Natuurlijk ik heb meerdere recruitment ervaringen die onder de categorie bijzonder kunnen vallen. Zoals de keer dat ik het W&S bureau uit moest leggen wat hun klant nu eigenlijk deed. Maar op de één of andere manier kwam deze weer in mij boven drijven en wilde ik die met iedereen delen. En ook meteen een oproep: deel je bijzondere recruitment ervaringen in de reacties…
Ik sprak op een event de marketing manager van een groot IT bedrijf. Al snel kwamen we op ons vakgebied (marketing) en ik vertelde hem wat ik gedaan had bij mijn werkgever en hoe dat uitgepakt had. Op een gegeven moment valt hij stil en zegt hij:
Bas, mag ik je iets persoonlijks vragen? Waarom solliciteren mensen zoals jij nu eigenlijk niet bij mijn bedrijf?
Hij gaat verder en zegt: ik ben namelijk al lange tijd op zoek naar een marketeer. Inmiddels drie keer een advertentie gezet en ik heb nu maar iemand aangenomen. Maar heel eerlijk, het is de beste van enkel slechte keuzes. Ik verwacht niet het jaarcontract te verlengen en we zijn pas een maand onderweg. Wat is er mis met het imago van dit bedrijf dat mensen zoals jij niet solliciteren?
Waarop ik moest lachen (als een boer met kiespijn, want oh wat wilde ik weg bij mijn werkgever toen) en zei: Tja, ik heb gesolliciteerd op exact die functie. Maar ik heb een brief gekregen dat ik niet op gesprek mocht komen. Als je tussen de regels doorlas stond er eigenlijk: hoe haalt u het in uw hoofd te solliciteren, u voldoet toch duidelijk niet aan het profiel.
Bedenk ook: het was 2003 of 2004 toen. Er waren op dat moment veel meer sollicitanten dan vacatures, ik heb regelmatig gehoord dat ik één van de 200 reacties was. En hij kon niemand vinden die geschikt was? Volgens mij was er daar duidelijk sprake van miscommunicatie tussen de lijn en recruitment.
Heb je ook bijzondere recruitment ervaringen? Deel ze met ons.
xavier van Loon
says:Ik werd ooit benaderd door een recuiter die een “niet te evenaren” carriere mogelijkheid had. Hij kon de naam van de opdrachtgever absoluut niet vertellen , alleen dat het ging om een fantastisch internationaal media bedrijf met als bekendste product 1 van de 2 (nu inmiddels 3 of 4) gratis krantjes die elke ochtend gratis op het station verkrijgbaar zijn. Nee het was niet de Spits..maar hij zou het vertellen als ik langs zou komen voor een gesprek…
Heb toen nog gevraag of de opdrachtgever gemakkelijk met “de metro” te bereiken was maar dat wist de recruiter niet te vertellen..
Toen ik vertelde dat ik een dergelijke advertentie ook in de metro had zien staan, gaf de recruiter nogmaals aan dat hij de naam van de opdrachtegever niet kon vertellen: hij kon wel mededelen dat het nogmaals een fantastisch en internationaal media bedrijf betrof met een niet te evenaren carriere mogelijkheid en nogmaals het was niet de spits….
Koen van Gurp
says:@ Martijn,
Beetje late reatie, maar heb deze site nu pas ontdekt 🙂
Het is in de US naar mijn idee veel makkelijker om paralel stappen te maken waarbij inderdaad veel meer naar talent en competenties word gekeken. Mensen worden ook makkelijker aangenomen, omdat ze toch ook makkelijk weer ontslagen worden. Ik weet uit ervaring dat veel werkgevers in NL schapen met 5 of 6 poten zoeken en heel star kunnen zijn in het gezochte profiel (perse opleiding A bij Universiteit X en ervaring B bij bedrijf C). Veel bedrijven zijn dan ook op zoek naar eenheidsworsten…… vraag me af wat dat met de creactiviteit van mensen en organisaties doet (lijkt me leuke studie).
Bas van de Haterd
says:@Martijn: in dit geval was mij snel duidelijk dat de recruiters aldaar niet wisten wat marketing inhield. Dat is me overigens veel overkomen als marketeer, de meeste recruiters denken bij marketing aan marketingcommunicatie en reclame (dat slechts een klein deel is van het marketing vakgebied). Het was vaak bijna onmogelijk uit te leggen aan ze dat marketing echt veel meer inhield (en marketingcommunicatie nu juist niet mijn specialiteit was). Bijzonder vooral als de functies dat wel omschreven, maar vooroordelen het toch wonnen 🙂
martijn betgem
says:@Bas, ik heb het idee dat in NL de (juiste) opleiding het belangrijkst is. Deze is zelfs maatgevend. In de USA is men sneller geneigd te kijken naar talent ipv. Zouden we hier ook vaker moeten doen. Dit is mijn persoonlijke ervaring.
Verder lijkt me dat het beleid niet op orde is of dat degene die uiteindelijk de keuze maakt – wel of niet uitnodigen – te ver van het proces afstaat en zo dus de ‘goudvinkjes’ niet in vizier krijgt.