@roosvanvugt (noemt iemand haar eigenlijk nog wel Roos van Vugt?) was zo aardig me te attenderen op dit artikel op Nu.nl, terwijl ik midden in een “writers block” zat. Tsja, liever sex dan linken met je manager, hoe ver is het dan met ons gekomen? Is dat omdat je wel in de anonimiteit sex kunt hebben met je manager, maar niet anoniem met hem (het kan natuurlijk ook een haar zijn, nietwaar @LennartSloof) kunt linken op een social network?
Interessant natuurlijk, maar het heeft natuurlijk geen (excusez le mot) reet met social media te maken. Aangezien Facebook recent al werd vergeleken met een kroeg, waar LinkedIn met een kantoor werd gelijkgesteld en Twitter met iets daartussen (de straat?), weet je eigenlijk dat het om de scheiding werk en privé gaat.  Als je met je baas naar de kroeg gaat, kun je ook connecten op Facebook. Laat je dat wel uit je hoofd, dan connect je ook niet. Je wilt elkaar dan niet kennen in die ‘andere’ hoedanigheid.

Dat heeft volgens mij veel meer met de cultuur te maken in je bedrijf en je afdeling, dan met het fenomeen social media. Als je bij een organisatie werkt, waar werk en privé snel mengen IRL (In Real Life), zal dat op social media ook gebeuren.

Dus even terug naar de sex. Affaires op het werk om hogerop te komen, bestaan al sinds mensenheugenis, maar het is iets anders om dat publiekelijk – ten overstaan van je (zaken)vrienden in het café (Facebook) ten toon te spreiden.

Interessant wordt het wel als de ‘liefde’ van een kant komt. Als je manager met je wil linken, kun je hem of haar dan met fatsoen weigeren? Zonder repercussies voor je loopbaan? Maar dat kan natuurlijk ook omgekeerd gebeuren: dat een medewerker met je wil linken. Kan dat zonder dat je meteen uitstraalt dat hij of zij een streepje voor heeft? Of moet je, om dat te voorkomen, dan maar meteen met iedereen in je team linken? Ik denk dat dit pas issues oplevert als individuele medewerkers en managers zich ‘counter cultural’  gaan gedragen op social media in vergelijking met de werkelijke bedrijfscultuur.

Benieuwd naar jullie mening! Vooral als het gaat om kandidaten en opdrachtgevers (in- of extern): wel of niet linken? En wat doe je dan als de kandidaat weggaat bij je opdrachtgevers, of het niet wordt in een traject. En met de link met een (bureau)recruiter als manager, wanneer de recruiter in kwestie de opdracht heeft verknald? Wil je als bureaurecruiter wel linken met klanten en kandidaten of ben je dan bang dat je business gestolen wordt? En maak je onderscheid tussen Twitter, Facebook of LinkedIn?