Een stuwmeer aan innovatie. Zelforganiserende dwarsverbindingen. Fluïde ecosystemen. De drie thema’s van de ‘Trendrede 2014’, een megaslim gemarket, eh… Tja, wat is de Trendrede eigenlijk? Laten we het een doorkijk naar de toekomst noemen. Voor de vierde keer banjerden 12 ‘trendwatchers’ onbekommerd door het landschap van hip en hot. Na lezing bleef bij mij een leeg gevoel over. Want alle taalkundige en morfologische grollen (‘systeemelastiek’) in het verhaal, kunnen niet verbloemen dat dit land er op veel fronten gewoon bedonderd voorstaat.

Trendwatchen is een luxe die je je kunt permitteren als je geen zorgen hebt. Je kunt een hoop lucht de wereld inblazen als er elke avond gewoon een maaltijd op tafel staat. Maar de “vooruitgang door zelfbeschikking, authenticiteit en zingeving” gaat de energierekening niet betalen. De “zelforganiserende dwarsverbanden als nieuwe maatschappelijke bronenergie” maken geen einde aan de groeiende ongelijkheid in dit land, integendeel. Wie gaat aan die bijna 400.000 kinderen die dagelijks zonder ontbijt naar school gaan vertellen dat ze honger hebben in een “vitaal ecosysteem”? Ik wil heel graag “waarde creëren zonder dat er geld rondgaat”, maar vertel dat a.u.b. ook even aan mijn bank en aan Albert Heijn. Big Data kunnen misschien helpen “om beleid vanuit het individu te bouwen” – maar ze kunnen evengoed op basis van al dan niet foutieve informatie de conclusie trekken dat mijn levensstijl risicovol is en mijn ziektekostenpremie dus omhoog moet.

Bullshit

Misschien hebben we te maken met de laatste stuiptrekkingen van ‘oude vormen en gedachten’ en zijn we inderdaad bezig de overgang te maken “richting een revolutionaire sociale bronenergie”. En omdat het heel goed mogelijk is dat ik te oud ben om dat te zien, laat staan om er nog deel in te kunnen nemen, heb ik deze uitspraak voorgelegd aan een representant van de nieuwste generatie. De reactie van mijn oudste zoon was simpel: “Dat klinkt als bullshit”. Omdat ik toch zijn aandacht had, deed ik er nog een check bij. We mogen niet meer aan jonge mensen vragen wat ze later willen worden, maar we moeten vragen: “Hoe haal jij betekenis uit je talent?” Dat vroeg ik dus. Zijn eerste reactie was een glazige blik. En toen ik de vraag maar weer had terugvertaald naar: “Wat wil je later gaan doen?” was het antwoord wederom simpel: “Een Bentley van de zaak, dan heb ik mijn doel bereikt”.

Na vijf jaar crisis is de fut er uit. Ook de trendwatchers weten het niet meer.