Krimpend Eiffel bouwt detachering gestaag af
Detacheerder annex consultancybedrijf Eiffel kromp in 2011. De omzet daalde vorig jaar met 7 procent, tot 47 miljoen euro. Het operationeel verlies bedroeg 1,3 miljoen euro, tegen 8 ton winst een jaar eerder.
Eiffel, Omzet en bruto marge, 2005 – 2011
Net als de concurrenten Welten en ConQuaestor, heeft Eiffel het afgelopen jaar gebruikt om fors in te grijpen in zijn bedrijfsvoering. Naast kostenbesparingen en een injectie van de aandeelhouders ter versterking van het eigen vermogen, zal Eiffel ook het traditionele detacheringsmodel achter zich laten. Althans, hoewel Eiffel zich al in 2008 voornam een ander soort dienstverlener te worden, is de ontdetachering van Eiffel sinds vorig jaar in een stroomversnelling geraakt. Dit stelt COO Ton Hegeman in een interview met RecruitmentMatters.
Wij spraken hem over de cijfers.
Voortaan wil Eiffel de strategie van zijn klanten ‘werkzaam maken’. Het nieuwe Eiffel bouwt vooral de generieke detachering van (de voornamelijk hoger opgeleide) professionals af en begeeft zich meer op het terrein van de specialist, de consultant die problemen oplost en een concreet resultaat levert. Voor het businessmodel betekent dat minder afrekenen op uren en meer tegen vaste vergoedingen.
Dat het bedrijf zijn koers versneld wijzigt, komt door de slechte markt van vorig jaar. Toen het operationele verlies vorig jaar mei al op EUR 0,8 miljoen euro stond, moest er iets gebeuren. Eiffel kon geen detacheerder blijven, zonder aan de prijzenslag in die markt deel te nemen of verliezen op de koop toe te nemen. En dus koos het bedrijf voor kostenbesparing en versnelde ontdetachering.
Rampjaren
In 2009, toen de detacheringsmarkt begon in te storten, kwam 90 procent van de omzet van Eiffel nog uit traditionele detachering: het tijdelijk doorplaatsen van professionals tegen uurtarief. In dat jaar besluit het bedrijf dat percentage langzaam maar zeker af te bouwen, door andere dienstverleningsvormen aan te bieden – onder meer interim-management, op resultaat gerichte diensten en insourcing. Maar toen de crisis in datzelfde jaar echt losbarstte, wachtte Eiffel het herstel van de markt af. De omzet daalde tot het niveau van voor 2005, en het bedrijf teerde snel in op zijn reserves. Hegeman: ‘Twee jaar lang zeiden wij: De markt trekt toch wel aan. Liever nog een tandje terug dan snijden in menselijk kapitaal. Dat bleek achteraf de verkeerde keuze.’
Met achteraf doelt Hegeman op mei 2011. Op dat moment komt nog altijd 70 procent van de omzet van Eiffel uit zuiver detachering, zo stelt Hegeman. Tegelijk loopt het operationeel verlies van Eiffel in de eerste maanden van dat jaar op naar 0,8 miljoen euro. Het management besluit in te grijpen.
Kleiner Eiffel
Dat kon volgens Hegeman zonder reorganisatie. Vooral door het natuurlijk verloop minder op te vangen, daalde de loonlijst in 2011 met 40 fte’s (10%). En terwijl de omzet met 7 procent daalt, bedraagt het nettoverlies 1,3 miljoen euro. Die krimp trof verrassend genoeg vooral de finance-dienstverlening in de profitsector (een relatieve bloeisector voor detacheerders in 2011). Daartegenover staat een groei van Eiffels activiteiten in de zorgmarkt en bij publieke overheden – een unicum in die zwaar kwakkelende markt. Die groei is des te opmerkelijker gezien het besluit van Eiffel een groot deel van de eigen 80 grondexploitatie-adviseurs voor gemeenten om te scholen of te laten vertrekken.
