Niemand houdt van vacatures. Zolang een vacature openstaat zit een bedrijf zonder personeel en kan een recruiter geen factuur sturen. Sommige vacatures zijn vervulbaar – een corporate recruiter is zo gevonden – andere niet; mileujuristen bestaan alleen in mythen en sagen.

Alle hinder die onze corporate recruiter ondervond voordat ze aan de slag kon noemen we frictiewerkloosheid. Ingewikkelder kan ik het niet uitleggen. Rol het woord anders even over je tong, als niemand kijkt. Als frictiewerkloosheid niet bestond dan hadden we geen last van vacatures en kon elke bureaurecruiter bij het verkrijgen van een opdracht direct de factuur versturen.

Vorige eeuw
Heel vroeger was frictiewerkloosheid een groot probleem, maar toen kwam de revolutie en met de revolutie kwam het optimisme. Het wereldwijde web bood een nieuw medium om vacatures te publiceren. JobNews werd geboren. Groter dan de grootste krant, te raadplegen door iedereen die iemand kende met een personal computer en een modem.

En kijk, her en der ontsproten al concurrenten, het werd makkelijker dan ooit om je vacature te plaatsen en de vrije markt garandeerde effectieve dienstverlening. We konden fluiten naar de frictie en dansten in het rond.

Deze eeuw
Sinds vorige eeuw is niets veranderd aan het idee van een vacaturesite, behalve dan dat steeds meer mensen het bedenken.

Sommigen hebben zich gespecialiseerd in het beheren van fopvacatures, anderen kwamen op het lumineuze idee om dan maar vacatures op alle sites tegelijk te plaatsen, nog anderen zagen de oplossing in een vertical, één lijst, met daarin alle vacaturesites. En, je gelooft het niet, er zijn tegenwoordig sites die alle lijsten met alle vacatures onder elkaar zetten.

Met voor jou als resultaat dat er op elk moment méér dan 9 miljoen Nederlandse vacatures openstaan. De ander verwijst terug naar de een, als je erop klikt dan krijgt iemand ergens een cent, maar een bedankje kan er niet vanaf. Je moet steeds meer handen schudden voordat je ergens afgewezen kunt worden.

Intussen raken je persoonsgegevens verspreid, in honderden databases. Liegen over je verleden is er daardoor niet eens meer bij. Leugens uit het verleden rechtzetten ook niet. Voor de werkzoeker voelt het alsof hij een rol beschuit moet eten voor hij naar zijn persoonlijke stukje frictie mag fluiten.

Gezellig
Oké, ik hou het gezellig, ik hou op over de die arme werkzoekers. Als zovelen een vacaturesite beginnen, dan wil ik het ook, hoor ik je denken. Maar je vraagt: hoe?  Nou, dat is een domme vraag, beste lezer, want het is de makkelijkste manier om  ontzettend rijk te worden. Hier is hoe het gaat.

Eerst moet je je vacaturesite opstarten, heel makkelijk:

• Je zet een aantal fopvacatures onder elkaar;
• Je registreert de enige domeinnaam met ‘ job’  erin die nog niet geregistreerd staat of je verzint een idiote naam die nergens op slaat (wérken bij de overheid, hoe verzinnen ze het);
• Je haalt een paar mensen die je niet graag mag over om hun vacatures in jouw lijst te plaatsen en je belooft ze dat ze heel veel bezoekers gaan krijgen;
• Je maakt je prijs hoog genoeg om later korting te kunnen geven.

Dan moet je je vacaturesite beheren, ook dat is eenvoudig:

• Lieg over het aantal bezoekers;
• Zwijg over wat bezoekers eigenlijk zijn;
• Als je klant achterdochtig is en vraagt of zij op basis van no cure no pay kan betalen, dan beschuldig je haar van oneerlijk zakendoen. Ze zal immers keihard liegen dat ze haar vacature via een ander kanaal opvulde;
• Als je site onverhoopt echt bezocht wordt, dan ontfutsel je de bezoeker haar persoonsgegevens;
• Als je klant extra betaalt dan verklap je die persoonsgegevens.

Enter WERK.nl
9 miljoen vacatures! Fopvacatures en doublures. Dat is toch echt frictie. Jij hoeft mij er niet van te overtuigen dat de overheid daar wel wat transparantie in wil pompen. Maar hoe dwing je deze markt transparantie op? Vacaturesites leven van frictie en het is niet netjes om hen te dwingen tot kannibalisme.

Dan maar de markt betreden. De list van WERK.nl:  één lijst met alle vacatures. Let wel, gratis, ook voor werkgevers. Gratis cv’s, gratis vacatures plaatsen. En alles keurig ingedeeld, zodat je niet bestookt wordt met cv’s van een senior milieujurist als je zoekt op milieujurist.

Een geldverslindend project met, eerlijk is eerlijk, een resultaat dat een rijkdom aan transparantie verbergt.

Toch is de frictie niet weg.

Mij is verteld dat de belangrijkste belemmering van WERK.nl  de site zelf is. Alle transparantie die in het systeem rondgepompt moet worden zorgt voor veel technische problemen. Resultaat, een haperende site. Anderen beweren dat het gaat om de werklozen. Niemand wil gezien worden tussen muffe cv’s en verdrietige vacatures. Hoezeer de site van binnen ook blinkt.

Ik denk dat daar wel wat in zit. Ik verdenk vooral recruiters ervan dat ze om die reden WERK.nl links laten liggen.

Vervolg
Een volgende column over een inspanninng van WERK.nl om transparantie te bevorderen.