Het is blijkbaar match-engine tijd, want na MyJobMatcher en Resunate is gisteren Bright uit private beta gekomen. Jawel, een match-engine met onderstaande ‘missie’:

We believe that finding the right job should be easier than splitting an atom

Voor zover ik weet heb ik nog nooit (bewust) een atoom weten weten te splitsen en ik heb geen idee hoe je dat zou moeten doen. Het klinkt in ieder geval waanzinnig moeilijk om iets te splitsen wat je niet kan zien. Met andere woorden, wat wil Bright hier precies mee zeggen? Geen idee, maar er zitten blijkbaar fat brains bij Bright, getuige de volgende uitspraak:

Steeped in data science, Bright eliminates the noise in the hiring process by efficiently connecting job seekers to their best opportunities, and employers to their top prospects. We unlock the power of artificial intelligence to identify and establish a one-to-one signal between candidates and successful outcomes.

Ahh… Bright heeft een algoritme ontwikkeld, en denkt daarmee het proces van zoeken en vinden van werk/medewerkers efficient te maken. Dat moet ik zien!

Mijmeren over matchen
Maar voordat ik naar de applicatie ga kijken, eerst even een uitspraak van Bright’s CEO, Steve Goodman. Die over de ontwikkeling van Bright het volgende te melden heeft:

Goodman says that during the 18-month trial, more than 100 talent recruiters were rating the appropriateness of tens of thousands of applications for different jobs. Then Bright’s 15 data scientists and engineers looked at those results, as well as other activity on the site, to create a generalized scoring algorithm. In other words, the Bright Score assesses how well-suited you are for a certain job. If you score between 100 and 90, you’re an exceptional fit. If you score between 89 and 80, you’re a great fit. If you score less than 70, you’re not qualified.

Dus we hebben er weer een cijfertje bij? Na Klout hebben we nu de Bright Score? Jawel, hoewel in dit geval een Bright Score afhankelijk is van de mate waarin mijn gegevens passen op de gegevens van een specifieke vacature. Om dit ongebreidelde technologisch optimisme in enig perspectief te plaatsen nog even deze overwegingen, die ik schreef naar aanleiding van mijn review van MyJobMatcher:

Het idee dat een volautomatische extractie van een cv met aansluitend een volautomatische matching van de gegevens uit dat cv met ‘miljoenen’ vacatures is in theorie natuurlijk heel aardig. Alleen is in het afgelopen decennium gebleken dat de het resultaat van extractie in combinatie met matching niet garant staat voor een uitstekende kwaliteit. Nog even los van het feit dat de werkelijkheid van het vinden van een baan een stuk complexer is dan het matchen van harde criteria (of zelfs competenties) van cv en vacature. Het is voorlopig een luchtkasteel gebleken.

Daarnaast is het uitsluiten van enige inbreng van de gebruiker een garantie op mislukking. Een gebruiker is namelijk een mens. En een mens staat niet te wachten op een machine die hem (of haar) verteld dat dit toch echt de ideale baan voor hem (of haar) is. Want dat wil die gebruiker graag zelf beslissen. Helaas is de arrogantie van de bouwers van matching engines zo groot dat ze daadwerkelijk denken dat ze het beter weten dan de gebruiker. Waarmee in ieder geval deze generatie matching engines ten dode zijn opgeschreven.

Voor de goede orde, we hebben sinds het eind van de vorige eeuw al ELISE, de match-engine van WCC. En ondertussen is er een bonte verzameling aan match-engines de arbeidsmarkt gepasseerd, zonder uitzondering met beloftes over een Better New World. De laatste loot is natuurlijk 6Sense, de gemankeerde poging van Monster om zichzelf opnieuw uit te vinden door een technologiebedrijf te worden. Haar beurskoers spreekt boekdelen over het succes van deze match-engine tot op heden. En waar Bright over haar $6 miljoen aan funding toetert heeft Monster ondertussen al meer dan $100 miljoen aan 6Sense gespendeerd…

Maar laat ik niet wegglijden in gesomber terwijl ik nog niet eens naar Bright heb gekeken. Want misschien, heel misschien heeft Bright ontdekt wat de anderen hebben gemist. Het gouden ei?

