UWV heeft eind verleden week een rapport uitgebracht met als titel Na de WW aan het werk, rapportage over 2012. Een rapport met veel cijfermatig materiaal en dat is altijd prettig. Maar na lezing bleef ik met een gigantische kater zitten. Want hoewel cijfers natuurlijk klinisch zijn is het beeld dat uit die cijfers opdoemt dat absoluut niet. Want dan ontstaat een dramatisch beeld voor de werkloze werkzoekende van boven de 55 jaar.

Tegen de achtergrond van een verder gestegen werkloosheid (de cijfers uit dit rapport gaan tenslotte over 2012) onder 55-plussers, gecombineerd met de wetenschap dat in komende jaren de AOW-leeftijd alleen nog maar verder gaat stijgen, is alarmfase rood noodzakelijk.

Vreemd genoeg lijkt het er echter op dat de overheid zich uitsluitend wenst te bekommeren om het jongste deel van de beroepsbevolking. Terwijl dit rapport van het UWV het zoveelste bewijs is dat de problemen daar juist het kleinst zijn.

Het UWV-rapport geeft onder meer inzicht in de mate waarin gedurende de WW-uitkering danwel binnen 6 maanden na beeindiging van die uitkering een baan wordt gevonden. In onderstaande grafiek is hier een onderscheid gemaakt in volledige werkhervatting danwel gedeeltelijke werkhervatting:

Percentage werkhervatting binnen WW-recht of maximaal 6 maanden na beeindiging WW-recht, naar leeftijdsgroep, 2012. Bron: UWV

Opvallend is dat 15 – 25 jarigen overall het hoogste percentage werkhervatting scoort, hoewel hierbij moet worden aangetekend dat het percentage gedeeltelijke werkhervatting hierin relatief hoog is. Maar het meest opvallende is het zeer lage percentage werkhervattingen van 55-plussers. Deze groep scoort significant slechter dan alle andere leeftijdsgroepen. Ben je 55-plusser en verlies je je baan? Dan heb je een kans van bijna 50% om geen baan meer te vinden gedurende de duur van de WW-uitkering plus een periode van 6 maanden daarna.

En dat wringt extra omdat de groep 55-plussers gemiddeld verreweg het langst gebruik kan maken van het recht op een WW-uitkering:

Maximum duur WW (gemiddeld) per leeftijdsgroep, 2012. Bron: UWV

Met andere woorden, als je 55 jaar of ouder bent dan kan je er maar beter alles aan doen om je huidige baan te behouden, want anders is de kans bijzonder groot dat je (voorlopig) niet meer aan de bak komt. En dan praten we dus over een periode van maar liefst 3 jaar. Waarmee per direct de kans is geschetst om na die tijd nog aan een baan te komen. Die is vrijwel nihil geworden.

Als terzijde, de schadelast voor de BV Nederland als gevolg van WW-uitkeringen neemt dus sterk toe met de leeftijd. Per persoon is de ‘schade’ als gevolg van een WW-uikering  voor een 55-plusser waarschijnlijk meer dan 10 keer zo hoog in vergelijking met een uitkering voor een 25-minner. Niet alleen de gemiddelde duur van de uitkering bijna 10 keer zo lang maar naar alle waarschijnlijkheid is de gemiddelde hoogte van de maandelijkse uitkering ook veel hoger voor een 55-plusser.

Dus waarom stort de overheid zich niet vol overgave op de groep 55-plussers in plaats van de groep 15 – 25-jarigen aan alle kanten te ondersteunen? De reden hiervoor is simpel:

Werkloosheidspercentage per leeftijdsgroep, 2012. Bron: CBS

Een werkloosheid boven de 12% klinkt dramatischer dan een werkloosheid onder de 6% (op dit moment (Q4 2012 – Q3 2013) is het 15,3% om 7,0%). Aan het electoraat is het daarom veel beter te verkopen dat er geld en energie wordt gepompt in een groep waar de werkloosheid hoog is dan in een groep met een lage werkloosheid. Ketelmuziek voor de buhne. De grootste pijn zit niet bij het jongste deel van de beroepsbevolking. Die pijn zit bij het oudste deel.

Los van de veel hogere schadelast voor de BV Nederland als gevolg van WW-uitkeringen is er ook nog een economische component. Als we er vanuit mogen gaan dat werkende 55-plussers gemiddeld een veel hoger besteedbaar inkomen hebben dan 25-minners dan is een langere werkloosheidsduur schadelijk voor het besteedbaar inkomen van de Nederlandse consument. En waren consumentenuitgaven niet bijzonder belangrijk voor door iedereen zo gewenste economisch herstel?

Maar ja, dat zijn allemaal overwegingen die veel ingewikkelder zijn uit te leggen aan een ongeinteresseerd electoraat. Een hoog werkloosheidspercentage, daar kan je mee scoren. Het gaat om de soundbite, niet om de onderliggende problematiek. Hoezee!