Hoera! We hebben een ambassadeur voor de Aanpak jeugdwerkloosheid. Het is oudere jongere Miriam Sterk geworden, een CDA politica die door minister Asscher als een charismatische en inspirerende dame wordt omschreven. Altijd fijn om te weten.

De aanstelling is voor een periode van 2 jaar; en in die twee jaar mag Sterk EUR 50 miljoen er doorheen jagen, overigens na aftrek van de kosten voor Sterk zef.  En wat moet Sterk gaan doen?

Twee dingen…:

1. Samen met regionale partijen investeren in een regionale aanpak
2. Samen met mbo-instellingen investeren in langer doorleren

Investeren in langer (en vooral zinniger) doorleren is in potentie waardevol, maar die regionale aanpak is een volstrekt doodgeboren initiatief waar EUR 30 miljoen in verbrand gaat worden. Plus de daaraan toe te rekenen kosten voor het ambassadeursschap van Sterk.

Want die regionale aanpak betekent dat het kabinet een nieuwe impuls [geeft] aan de aanpak van de jeugdwerkloosheid in de arbeidsmarktregio’s. En daarvoor wordt in totaal EUR25 miljoen beschikbaar gesteld. Dat bedrag komt dus bovenop de EUR 5 miljoen voor het bijzonder vage Project ontsluiting werkzoekendenbestand dat in diezelfde arbeidsmarktregio’s van start is gegaan. Laatsgenoemd project is overigens bedoeld voor alle werkzoekenden; niet uitsluitend voor jongeren. En lijkt een even grote kans van slagen te hebben als dit nieuwe plan.

Voor eenieder die de cijfertjes niet op het netvlies heeft; dit is de ontwikkeling van de jeugdwerkloosheid (15 – 25-jarigen) sinds 2003:

Ontwikkeling jeugdwerkloosheid (nationale definitie), januari 2003 – februari 2013. Bron: CBS. De rode lijn is de voor het seizoen gecorrigeerde werkloosheid.

Het is duidelijk dat de jeugdwerkloosheid sterk oploopt, maar niet alle jeugd is in gelijke mate werkloos:

Jeugdwerkloosheid volgens nationale definitie, Q1 2001 – Q3 2012 (voortschrijdend jaargemiddelde) Bron: CBS, RecruitmentMatters

De hoogste jeugdwerkloosheid is te vinden onder laagopgeleide jongeren (MBO-). Niet bepaald verwonderlijk natuurlijk. Daar loopt de werkloosheid ook nog eens sterk op; maar die werkloosheid is structureel (dus ook in goede tijden) hoog. En gaan deze jongeren ineens massaal terug naar de schoolbanken? Misschien dat de charismatische inspiratie van Sterk hiervoor gaat zorgen, maar voorlopig heb ik mijn twijfels.

En is er uberhaupt wel reden om extra aandacht aan die jeugdwerkloosheid tge schenken, afgezien van politiek wenselijk gereutel? Volgens onderstaande grafiek is het antwoord daarop een ondubbelzinnig nee:

Verhouding jeugdwerkloosheid / totale werkloosheid, januari 2003 – januari 2013, seizoensgecorrigeerd

Inderdaad; er is op dit moment geen sprake van een uitzonderlijke situatie van de jeugdwerkloosheid ten opzichte van de totale werkloosheid. De ratio schommelt rond de 2 en is nog altijd lager in vergelijking met de situatie na het uitbreken van de financiele crisis. Er is geen sprake van een bijzondere situatie.

Maar hoe ga je jongere werklozen in godsnaam aan een baan helpen in een omgeving waarin steeds minder banen te vinden zijn. Als we het aanbod van online vacatures als een proxy voor het aantal beschikbare banen mogen aannemen is er tenslotte al meer dan een jaar sprake van een krimpend vacaturevolume:

Maandtotalen en gemiddeld (12-maands) vacaturevolume, 2008 – heden. Op de maandcijfers van 2008 is een correctiefactor van 11,6% toegepast

En in deze omgeving (met steeds minder banen) moeten nu dus jeugdwerklozen aan een baan worden geholpen. Volgens de aloude wet van communicerende vaten betekent het dat voor iedere jeugdige werkloze die aan een baan wordt geholpen een niet-jeugdige werkloze een baan verliest. En er zijn slechts twee logische risicogroepen die hun baan voor die jongeren dienen in te leveren: ouderen en arbeidsgehandicapten. En van arbeidsgehandicapten moeten bedrijven binnen enkele jaren maar liefst een quotum van 5% halen. Een krankzinnige brainfart, maar een krankzinnige brainfart van een staatssecretaris heet nou eenmaal beleid… En dus zijn de ouderen het ‘kind’ van de rekening.

Daarom vanaf deze plek een oproep aan alle oudjes om nu hun baan voor Mirjam Sterk op te geven zodat de overheid over twee jaar deze charismatische en inspirerende dame als een succesvolle ambassadeur kan afschilderen.

Wat een ongekend dom gelul…