Stel je voor, je bent 35. Dan heb je misschien iets meer of iets minder dan 10 jaar werkervaring en je hebt het gevoel dat je er wat carrière betreft ‘wel zo ongeveer zou moeten zijn’. Al dan niet opgehitst door je omgeving en schaamteloos gefaciliteerd door het corporate management development programma, heb je mooie stappen gemaakt en ben je vooral ook zelf gaan geloven dat je Steve Jobs ‘himself’ bent, of in ieder geval bijna even goed.

Misschien heb je de eerste jaren een plus in je bruto salaris ervaren van vele duizenden euro’s, ben je meerdere malen door een headhunter weggekocht en heb je (veelal bizarre financiële) aanbiedingen geaccepteerd die je gewoonweg niet kon weigeren. Je hebt je de afgelopen tien jaar van starter op de arbeidsmarkt opgewerkt tot senior manager en bent binnen geweest bij meerdere – grote en kleine – organisaties. Als het goed is heb je ook al een keer tegenwind gehad, werd je jaarcontract niet verlengd of eindigde het meningsverschil met een forse financiële trap na, ook wel een gouden handdruk genoemd. Het gevoel van buikje rond is onontkoombaar.

(meer…)

Ja, dat lees je goed. En ik bedoel het eigenlijk niet eens provocerend. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat 99% van de medewerkers die bij jouw bedrijf op de payroll staat, op zoek is naar een andere baan. En jazeker, dat heeft alles te maken met de crisis, die inmiddels alweer 4 jaar aan de gang is. En natuurlijk ook nu de vakanties bijna weer achter de rug zijn.

Tuurlijk weet ik ook, de crisiskaart trekken is gemakkelijk. Het is bijna een dooddoener geworden, een argument dat je eigenlijk al niet meer kan gebruiken als het slecht gaat. Door de crisis zit de huizenmarkt op slot, gaat het slecht in de bouw, wordt er aan alle kanten gekaasschaafd en bezuinigd. We moeten trouwens misschien ook juist dankzij de crisis anticyclisch denken, juist nu WEL een huis kopen, investeren in nieuwe mensen en de innovatiebudgetten opschroeven.

(meer…)