Homepage
Dit is de homepage van Bright”:

Oke, ik zie niet alleen iets over de Bright Score, maar ook een Friends with Opportunities (een soort omgekeerde referral tool), Build Your Resume en de melding dat ik op Bright kan solliciteren. Dus blijkbaar is Bright een vacaturesite met een match-engine, een cv-database en een online referral tool in één. Ambitie in het kwadraat?

De registratie
Laat ik me maar eens gaan registreren, ik klik op Get Started For Free:

Crap. Waarom moet ik Facebook gebruiken om mijn Bright profiel op te bouwen? Mijn professionele informatie staat op LinkedIn! Heeft LinkedIn de toegang tot de API aan Bright geweigerd? Of heeft Bright soms iets teveel naar het gereutel van Rick Marini (CEO van BranchOut) geluisterd?

Met tegenzin klik ik op de knop Connect with Facebook:

Ja, daar heb je het al, mijn profielinfo is nodig. Terwijl daar dus helemaal niets in staat over opleidingen en arbeidsverleden…

Maar mij valt nog iets anders op. En dat is dit:

Networking starts with who you know, and so does Bright. Leverage your hundreds of social connections into endless career opportunities and real world jobs. Use your friends as advocates at the company where you’d like to work!

 
Zegt Bright hier dat ze eigenlijk een referral tool is? In mijn beleving wel. Maar ik heb helemaal geen hundreds of social connections! Ik heb wel redelijk wat zakelijke connecties. Op LinkedIn! Crapperdecrap! Maar goed, ik ga door. En nadat ik op de knop Aanmelden met Facebook heb geklikt krijg ik een registratiepagina voor mijn neus

Ondertussen had ik op een vacaturesite waarschijnlijk al een aantal vacatures gevonden en daarop gesolliciteerd via een Apply with LinkedIn knop, maar laat ik net doen of ik een werkzoeker ben die geen weet heeft van de ongekende inefficientie waar Bright mij toe dwingt. Nou maar hopen dat de resultaten het waard zijn.

Ik download een PDF van mijn LinkedIn profiel en klik op de knop Sign Up. Dit is het parsing resultaat van mijn LinkedIn cv:

Wat een stel knoeiers! Mijn werkverleden bij Adecco (duidelijk zichtbaar van 2000 – 2002) is opgerekt tot heden, terwijl mijn actieve rollen ineens zijn afgesloten (op juni 2012 overigens). Een LinkedIn profiel is een abc-tje om te extraheren (ik heb voor de lol Textkernel even gevraagd hetzelfde profiel te parsen en daar zat geen enkele fout in), maar Bright weet er een zooitje van te maken. Da’s op zich ook knap van Bright’s 15 data scientists and engineers …

Het zoekresultaat
Maar goed, laten wat Bright deze informatie voor mij weet te vinden:

Hopsakeetje. Het woord consultant in mijn profiel scoort lekker hoog; zoveel is duidelijk. Overigens heb ik geen idee waarom nou juist deze vacatures worden getoond, maar Bright weet het beter natuurlijk.

Dus laat ik eens naar die Managing Partner vacature gaan kijken:

Nu krijg ik eindelijk mijn Bright Score te zien, en die is maar liefst 98! Dat is slechts 2 puntjes verwijderd van de perfecte score van 100. Geinig… Maar ik zie in de linkerkolom nog hogere scores, overigens voor een exact vergelijkbare posities. En dat is vreemd, want deze werden niet getoond in het oorspronkelijke zoekresultaat. En het wordt nog vreemder als ik naar een van die vacatures toega, want die blijken niet alleen identiek maar ook nog eens veel verder weg dan de vacature in San Fransisco, waar ik ‘slechts’ 98 op de Bright score haal. Het begint me te duizelen…

Natuurlijk maakt Bright dezelfde blunder als alle match-engines; namelijk dat ik een positie zoek die exact past bij mijn kwalificaties (even los van het feit of Bright mijn kwalificaties goed heeft weten te identificeren, wat overigens niet het geval is). Maar de gemiddelde werkzoeker kijkt naar een uitdaging, niet naar een positie die hij al heeft gehad. En waarvoor hij dus volledig gekwalificeerd is. Met andere woorden, Bright is een rem op professionele groei. Een defect waarmee zo’n beetje alle match-engines zijn behept. Een perfecte matchscore, of Bright Score, lijkt heel erg waardevol maar zegt eigenlijk dat vacature en persoon niet voor elkaar geschikt zijn.

