Het werkloosheidspercentage over mei 2012 is in Euroland gestegen naar 11,1%. Er lijkt maar geen einde te komen aan de stijging van de werkloosheid in het veelgeplaagde Eurogebied, ondanks het feit dat Nederland zichzelf heel kort aan de eigen haren uit een recessie heeft getrokken.
De werkloosheid in Spanje staat ondertussen op 24,6%. Met een maandelijkse groei van zo’n 0,3% in de afgelopen maanden bereikt Spanje de vrijwel ondenkbare grens van 25% werkloosheid in juli of uiterlijk augustus. 25%… Ik kan me geen enkele voorstelling maken wat dit voor impact heeft op de sociale cohesie in dat land. Ronduit schokkend. Overigens wordt Spanje nog altijd op de voet gevolgd door Griekenland waar de werkloosheid nog sneller groeit, maar waar de rapportage maanden achterloopt. De werkloosheid in dit volledige failliete land staat voor maart op 21,9%.
In onderstaande grafiek zijn de werkloosheidscijfers van Duitsland, Nederland, Belgie, Frankrijk en de PIIGS landen (Portugal, Ierland, Italie, Griekenland en Spanje) getoond. Allen onderdeel van Euroland, maar met zeer verschillende werkloosheidscijfers:
Werkloosheid geselecteerde Eurolanden (januari 2007 – mie2012). Bron: Eurostat
Tja, eigenlijk zijn alleen Nederland en Duitsland gezegend met relatief lage werkloosheidscijfers, voor alle andere landen is de werkloosheid te hoog tot veel te hoog.
Maar het grootste leed blijft natuurlijk de jeugwerkloosheid. Spanje en Griekenland staan ook hierbij aan kop; beiden met een jeugdwerkloosheid van 52,1%. Waarbij bedacht moet worden dat voor Griekenland het gaat om de jeugdwerkloosheid van maart 2012. De actuele jeugdwerkloosheid in Griekenland is dus een stuk hoger. Portugal volgt op respectabele afstand met een nog altijd onvoorstelbaar hoog percentage van 36,4%, op de voet gevolgd door Italie met 36,2%. Het probleem in Italie is dus niet de algemene werkloosheid maar zeer specifiek de jeugdwerkloosheid!
De zich verdiepende monetaire, economische en bankencrisis in Euroland laat bijzonder weinig hoop bestaan op gunstiger vooruitzichten op korte termijn. Er is geen enkel teken wat doet veronderstellen dat er een ontsnapping uit de immer neergaande spiraal te vinden is. Natuurlijk is die ontsnapping er wel, maar dan zal er pijn genomen worden die de kansen op herverkiezing van de verantwoordelijk politici tot nul zal reduceren. Dus modderen we voort, met verwoestende gevolgen voor een zeer groot aantal landen en met name een jonge generatie van de beroepsbevolking. Het is nog altijd opvallend om te zien hoe we ons collectief naar een slachtbank laten leiden. Een kudde schapen is er niets bij…