Via recruiter online kwam ik op dit bericht, oorspronkelijk uit de ingenieur. Babyboomers nemen wanneer ze de komende jaren afscheid nemen hun kennis mee ‘het graf in’. Het is vooral grappig om te zien hoe verschillende mensen verschillend tegen de materie aan kijken.
Een citaat uit het stuk is onder andere:
Rick Wielens van HIP-Europe legt uit dat oudere ingenieurs over fundamentele kennis beschikken die de huidige generatie volkomen vreemd is. Techneuten worden tegenwoordig opgeleid in applicatiekennis en zijn daardoor niet in staat problemen aan de basis op te lossen.
Grappig, want als ik in de IT (niet de harde ingenieurs) kijk is de grootste klacht juist andersom. Ze leren alleen nog maar fundamenten en hoe het zou moeten, maar programmeren kunnen ze niet. Ze beheersen geen enkele taal echt goed.
Verder signaleert de één het feit dat er weinig wordt gedaan aan kennisoverdracht, omdat men bang is zelf op een zijspoor te belangen. Dat terwijl de ander juist stelt dat de kennis van de ouderen (en hun daarmee gepaard gaande macht) een rem is op het innovatie vermogen.
Persoonlijk denk ik dat beide waar zijn. Want er gaat veel kennis verloren, zeker in de technische beroepen. De ervaring die de baby boomers daar hebben van allerlei rekenregels, fouten die in het verleden gemaakt zijn en noem het maar op is van onschatbare waarde. Echter, nieuwe manieren van werken, nieuwe technieken, brengen soms fundamentele veranderingen mee die niet meer in de oude manier van werken en denken past.
Zelf heb ik die angst nooit gedeeld, dat ik door mijn kennis te delen zelf minder waard wordt. Anders zou ik hier ook niet bloggen. Maar het leuke van kennis delen is dat de kennis daardoor niet minder waard wordt, maar juist meer. Want des te meer mensen de kennis accepteren, des te waardevoller het concept is. Het leuke is ook dat je kennis kan delen zonder limieten. Ik kan het 1 persoon vertellen, of 1.000, het wordt er niet anders op. Probeer dat maar eens met geld te doen…
Kennisoverdracht zou de komende jaren extreem hoog op de agenda moeten staan van alle bedrijven. En de angst moet worden weggenomen dat kennis minder waard wordt door het te delen. Gelukkig is met de aankomende pensionering van de mensen waar veel van deze kennis zit die angst als het goed is al veel minder.
Cees
says:Ik snap de reservering wel voor het delen van kennis.
Hoe maak je jezelf waardevol voor een bedrijf? Door iets te kunnen wat weinig andere kunnen doen en waar vraag naar is.
Zeker in een klimaat waarbij ‘ouderen’ aan de kant geschoven kunnen worden voor jonkies is het handig om een voorsprong te hebben.
De opmerking:
(nb; & als het goed is dan heb je als organisatie die kennis ook stevig in de systemen verankerd….)
Het antwoord is simpel. Meestal is het niet goed verankerd.
Willem Scheepers
says:Mee eens Bas: => ‘Kennis Maakt Macht’, het aloude adagium maar dat gaat helaas niet meer op want => als er momenteel iets vlottend is (nb; naast water) dan is dat wel ‘Kennis’. Door moderne technieken en snelle ontwikkelingen is kennis van vandaag morgen alweer achterhaald. (nb; & als het goed is dan heb je als organisatie die kennis ook stevig in de systemen verankerd….)
Voor mij is dan ook niet zozeer de kennisoverdracht door de BabyBommers essentieel, als wel hun Kunde.
Kunde: wat deden ze met hun Kennis? Hoe hebben ze die toegepast? Vaak blijkt dat het m.n. dat (nb; Kunde) is wat we missen als er iemand weg is ‘hoe gaat dat ook alweer?’
Saillant is de anecdote over de broodfabriek waar het brood opeens van smaak veranderde op het moment dat de bedrijfsleider met pensioen ging. Reden: omdat zijn vrouw ‘ooit’ opmerkte dat het brood toch wat flauw van smaak was, gooide hij ’s ochtends al jaaaren zout bij het deeg. Ook de klanten bleken deze toevoeging te waarderen. Echter: deze Kunde was nergens vastgelegd…… 😉