De volledige blindheid voor dit feit wordt uitstekend verwoord door Goodman:

Once people have been scored, Goodman says Bright works at “taking the search out of job search.” If you’re a job applicant, the site can recommend jobs that seem like a good fit (i.e., jobs where you have a high Bright Score).

 
Natuurlijk, dream on…

Nog afgezien van deze principiele blunder maakt Bright ook nog de nodige interactie blunders. Want waar de social buttons dominant in beeld zijn above the fold, moet ik helemaal naar onderen scrollen om de Apply for this job knop te vinden. Inderdaad de primaire call-to-action is diep, diep verborgen. Hoe dom kan je zijn?

Solliciteren
Heel dom, want het gaat nog wel even door. Als ik namelijk op die Apply for this job klik, krijg ik dit te zien:

Vier stappen om te kunnen solliciteren? WTF? Komt Bright soms uit het jaar 2000 zeilen of zo? Dit lijkt eerder op een of ander crappy ATS (vul in: Taleo, Lumesse, Kenexa, etc.) dan op een vacaturesite. Maar goed, ik ben hier aan begonnen dus ik ga het ook afmaken. Wat een ellende…

Na het verzenden van mijn sollicitatie krijg ik dit te zien:

Kijk eens aan, in de linkerkolom komt ineens een quick search functie te voorschijn. Laat ik daarom maar even van de gelegenheid gebruik maken om eens gewoon zelf te zoeken in plaats van door een dictator in de ‘juiste’ baan te worden gedwongen:

Hahaha! Er zijn maar twee facets, Location en Category. Geen opleiding, werkervaring, skills of wat dan ook waarmee ik het zoekresultaat zou kunnen verfijnen op voor mij relevante inivalshoeken. Bright is blijkbaar zo overtuigd van de kwaliteit van de match engine dat ze geen seconde heeft nagedacht over een fatsoenlijke zoekervaring. Way to go!

O ja, ik heb na mijn sollicitatie geen bevestiging van Bright gehad, wel een bevestiging van Careerbuilder en een via Careerbuilder verzonden e-mail van de werkgever. Ook hier laat Bright dus een enorme steek vallen door mij niet te informeren over het vervolgproces. Waardoor ik niet hogelijk verbaasd hoef te zijn over het feit dat ik zomaar Careerbuilder mailtjes heb ontvangen. Waar een wereld aan dataschuiven (van Bright, naar Careerbuilder, naar werkgever) achter schuilgaat. Die Bright niet even fatsoenlijk aan mij uitlegt. Dom, dom, dom…

Ik heb wel genoeg gezien, zeker omdat het Friends with Connections onderdeel nergens te vinden was. Een homepage belofte die niet wordt nagekomen. Cool! Als laatste; Bright is de zoveelste site die lijdt aan het “krampachtig op Facebook willen lijken” syndroom. Waardoor er geen goede global navigation is maar een serie opties die zijn verborgen onder mijn avatar in de rechter bovenhoek. Want waarom zou je makkelijk maken als het ook moeilijk kan? Vanwege een ‘best practice’ die in dit geval niet werkt?

Conclusie
Bright is de zoveelste match-engine die denkt/vindt slimmer te zijn dan werkzoekers. En daarmee aantoont dommer te zijn dan werkzoekers. Vanuit de ongetwijfeld nobele gedachte om frictie in het recruitmentproces te reduceren wordt juist ongekend (en hopelijk onbedoeld) veel frictie geintroduceerd. Een belangrijk onderdeel van de extra frictie is het tonen van zogenaam “perfecte” banen die op geen enkele manier aansluiten bij hetgeen werkzoekers (tenzij werkloos en in paniektoestand) ambieren. Een volgende carrierestap is met een match-engine blijkbaar niet te maken. Hoe kunnen slimme mensen toch zo dom zijn?

Als afsluiting nog een kleine quizzvraag: Wie is er comfortabel met het feit dat een machine mij verteld wat voor mij de beste baan is?