Een recente publicatie van Eurostat brengt de impact van de economische crisis op langdurige werkloosheid in Europa akelig duidelijk in beeld:

 Eurostat: Duur werkloosheid in Europa, Q3 2008 versus Q3 2009

In vergelijking met het derde kwartaal van 2008 is het aantal werklozen in het derde kwartaal van 2009 met ruim 5 miljoen toegenomen; een groei van 33%…

Maar die groei is niet bepaald gelijkmatig verdeeld:

Eurostat: Toename werkloosheid in Europa, Q3 2008 vs. Q3 2009

De grootste toename zit in een periode van werkloosheid van 6 tot 12 maanden. Hier is sprake van een ware explosie van de toename. Tegelijkertijd is ook de werkloosheidsduur van 1 tot 2 jaar zeer sterk gegroeid. Tegelijkertijd is het percentage kortdurende werkloosheid weliswaar gegroeid, maar niet in vergelijking tot de langduriger werkloosheid.

Dit is een somber beeld omdat landuriger werkloosheid de afstand tot de arbeidsmarkt vergroot en daarmee een terugkeer in het arbeidsproces steeds moeilijker maakt. De hoge kosten en het beperkte succes van de Nederlandse re-integratietrajecten zijn hier schrijnende voorbeelden van.

Deze ontwikkeling kan er dus voor zorgen dat er sprake zal zijn van een structureel hoger niveau van werkloosheid in de komende jaren. Omdat een (toenemend) deel van die werkloosheid uit langdurig werklozen gaat bestaan, met een almaar afnemende kans op een terugkeer op de arbeidsmarkt. Wat weer tot gevolg heeft dat economisch herstel moeizamer wordt. Tenslotte zijn consumenten nodig om de economie uit het slop te trekken. Maar consumenten met een uitkering consumeren aanzienlijk minder.