Vervelend, die hoge lonen!

Bedrijven bieden werkzoekende HBO’ers vaak meer salaris dan nodig is. Dit blijkt uit een onderzoek van vacaturesite Nationale Vacaturebank. 

De cijfers
Een op de drie bedrijven biedt werkzoekende HBO’ers een brutosalaris van 3500 euro per maand. Terwijl de HBO’ers die via Nationale Vacaturebank naar een nieuwe baan zoeken, vaak (62 procent) al genoegen nemen met een salaris van minimaal 2500 euro. Vijftien procent van hen zijn zelfs zo bescheiden (en/of dief van eigen portemonnee) dat ze al aan de slag zouden gaan voor 1750 euro. 

Hoe krijg jij dan ook meer salaris?
Bedrijven laten zich opjagen door een aantal bluffers die in de krapte op de arbeidsmarkt hun sterkste handelswapen zien. Gelijk hebben ze (we), je moet gewoon durven. Wij, jonge HBO’ers, krijgen tegenwoordig allemaal veel sneller een burn-out en een zoveel-year-itch. En we hebben nog zoveel dromen. Die reis naar Amerika komt niet dichterbij als je laag inzet. 

Gerelateerde berichten:

  1. Nationale Vacaturebank: beter. En met colportage…
  2. De beste vacaturesite van Nederland: Nationale Vacaturebank?
  3. VI Vacature detailpagina
  4. Nationale Vacaturebank pest kritische werkzoekers
Geef een reactie

7 Comments
  • Chris Stapper
    says:

    Tijd om de filosoof uit te hangen!

    De hoge lonen lijkt me een vorm van groepsirrationaliteit. In normaal nederlands: een situatie waar een groep individuen zich alleen als individuen zien en niet als groep. Daardoor verliezen ze het overzicht en handelen ze op individueel niveau misschien rationeel, maar op groepsniveau bekeken blijkt dat de individuele acties de actors alleen maar bijten.

    Als bedrijven zich realiseren dat veel mensen niet op zoek zijn naar een zo hoog mogelijk salarisstrookje, maar naar plezier in hun werk, zullen ze een heel andere benadering van de arbeidsmarkt gebruiken.
    De reden dat het salarisstrookje werkt is dat de bedrijven waar mensen vandaan worden gepikt ook voor het salarisstrookje gaan. Zo verliest ieder bedrijf steeds opnieuw ’the numbers game’.

    Bedrijven waar mensen verbonden worden door mogelijkheden, doordat er aandacht is voor wat men écht wil bereiken op of met werk, daar blijf je langer werken. Dan maakt 200 of 500 euro extra niet zoveel uit (afhankelijk van je huidige salaris natuurlijk). Want kan een ander bedrijf net zoveel uitdaging en mooie momenten bieden?

    Beantwoorden
  • Floor Drees
    says:

    En die laatste zin moest natuurlijk zijn:
    en wie zijn er betere ambassadeurs voor je bedrijf dan je werknemers? Laat maar komen dat geldschip.

    Beantwoorden
  • Floor Drees
    says:

    Helemaal waar. Ik sprak gister nog met een vriend van me die bij een arbeidscommunicatiebureau werkt. Hij vertelde dat veel bedrijven aan kortstondige werving doen. Ze hebben heel snel heel veel mensen nodig. Slimmer is het om een goed werkgeversimago te hebben. Om op het netvlies te staan van je doelgroep, ook als deze mensen niet direct op zoek zijn naar een baan. Willen ze op een gegeven moment wel van werkvloer verkassen, zijn ze je niet vergeten. Investeren in een duurzaam imago dus. En wie zijn betere ambassadeurs voor je merk/bedrijf dan je werkgevers?
    Laat maak komen dat geldschip.

    Beantwoorden
  • Simon Asselbergs
    says:

    Keywords zijn: reeel, vertrouwen en profilering.

    Ik geloof niet zo in het kleine generieke denken mbt werkgevers en werknemers.  Het is zo weinig competatief en voor geen enkele termijn/markt effectief.

    Het meest belangrijk is om reeel te zijn, de bottomline is wat de win-win deal van samenwerken waard is. Het is een uitdaging om daar een goede inschatting van te maken. Als werknemer te laag gaan zitten is net zo onverstandig als een werkgever die voor een kwartje de eerste rij wil zitten: goedkoop is duurkoop. In beide gevallen kom je beiden geen steek verder en wordt er alleen maar leergeld betaald.

    Ik geloof niet dat er een “standaard” bedrag is wat iemand waard is. Een goede win-win gaat niet uit van een standaard, maar juist op bijvoorbeeld ervaring met de markt van de werkgever, gevraagde specifieke vakkennis en kunde en andere competenties. Ieder werkgever is uniek, dat is mijn uitgangspunt. Ik ben zelf niet geinteresseerd in een generieke werkgever en ben zelf ook geen generieke werknemer. Generieke werkgevers zijn op zoek zijn naar generieke werknemers.
    Voor een werkgever is het een enorme investering om lang naar mensen te moeten zoeken. Het zoeken op zichzelf kost al gauw een jaar salaris  (de uren van verschillende die in sollicitatie procedures gaat zitten), en dan hebben we het nog niet eens over de business die wordt gemist. Mensen binnen halen is nog makkelijk, houden is stukken moeilijker.
    Eenmaal geworven is niet verworven. Om de goede werknemer te vinden is het dus ook van belang om de werknemer een concreet perspectief te bieden en hem kans te geven zich te ontwikkelen. Vanuit dit geschetste beeld is het bijzonder dom om uit te gaan van een generieke richtlijn.

    Daarbij komt nog dat bedrijven te weinig kansen benutten in een gedifferentierde profilering bij werving. In het algemeen is het verstandig als de werkgever niet kiest voor een generieke benadering. Kansen liggen bij een individuele benadering, waarbij het bedrijf  zich op een originele manier presenteert, dat is er een waarbij (zelf-)vertrouwen de boventoon voert. Heel veel bedrijven maken idiote kosten om mensen te werven, maar investeren veel te weinig in een originele profilering van het bedrijf bij werving. Het resultaat daarvan is dat vacatures zoveel op elkaar lijken, dat die generieke bedrijven er ook niet gek van moeten op kijken dat ze niet de beste mensen krijgen, maar wel veel van het zelfde die alleen voor het hoogste loon gaan.  Bij de eerste de beste “wij zijn dynamisch jong bedrijf”-eruptie denk ik direct: “next”. Als een bedrijf meer te bieden heeft dan loon en standaard ontwikkeling mogelijkheden, laat dan eens uit de verf komen. Een werkgever zit toch ook niet te wachten op een dertien uit een dozijn solliciatiebrief?

    Beantwoorden
  • Marc Drees
    says:

    @Floor:
    Alle waar naar zijn geld, zou ik zo zeggen.

    Toen ik in de vorige eeuw begon met werken was mijn aanvangssalaris 3.000 gulden. 26 jaar later en een intro van de Euro verder is 3.500 niet echt schokkend.

    Leiden wist tenslotte in 1 dag de parkeergelden met 220% te verhogen door van 1 gulden naar 1 euro over te stappen.

    Dus ga voor goud, en dat is echt niet omdat er dan meer ruimte en minder gezeur in huis komt 😉

    Beantwoorden