Commodity
Volgens Hegeman zal Eiffel doorgaan met het detacheren, vooral van professionals die gespecialiseerd zijn in ‘expertises die nog schaars zijn.’ Maar de bulk verdwijnt: ‘In de commoditystroom zul je ons niet terugvinden.
Het bedrijf wil in 2014 klaar zijn met de verandering. Op dat moment moet de omzetverhouding tussen detachering en op resultaatsafspraken gebaseerde diensten volgens Hegeman ‘in balans zijn’. Maximaal de helft van de omzet van Eiffel moet dan uit detachering komen, verduidelijkt hij desgevraagd. Daarbij hoort een loonlijst van 500 declarabele professionals – eenvijfde meer dan nu, maar tegelijk fors kleiner dan in 2008, toen detacheerder Eiffel nog 624 professionals telde.
Op jacht?
Overnames horen daar niet bij. Hoewel Eiffel vorig jaar een nichespeler in de zorgsector, de Mercurius Groep, overnam, is autonome groei het grootste doel. Het aankopen van generieke detacheerders sluit Hegeman uit: ‘Ik geloof niet in het effect van acquisities. Eiffel heeft een hele sterke cultuur en loyale werknemers. En met een overname koop je nooit de loyaliteit van werknemers. Je koopt meestal een hele dure database. Dat is alles.’
Boekjaar 2012
De maatregelen zullen moeten leiden tot een winstgevende operatie in 2012. Volgens Hegeman is het operationele resultaat (ebitda) ‘positief’ tegen een ‘gelijkgebleven omzet’. Hegeman: ‘De eerste resultaten lijken positief. We verwachten een operationeel resultaat van ruim 2 miljoen euro over het eerste halfjaar.’
Monique
says:Bij Eiffel is hersenloosheid de norm en hard liegen de moraal. Wat ooit een mooi bedrijf was is nu echt triest. Projecten veelal onder niveau, te ver weg en arbeidsvoorwaarden verslechteren per jaar.
Egger
says:Precies hoe Eiffel is…blablabla…blablabla
Laat mij niet lachen, een overname door Eiffel. Mercurius Groep, bestond maar uit twee mensen. Waar hebben wij het over? Peanuts!
Wil
says:Ik volg als buitenstaander al enige tijd het detacherings gebeuren in Nederland Tot op heden heb ik mij onthouden van commentaar. Eiffel is voor mij maar een van de vele bureaus. Begrijp mij goed, naast dat ik het niet correct vind wat er klaarblijkelijk met de initialen van ene Ruud Claasz Coockson is gebeurd, toch onderstaande. Overigens kan bovenstaande ook een storm in een glaswater zijn en en goed te verklaren zijn.
Ik lees werkelijk met verbazing dat bovenstaande, ex-interne medewerker van Eiffel het volgende zegt:
“niet chique is om op dit medium na te trappen”.
Als je goed leest heer Claasz Coockson, dan heeft uw ex-werkgever heel wat uit te leggen hoe zij omgaan met haar medewerkers. Mocht een werkgever correct en dus fair met haar mensen omgaan, dan hoor je de mensen ook niet. Dus ik ben van mening dat het niet uit de lucht gegrepen is en dat er meer aan de hand is. Overigens geeft Eiffel dit ook zelf in haar stukken aan, dankzij het goede en objectieve werk van Wilbert Geijtenbeek.
Bovendien de (ex)medewerkers zijn vrij om te reageren. Dat u dat zelf niet prettig vindt, is een ander verhaal. Maar probeer mensen hier niet de mond te snoeren alstublieft.
Ruud Claasz Coockson
says:@Wil: Op welke wijze snoer ik hier iemand de mond? Dat is blijkbaar jouw interpretatie van het gegeven dat ik mijn mening geef over wat ik niet chique vind. Snoer jij dan nu mijn mond door expliciet te vragen mijn mening voor mezelf te houden? Ik voel me in ieder geval niet beperkt.
