Aanstaande woensdag komt Eurostat met de werkloosheidscijfers over maart 2012. Gezien de schokkende stijging van de werkloosheid in Spanje (en Griekenland, en Portugal en mogelijk Italie en Frankrijk) is het zinvol om even de werkloosheidsontwikkeling van de Eurozone tot heden in ogenschouw te nemen:

Werkloosheid in de Eurozone, 2008 – heden. Bron: Eurostat

Waarbij ik mezelf de volgende vraag stel: waar is toch dat herstel tussen de recessie in 2009 en de huidige recessie? Of is hier sprake van de fictie van een zogenaamde jobless recovery?

Natuurlijk was de stijging van de werkloosheid nog groter geweest indien de arbeidsparticipatie in de meeste landen niet was gedaald, maar het behoeft weinig fantasie om te zien dat ook zonder deze negatieve correctiefactor de Eurozone in zeer, zeer zwaar weer verkeert. En dat die donderwolken voorlopig niet lijken weg te trekken. Integendeel. Over twee dagen zal die rechte lijn met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nog dichter tegen de 11% aan komen te liggen. En mogelijk zal over twee maanden blijken dat we in maart die 11% zelfs al hebben doorbroken omdat dan pas de ‘officiele’ cijfer uit Griekenland bekend worden gemaakt. Het land loopt maar liefst twee maanden achter met de rapportage van haar werkloosheidscijfers. En als resultaten uit het verleden enige indicatie zijn, dan zullen die cijfers blijven teleurstellen.

Opvallend genoeg kwam de International Labour Organization (ILO) gisteren met haar jaarlijkse World of Work rapport (World of Work Report 2012) waarin onder meer de volgende grafiek wordt getoond:

En hierin wordt de werkgelegenheidsontwikkeling van de ontwikkelde landen getoond. Het mag bekend worden verondersteld dat onze Eurozone deel uitmaakt van die ontwikkelde landen. Zoals uit de grafiek blijkt, is volgens de ILO voor de gezamenlijke ontwikkelde landen het dieptepunt bereikt in het 4e kwartaal van 2009, en afgezien van een kleine dip in het 2e – 3e kwartaal van 2011 is het verder een rechte lijn naar boven. En hoger is beter; hoewel natuurlijk ook het 4e kwartaal van 2011 al een schatting is… De bekende hockeystick van toekomstige ontwikkelingen van bureaucraten die een overdosis hopium hebben gesnoven.

Want een belangrijke component in deze stijgende lijn is de Amerikaanse arbeidsmarkt. En de sterkt dalende arbeidsparticipatie in de VS is vrijwel de enige reden waarom de werkloosheid in de VS sinds het dieptepunt van 2009 is teruggelopen tot ‘slechts’ 8,1%. De niet langer meetellende werkzoekenden in de VS zijn simpelweg via een bureaucratische pennestreek van de wereld verdwenen. Deze ontwikkeling, in combinatie met overmatig positieve verwachtingen over de ontwikkeling van de wereldwijde arbeismarkt doet de ILO voorspellen dat eind 2016 de werkgelegenheid binnen ontwikkelde landen weer op het niveau van 2008 is. Met andere woorden; de ontwikkelde landen doen er volgens de ILO 8 jaar over om van de financiele crisis te herstellen…

Maar zelfs dit op zich akelige scenario lijkt bijzonder rozig als we kijken naar de daadwerkelijke ontwikkelingen en wat deze betekenen voor de langere termijn. Er is geen enkel teken in zowel de de Eurozone als de VS dat de arbeidsmarkt gezonder aan het worden is. In beide gebieden is er eerder sprake van een verdere krimp van de werkgelegenheid, al dan niet gemaskeerd door een dalende arbeidsparticipatie. Als we in 2016 op het niveau van voor de financiele crisis willen zitten dan mogen er wel een serie wonderen gebeuren. En ik geloof niet in wonderen.