Vandaag het 2e en laatste deel over Vitruva. Een vacaturesite gebaseerd op matching. In de vorige aflevering leek het allemaal te fraai om waar te zijn. En dat bleek deels het geval.

Want de verwacht upload van mijn Linkedin profiel bleek buitengewoon weinig om het lijf te hebben. Waardoor ik alsnog met de hand een profiel moet aanmaken. Zware tegenvaller.

Profiel aanmaken
En hier gaat Vitruva zwaar in de fout. Want het aanmaken van een profiel is een absoluut drama. Want een interactie. Vragen worden stap voor stap gesteld. Deels omdat er noodzakelijke vervolgvragen in zitten, deels omdat Vitruva blijkbaar de interactie wenst te domineren.

Maar hiermee bepaald Vitruva in zeer sterke mate wat je invoert. Er is geen enkele bewegingsvrijheid en je hebt niet het gevoel dat je tussentijds kan stoppen. Sterket nog, je mag niet stoppen, want dan kan je niet matchend op zoek naar vacatures. Wat een onzin.

En de behoefte om tussentijds te stoppen wordt met de minuut groter. Brrrr… De makers hebben zelfs het eerste hoofdstuk over usability niet gelezen. Erg jammer.

Afijn, eerst maar een paar plaatjes; zoals mijn lijst van profielen. En ik kan me niet voorstellen hoe een weldenkend mens meer dan 1 profiel bij Vitruva aan zou willen maken…

O ja, om mijn profiel te wijzigen moet ik uit een dropdown menu de functie edit kiezen. Twee kliks voor de prijs van één…

En dan de pagina waar ik mijn profiel kan aanmaken. Niet schrikken hoor:

Ik ben gestopt met het aanmaken van een profiel en heb me uitsluitend gestort op het voorbeeld dashboard wat op de homepage wordt getoond.

Dashboard
Want dat is precies waardoor ik in eerste instantie zo enthousiast werd van Vitruva. Het dashboard:

Dit is namelijk een indrukwekkend stukje interactiviteit waarbij alle vereiste functionaliteit op één pagina is samengebald. Tijd voor de details.

De bovenzijde
Het eenvoudigste onderdeel. Mijn profiel(en). Als ik meer profielen heb kan ik direct wisselen tussen mijn profielen om te zien welke banen het meest bij mij passen.

De linkerkolom
De geheime kracht van Vitruva; de match-engine:

Hier kan ik dus al mijn eisen en wensen invullen en direct het resultaat daarvan in het middendeel (zie hieronder) zien.

En het werkt echt supersnel; tenminste voor deze demo. Hoe dat in het echt gaat zal ik nooit weten; want slechts over mijn lijk zal ik ooit een profiel op Vitruva aanmaken.

Zoals je overigens ziet is het aantal kenmerken waarmee je kan spelen indrukwekkend.

Wat betekent dat een werkgever aan de vacaturekant heel veel moet invullen om dit te laten werken…

Het middendeel
Het resultaat gedeelte. En daarmee natuurlijk ook direct het belangrijkste gedeelte:

Ik krijg een direct overzicht van de (match)score en de Qualification. Waarbij ik geen idee heb wat beiden nou eigenlijk betekenen. Maar de kleine geeltjes bovenin het middendeel brengen uitkomst. Want als ik daar overheen beweeg met mijn muis worden groter. Tooltips dus, maar op een amateuristische manier geimplementeerd…

Side-by-side comparison
En je kan ook de details van de matchscore bekijken; vanuit het perspectief van de kandidaat en de vacature:

Waarbij je je wel redelijk suf moet scrollen omdat Vitruva denkt dat de rode bal handig is…

Conclusies
Vitruva heeft een aantal zaken heel goed voor elkaar. Waarbij zeker de single screen dashboard oplossing een grote pluim verdient. Hoewel het middengedeelte van dat dashboard zeker intuitiever had gekund.

Maar Vitruva struikelt wat mij betreft over een zeer slechte usability en een belachelijk proces om een profiel aan te maken. Wat natuurlijk niet zo handig is als je graag kandidaten naar je site wil trekken.

Vitruva is goede techniek op weg naar de Deathpool door zeer slecht (interaqction) design. Jammer.