Leitz
says:@R.C.C. ……….. Dat de concurrenten niet stil zitten, dat wist ik. Gefeliciteerd van Essent, dat mag ik. Ga zo door! En hopelijk gaan meerdere (ex-)collega’s hetzelfde doen. Dat ze strategie werkzaam mogen maken bij een ander. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Die tijd van gaan, gaat Eiffel hopelijk nog dunnetjes door de broek lopen. Wat een walgelijk management.
@exeiffelaar….. Je (men) weet toch wel dat dit: “niet kunnen opnemen van vakantiedagen die vervolgens ook niet meegenomen mogen worden naar het volgende jaar, “ streng verboden is? Dit is gewoon geld stelen van medewerkers. Volgens mij hangt Eiffel hier hoor, ik zou het laten uitzoeken. Waar was dat “touw” van……. @Hein? 🙂 Ik wil er wel een goede stevige knoop in maken.
“mensen zijn na jarenlang goed functioneren opeens verdwenen en blijken dan met één maandsalaris aan de kant te zijn gezet, ” 1 maandsalaris? Dat men dat pikt, maak er werk van!
“meneer Hegeman liegt hier dan ook glashard over natuurlijke afvloei” . Tja Hegeman en de boevenbende. Er lopen er nog wel een paar rond die precies in elkaar zitten als die Hegeman. Walgelijke, misselijke en gevaarlijke mensen. Ik lees en hoor het meer. Goed dat het naar buiten komt!!!
“Het management heeft elk jaar een andere goeroe om achter aan te lopen, heeft geen enkele eigen visie en is wars van enige kritiek”. Ook dit verneem ik teveel over Eiffel. Volgens mij zijn ze gewoon onzeker en zoeken ze contant zekerheid. Zoekt en gij zult vinden. En kwamen de wijze niet uit het oosten? Een ding is zeker, zeker niet uit ARNHEIM en omgeving.
“topzwemmer tegen een topsalaris op een onduidelijke topfunctie in dienst” Als ik dit figuur weer eens aan zie schuiven bij Pauw en Witteman zakt mijn broek gewoon af. Manager (top)sport of zoiets. Laat hem naar het IOC gaan. Wat doet die man bij Eiffel? Wat een nutteloos figuur is dat, hij heeft nog nooit een rol snoep verkocht. Geen nuttige hbo/wo studie niets heeft hij, maar hij houdt wel elke maand zijn handje op.
Anoniem (zich oorspronkelijk voordoend als R.C.C.)
says:@ Leitz, ben het eens met je verhaal. Desalniettemin vind ik niet dat je Pieter van den hoogenband mag neerzetten als een nutteloos figuur. Ondanks ik een oud medewerker ben van Eiffel en zo ook mijn teleurstellingen heb over het bedrijf heb ik wel enige respect over de prestaties van hem. Zijn rol bij Eiffel is een andere. Ik weet nog heel goed wat Monique Noomen (CEO) zei over Pieter: ” ik gebruik hem om bij nieuwe klanten binnen te komen. Als ik met Pieter aan kom zetten dan zijn alle deuren voor mij geopend.’
Leitz
says:@R.C.C. de uitspraak over nutteloos figuur…is na de tijd van zijn zwemprestaties. Over sport praat ik hier niet. Daar zijn andere kanalen voor. Iemand blijft niet een held, beentjes uit het bad, beetjes op de vloer. En achterover zitten heeft hij in mijn tijd teveel gedaan. Maar weinig basketbalspelers werkten bij klanten, maar daar heb ik wel respect voor. Ga eerst werken bij klanten, voordat je een manager van “?” wordt.
En ja Noomen, dat ze Pieter met pindakaas nodig heeft zegt al meer dan genoeg. Een directielid zou dat niet nodig moeten hebben. Maar zo beoordeel ik dat niveau. Je mag daar echt wel iets meer van verwachten. Ook hier getuigd het weer van enige onzekerheid.
exeiffelaar
says:Na 6 jaar Eiffel, heb ik gelukkig een andere functie gevonden en ben nu vertrokken. Ik spreek dan ook uit ervaring.
