Het moet wel waar zijn als een journalist van Het Financieele Dagblad schrijft dat het beter gaat met de arbeidsmarkt in de VS. Enter: Arend Clashen, die het volgende in de zaterdageditie van het FD weet uit te kramen:
Het werkloosheidspercentage daalde van 9,0% naar 8,9%. Positief was verder dat er in december en januari 58.000 banen meer bij kwamen dan eerder gemeld.
Deze beperkt geinformeerde stukjesschrijver toetert vrolijk mee in de echokamer van de mainstream media terwijl tegelijkertijd de arbeidsmarkt in de VS een onverkort bloedbad is en dat voorlopig ook blijft. Hoe is het toch mogelijk?

Een groeiend aantal bloedige revoluties, een vredige revolutie en een op handen zijnde revolutie zijn wat mij betreft indicaties dat het huidige economische systeem (lees: piramidespel) bijna aan het einde van haar levenscyclus is gekomen. De bloedige revoluties vinden plaats in landen waar de kosten voor levensonderhoud traditioneel al zo waren dat een daling van inkomen (door stijgende werkloosheid) al dan niet gekoppeld aan stijgende voedselprijzen voldoende waren om de lont in het kruitvat te donderen.