat oogballen te laten vangen voordat je ze publiceert, juist om de lezers meer te confronteren met de inhoud en minder met de vorm?
Annemarie
says:O o o, en ik maar denken dat we dit niveau intussen waren ontstegen en dat de laatste azijnpissers intussen wel waren opgezouten richting Geenstijl. Nou, dan doe ik ook een duit in het zakje.
Als mijn zoons bonje hebben – ze zijn 13 en 10, dus dat is om de haverklap – probeer ik ze uit te leggen dat NIET op elkaar reageren de snelste manier is om van de bonje af te komen voordat er echt dingen kapot gaan. Het werkt zelden. Op dit soort platforms – waar bezoekers over het algemeen géén broers zijn, elkaar dus volstrekt niet kennen en geen idee hebben wat ze met hun reacties aanrichten – is de drempel om eerst even tot tien te tellen al helemaal afwezig. Het lijkt me verstandig om daar dan maar gewoon rekening mee te houden. Hoeveel tijd het ook kost om een mooi blogje in elkaar te zetten (ik weet er alles van), je zet je opinie in de etalage en niet zeuren als mensen ’t niet mooi vinden. Ook niet als de lezers – per definitie minder begiftigd met schrijf-, opinie- of ander talent dan de blogschrijver en absoluut met minder lef – blijkbaar een of andere frustratie op je afreageren. Beschaving is maar een heel dun laagje op onze omgangsvormen; in de relatief onpersoonlijke omgeving van een blog wordt dat laagje er al snel afgeschraapt.
Dus, Martijn, die reacties zijn niet zo persoonlijk als je ze opvat. Ga alsjeblieft lekker door met het schrijven van goeie stukken die goeie inhoudelijke reacties opleveren en als er weer eens een zure tussen zit: láát ze. Ik moet nog zien dat ze ’t beter kunnen. Behalve dan die d’s en t’s…
Marc Drees
says:Het schijten van een lama valt bij mij in het niet bij het schijten van een beer. Mogelijk omdat een lama hooguit kan spugen en een beer toch ferm van zich af kan bijten. Maar de essentie is natuurlijk dat er weliswaar geen domme vragen zijn (hoewel ik dat met plezier wens te bestrijden); domme reacties zijn er zeker wel.
En daarin kan ik mij volledig vinden in de inhoud van dit stuk. Al heb ik, na enkele jaren oefening weliswaar, geen enkele moeite met domme reacties. Ik hoop slechts dat de plaatser van een domme reactie mijn tegenreactie kan overleven. Want ik heb bijzonder weinig respect voor domheid die ook nog eens met de overtuiging van het eigen gelijk wordt gebracht. Ik zou het Wilders-reacties willen noemen. Daar is slechts 1 remedie mogelijk; de domheid aan de kaak stellen.
Een prachtig recent voorbeeld hiervan is een clubje hersenlozen die denken dat de Tempo-Team / Randstad iPhone applicatie daadwerkelijk in een behoefte voorziet. Want de gemiddelde werkzoekende (met iPhone…) wil natuurlijk in een verloren moment via diezelfde iPhone op zoek naar interessante vacatures! Om deze vervolgens naar zichzelf te mailen. Brakend hoongelach is hier op zijn plaats. Maar nee, er zijn meerdere Wilders reacties te noteren die het tegendeel beweren. Hoe dom kan men zijn…
Martijn is ondanks zijn fysieke postuur (en veel te grote hoofd) dus blijkbaar zeer gevoelig voor reaguurders. Het is goed om daar rekening mee te houden. Ik ben volstrekt daarentegen volstrekt ongevoelig voor dit soort Wilders typetjes maar zeer gevoelig voor reacties met inhoud. Gelukkig zijn er daar nog altijd meer dan voldoende van. Dat is ook een belangrijke motivatie om door te gaan. Want elke goede reactie biedt inzicht en kennis. De kracht van een weblog.
De essentie van Martijn’s betoog staat overigens als een huis. En is daarmee slecht noch saai. Zeikende danwel schijtende lama’s beseffen zich zelden dat achter een blogposting een inspanning schuil gaat. Die inspanning kan tot een pareltje of tot een mager stuk hebben geleid, maar de inspanning is daar niet minder om. Het is goed om dat te beseffen. En als je dan wil reageren, wat ik bijzonder toejuich en waardeer, is het goed om ook zelf een inspanning te verrichten door eerst na te denken. Dat toont respect voor de inspanning van de schrijver. En als je vervolgens de inhoud gemotiveerd aan flarden weet te snijden: chapeau! Als dat ook nog eens met humor, cynisme en een dosis vitriool gepaard gaat: respect!
Ivo
says:ik sluit me aan bij P. Vinger. Niet prikkelend, scherp of grappig.
Helaas…
kuch
says:Komen er potdomme nu ook weer eens leuke grapjes met humor om te lachen over B van de Hatred?
P. Vinger
says:Slecht stuk. Saai vooral, weer. Ik ga niet zeuren, ik zeg gewoon mijn rm abonnement op. Martin, niet bedankt.
Tessa Faber
says:*Lama schijt modus aan*
…denk nou eens aan de d-tjes en de t-tjes, Martijn… 😉
*Lama schijt modus uit*
Verder: vele niet- ingewijden in deze wereld zullen geen idee hebben waar je het over hebt, maar de gemiddelde RM lezer vangt je drift waarschijnlijk wel! 😉
Kay
says:Hulde!