Eiffel is in de laatste jaren sterk veranderd. Het bedrijf komt uit de toptijd en blijkt tijdens de crisis niet in staat met de veranderde werkelijkheid om te gaan. Vroeger werd werk aangedragen, nu moet men actief op zoek en hier slaagt Eiffel niet in.
Het gevolg is een totale uitverkoop van een eens mooi bedrijf, salarissen staan al 3 jaar stil en de meeste medewerkers zijn er dit jaar zelfs fors op achteruitgegaan, het feit dat dit op een volstrekt ongeoorloofde wijze gebeurde was voor mij ook de druppel. Van de gestelde opleidingskansen is niets meer over. Aangekondigde opleidingen worden meestal weer geschrapt. Opdrachten zijn erg schaars en vaak ver onder niveau. De gewenste flexibele instelling van de medewerker grenst inmiddels aan het absurde, denk hierbij aan zaken zoals reisafstand, niet kunnen opnemen van vakantiedagen die vervolgens ook niet meegenomen mogen worden naar het volgende jaar, verrichten van werk buiten je vakgebied, verplichte “sociale bijeenkomsten” buiten werktijd, aanhoren van eindeloos topsportinspiratie gelul, etc etc. Het gestelde “regisseur zijn van je eigen carrière” betekend in praktijk gewoon doen wat de accountmanager zegt, en commentaar is verboden.
Met enige regelmaat vallen er gedwongen groepsontslagen, meneer Hegeman liegt hier dan ook glashard over natuurlijke afvloei, en dat voor een bedrijf dat haar mond steeds vol heeft over “familiewaarden”. De overig medewerkers worden niet ingelicht over ontslagen collega’s, mensen zijn na jarenlang goed functioneren opeens verdwenen en blijken dan met één maandsalaris aan de kant te zijn gezet, vaak op verzonnen gronden zoals: geen aansluiting, slechte communicatie, te weinig ontwikkeling etc etc, bedankt voor de inspanning, hier heb je nog een trap na. Zelf het fatsoen om eerlijk te zijn en te zeggen, sorry maar deze dienstverlening stoten we af, ontbreekt. Het ligt altijd aan de medewerker en nooit aan Eiffel zelf.
Het management heeft elk jaar een andere goeroe om achter aan te lopen, heeft geen enkele eigen visie en is wars van enige kritiek. Letterlijk wordt er maandelijks weer opgeroepen dat “de medewerker er zijn schouders onder moet zetten om Eiffel er weer bovenop te helpen” nu is medewerkerloyaliteit natuurlijk wenselijk maar loyaliteit komt van twee kanten. Eiffel echter geeft nooit en neemt niet alleen, maar eist. De sfeer is dan ook volledig verpest, op opdrachten geven Eiffelaars elkaar openlijk sollicitatie tips, “het kantoor” wordt terecht gewantrouwd en het gekanker is niet van de lucht.
Het geld dat er is wordt besteed aan een duur hoofdkantoor (berekend op 800 personen, nu werken er krap 400) een top zware organisaties met allerlei vage managementfuncties in de subtop, elk jaar een nieuwe managementgoeroe en de hobby’s van de eigenaar. Wel drie sportclubs bekostigen, maar geen geld voor opleidingen hebben, medewerkers worden zelf opgeroepen om geen ruitenwisservloeistof meer te kopen, want de kosten moeten gedrukt worden. Maar wel een eigen basketbalteam dat miljoenen kost, een voormalige topzwemmer tegen een topsalaris op een onduidelijke topfunctie in dienst, een neus in de lucht hockeyclub in Amsterdam waarvan het doel iedereen ontgaat enz enz.
Aangezien Eiffel zich laat: “inspireren door topsport” dit hoor je overigens als medewerker tot kotsens toe, zou ik zeggen, de tactiek is al een paar keer gewijzigd, de spelers ook, nu tijd voor een trainerswissel?
Een teleurgesteld ex-eiffelaar.
Anoniem (zich oorspronkelijk voordoend als R.C.C.)
says:Allereerst mijn complimenten voor de auteur die de situatie bij Eiffel perfect beschrijft. Dit jaar heb ik afscheid genomen als medewerker van Eiffel. Er wordt nauwelijks meer geinvesteerd in professionals. Geld wordt besteed aan topsport en aan marketing maar de echte goede professionals hebben Eiffel al lang verlaten. Afgelopen maanden is het verloop hoog geweest bij Eiffel. Van de professionals die nu nog bij Eiffel werken en waarmee ik een band heb zijn zoekende naar een nieuwe uitdaging. Eiffel heeft vorig jaar ingegrepen op o.a. de loonkosten. Zo is o.a. het premievrij pensioen vervallen. Bovendien wordt dit nog wel steeds vermeld op werkenbijeiffel.nl.
De cultuur die heerst bij Eiffel is eigenwijsheid. Door de transitie naar de oplossingenkant moet Eiffel weer groeien. Echter, met het hoge verloop, het bieden van niet markt-conforme salarissen gaat Eiffel dit niet halen. Kritiek vanuit medewerkers op de organisatie wordt hard bestraft waarbij de professional dan beticht wordt als ‘slechte communicater’. De echte bottleneck bij Eiffel is de arrogantie bij het management. ‘management by fear’.
Tot slot nog een aanvulling. De concurrenten laten in verschillende persberichten juist weten dat de profitsector de markt is waarin de marges en volumes goed behaald worden. Eiffel is de verbinding met deze sector kwijt. Bedrijven als Conquaestor, DPA en Trifinance slagen hier beter in.
Leitz
says:@R.C.C. Klopt wat je zegt, op de site van werkenbijeiffel.nl wordt (nog hoelang?) mooi weer gespeeld. Dit geeft maar weer eens aan hoe Eiffel in elkaar zit.
Er is overigens vrij veel informatie te lezen op het internet. Ik was blij verrast. Gratis informatie voor het management, hoeveel openheid wil je hebben? Medewerkers en oud-medewerkers geven aan dat er een behoorlijk probleem zit bij het management. Ik zeg dit nu nog even op zijn zachts. Waar zit het probleem dan? Nu ga ik hier niet de oplossing aandragen, want deze zit gelukkig veel dieper.
Maar dat er een valse laag in dit bedrijf zit, dat mag duidelijk zijn. Voornamelijk zit deze laag bij medewerkers die er 10 jaar of langer werken. Zij gedragen zich als ware sektarisch. Zij houden elkaar de hand waar mogelijk boven het hoofd en zijn niet eerlijk en oprecht naar de medewerkers toe. Ik heb nu al weer medelijden met de starters bij Eiffel, zij worden compleet misbruikt. Wat dat aangaat zegt L.P het hier goed; aannemen en daarna gedwongen ontslaan en ook hier verkoopt Eiffel het zelf aan de buitenwereld als “uiterst vriendelijk” beleid. Ik spreek hier uit ervaring van ex-Eiffelaars.
Wat jij ook schetst R.C.C. “Kritiek vanuit medewerkers op de organisatie wordt hard bestraft waarbij de professional dan beticht wordt als ‘slechte communicater’.” Men is alles behalve open of eerlijk en je wint het nooit van dit bewind, want ik heb er geen andere woorden voor. De valse sektarische draaiboeken liggen immers voor deze medewerkers al klaar. Een land als Noord Korea zal vast trots zijn op deze werkwijze.
En de toekomst? Het is al een vriendjes bolwerk en dat zal het blijven. Hopelijk gaan medewerkers nadenken, daarbij helpt nu de markt om hen na te leren denken. Als de uitholling aanhoudt, zal het proces van aftakeling van dit bedrijf nog in een stroomversnelling kunnen komen. En dat schept weer nieuw stof voor o.a. deze website. Dat het ten koste gaat van de naam mag duidelijk zijn.
Vroeg of laat een naamswijziging zie ik ook nog gebeuren. Ik denk niet dat oud-werknemers gebruik zullen gaan maken van diensten van dit bedrijf. Tenzij je misschien in Noord Korea woont.
Anoniem (zich oorspronkelijk voordoend als R.C.C.)
says:@ Leitz. Waar het probleem zit? Je hebt als organisatie zijnde 300-400 professionals die dagelijks bij de klant strategie werkzaam maken en hier dan niet naar willen luisteren. Liever management by fair houding vertonen. Daarnaast is het ook trots uit het verleden. Tot 2009 was de detacheringsmarkt booming… detacheringsbedrijven konden de vraag vanuit de markt niet invullen. Dit was luxe. Je kon in die tijd als management je eigen koers varen, vraag naar je dienstverlening was er toch wel. Juist in deze tijd draait het om ondernemerschap. Het feit dat Eiffel het slechter doet dan de concurrentie is een teken van slecht management. Als accountmanager heb ik vaak een vraag van de klant niet kunnen invullen doordat wij simpelweg niet de goede mensen hadden. We verloren niet zozeer op prijs maar puur op kwaliteit. Goede mensen heeft Eiffel laten gaan omdat het niet bereid was om maar 200euro meer te betalen. Deze goede Eiffelaars kopte doorgaans hun eigen opdrachten binnen of als ik met hen op gesprek ging wist ik zeker dat deze professional het ging worden. Inmiddels werk ik bij de concurrent en heb ik mijn oude relaties (klanten) meegenomen. Voor Eiffel een klap. Dit is nog maar het begin, we hebben de tender Essent ook van Eiffel gewonnen. Dit is nog maar het begin!
Ruud Claasz Coockson
says:@R.C.C: Als ex interne medewerker van Eiffel zal je niet onbekend zijn met het feit dat je intern wordt geadresseerd met je initialen. RCC zijn mijn initialen en ook ik was accountmanager en ben onlangs een uitdaging buiten Eiffel gaan zoeken. Erg ongelukkig dus dat je mijn initialen gebruikt als je alias.
Ik wil daarom for the record zeggen dat het verhaal geschreven door R.C.C niet de mijne is. Ik distantieer me hier volledig van.
Wat ik wel wil zeggen is dat ik vind dat als je problemen hebt met je ex werkgever het niet chique is om op dit medium na te trappen. En, dat als je echt een grote vent of vrouw bent je met naam en rugnummer zegt wie je bent als een verhaal post.
Tot slot heeft het er de schijn van dat jij R.C.C, lijkt jezelf als mij voor te willen doen. Ik wil je uitnodigen dit te rectificeren, zo niet, zal ik bekijken hoe ik erachter kan komen wie je wel bent.
Groet
Ruud Claasz Coockson
Goflix
says:Het begint langzaam een aardige discussie te worden, die op z’n zachtst gezegd niet in het voordeel van Eiffel verloopt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de reactie van de directie van Eiffel…
L.P.
says:Dit stuk stinkt. Wat een hypocriet zeg, spreken van loyale medewerkers en ondertussen mensen gedwongen ontslaan. Oh nee, men noemt het nu in dit stuk: te laten vertrekken… . Jaja.. .
Nee, daar bouw je vertrouwen mee op. Goed voor de naam Eiffel.
J.D
says:Ik vraag mij af had het management niet in 2008/2009 al maatregelen moeten treffen? Vijf jaar lang, ja mensen vijf jaar lang daalt de brutowinst marge (grafiek) en wat heeft men in die vijf jaar tijd bij Eiffel gedaan: “Twee jaar lang tegen elkaar zeggen: de markt trekt toch wel aan?”. Inderdaad, Eiffel houdt geen grip op de zaak en maakt haar strategie niet werkzaam. Ik heb er geen ander woord voor dan besluiteloosheid. Een ander woord voor besluiteloosheid is “Weifeling”. En in deze context een nogal netelig synoniem voor Eiffel.
En dan nog het kantoor. Een immens kantoor in Arnhem neergezet voor haar flinke expansie drift van 800 tot 1200 medewerkers. Je had de teksten van destijds nu moeten lezen, complete hoogmoedswaanzin! Is dit dure jasje niet te groot geworden, gezien de matige bezetting van +/- 465 medewerkers inclusief haar overhead?. Of heeft Eiffel een groot kantoor voor haar overhead? De omgekeerde wereld in mijn ogen. Jammer dat hier niet nader op in wordt gegaan, maar op de balans moet dit zeker pijn doen. Hoogmoed komt voor de val.
Hein
says:“…hoewel Eiffel zich al in 2008 voornam een ander soort dienstverlener te worden.” Eiffel dartelt, dartelt van het een naar het ander, zoekend naar een touw wat hen vastigheid moet brengen. En ook het model “minder afrekenen op uren en meer tegen vaste vergoedingen”, bestaat al langer, niets nieuws. Nu maar hopen dat het touw Eiffel niet teveel vastigheid zal gaan geven.
“Voortaan wil Eiffel de strategie van zijn klanten ‘werkzaam maken’ ”. Jaren geleden luidde de slogan van Eiffel: “Grip op de zaak”, nu “Wij maken strategie werkzaam”, het geeft de betekenis van het logo een draai, meer niet. Het komt toch aan op het resultaat. Lijkt Eiffel het slechtste jongetje van de klas? Andere groeien immers zelfs in de harde profit markt.
De consultant die problemen oplost en een concreet resultaat levert. Dit past overigens heel goed in een detacheringsmodel, genoeg concurrenten waarbij dit prima werkt. Eiffel probeert niets anders dan zichzelf met haar “werkzaam maken” en haar ontdetachering weer “uniek” in de markt te zetten. De vraag die je hier kan stellen, is dit werkelijk wel zo uniek?
“Die krimp trof verrassend genoeg vooral de finance-dienstverlening in de profitsector (een relatieve bloeisector voor detacheerders in 2011”. Scherp opgemerkt van de journalist. Als je als Eiffel niet kan concurreren, niet kan innoveren, het “wij maken strategie werkzaam” ook in de profit markt niet waar kan maken. Getuigt dit dan van doorzettingsvermogen en creativiteit? Het lijkt sterk op een strategie die gebaseerd is op het ontwijken van mogelijkheden. Denkt Eiffel nog wel in mogelijkheden?
“Daartegenover staat een groei van Eiffels activiteiten in de zorgmarkt en bij publieke overheden..” Nu maar kijken hoe deze “groeimarkt” voor Eiffel zich in 2012 en 2013 ontwikkelt. Het geldkraantje bij de overheid wordt toch aardig dichtgedraaid. En welke kaarten heeft Eiffel dan nog over?
“In de commoditystroom zul je ons niet terugvinden”. Als meneer Hegeman zich aan zijn woord houdt, zal het te ver gaan om te zeggen dat concurrenten hier dankbaar gebruik van gaan maken. Immers zij hebben hier al gebruik van gemaakt, een van de redenen waarom Eiffel in een dodehoek is gedrukt.
“Loyaliteit van werknemers” en “natuurlijk verloop” twee punten waarop meneer Hegeman probeert invulling aan te geven. Natuurlijk verloop is hier een beladen begrip. Helaas hanteert men bij Eiffel meer “gedwongen verloop” dat men het natuurlijk verloop noemt, dat is iets anders. En met gedwongen verloop versterk je ook bij de achtergebleven werknemers de loyaliteit niet. Maar misschien moet men hier zelf nog achter komen. Wij leven immers nog niet in 2015.
Al met al, een poging van mooie verbloemende teksten, maar weinig inhoud, het lijkt er sterk op dat Eiffel zoekende is naar grip.