Dirk Goossens 
LinkedIn weet veel van mij. Dat komt doordat ik informatie met ze heb gedeeld.
Maar LinkedIn weet ook dingen óver mij. En over jou. Dat komt doordat ze conclusies over jou hebben getrokken.
In jouw LinkedIn data export staan deze conclusies keurig op een rijtje, in het bestand:
‘Inferences_about_you.csv’.
Het gaat dus om zaken waarvan (het algoritme van) LinkedIn gokt dat ze op jou van toepassing zijn. Gokken ze goed?
In mijn geval niet bepaald. LinkedIn scoort -7 punten. Kijk maar mee.
(meer…)
Dirk Goossens 
Wat is er aan de hand?“De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) legt het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) een last onder dwangsom op van 150.000 euro per maand met een maximum van 900.000 euro omdat het beveiligingsniveau van het werkgeversportaal niet voldoet. Op uiterlijk 31 oktober 2019 moet het UWV het beveiligingsniveau van dit portaal op orde hebben. Als het UWV dit dan niet op orde heeft, moet zij de dwangsom betalen. Aleid Wolfsen, voorzitter van de AP: “Het gaat om gezondheidsgegevens van ontzettend veel mensen. Al deze mensen moeten ervan op aan kunnen dat het UWV zorgvuldig met hun gegevens omgaat””.
Dirk Goossens 
Een weekje geleden redde Linkedin mij van verdere vernedering door de openstelling voor recruiters van mijn massaal links gelegen gelaten profiel ongedaan te maken. En, jawel, sinds die dag bezoeken ze mijn pagina dagelijks. Neem nou vandaag, de dag is nog niet eens om en twee recruiters, reeds, waagden zich een weg erheen. Zonder succes, overigens; ze hebben op mijn profiel niets te zoeken, maar dat even volstrekt terzijde, want één vraag dringt zich op: waarom leggen deze recruiters hun bezoek anoniem af? Is dat gebruikelijk? Is het zo dat als ik zie “2 people with the jobtitle recruiter”, dat ook daadwerkelijk een recruiter mij anoniem heeft bezocht?
Heeft iemand cijfers over welk deel van de recruiters kandidaten anoniem bezoeken? Wat zijn de overwegingen om dat te doen?
Je kunt je reactie hieronder kwijt. Niet allemaal tegelijkertijd reageren, alsjeblieft.
Epiloog
Een vraag die zich niet opdringt maar wel een beetje schuurt is het advies van Linkedin mijn profiel open te stellen voor recruiters om zo meer views van recruiters te krijgen. Mijn veldexperiment heeft Linkedin immers recent eigener beweging gestaakt bij gebrek aan succes. Dat advies lap ik dus aan mijn laars.
Dirk Goossens Marc Drees besteedt regelmatig aandacht aan People Aggregators. Maar ’the World’s leading People Search Engine’ heeft hij volledig over het hoofd gezien.
HolaConnect allows its users to connect with over 300 Million professionals across the Globe. Get access to email addresses, phone numbers and complete social profiles – all in one place. Tag your Leads and Prospects and make detailed notes for future reference. HolaConnect is the World’s leading People Search Engine that uses publicly available data to create detailed people profiles.
Fantastisch! Stel je eens voor wat je allemaal wel niet kunt met 300 miljoen connecties! De wereld ligt aan je voeten. Laten we gauw een kijkje nemen.
Dirk Goossens
Praktijk
De politie vraagt sollicitanten om een burgerservicenummer. Als je dat niet invult kun je niet solliciteren. Dit is wettelijk niet toegestaan.
Regels
Persoonsgegevens moeten in overeenstemming met de wet en op behoorlijke en zorgvuldige wijze verwerkt worden. Ze mogen alleen voor uitdrukkelijk omschreven en gerechtvaardigde doeleinden verzameld worden.
Voor bijzondere persoonsgegevens, zoals burgerservicenummer, geldt dit a fortiori. De autoriteit persoonsgegevens is er duidelijk over. De politie is een werkgever. Als werkgever mag de politie het burgerservicenummer vragen op het moment dat een sollicitant in dienst treedt. Niet eerder.
De wet bescherming persoonsgegevens is weliswaar niet van toepassing op uitvoering van de politietaak, maar die taak betreft handhaving van de rechtsorde en het verlenen van hulp.
Oplossing
Het is lastig om sollicitanten uit elkaar te houden als je geen burgerservicenummer vraagt. Dit kan resulteren in nare situaties (een tweeling met identieke inititalen zorgt al snel voor dossierverwarring).
Maar de politie moet zich aan de wet houden en moet, als het even kan, het goede voorbeeld geven aan andere werkgevers. Schrappen dus, dat veld.
Annemarie Stel 
Soms komen er opeens dingen bij elkaar. Een post over tieners die en masse de openbare tijdlijn van Facebook verlaten en overstappen naar besloten groepen (klopt, mijn oudste zit in een groep ‘Duits voor klas 6’). Of naar de messenger apps zoals WhatsApp (ook dat kan ik bevestigen, hier in huis klinkt soms zo onophoudelijk het ‘prrr prrr – prrr prrr’ van wéér een binnenkomend bericht dat ik roep: “Zet dat ding op stil!”). Er plopt een uitnodiging voor een bijeenkomst over privacy in de mailbox, gekoppeld aan een scan waarmee ik heb kunnen uitrekenen dat mijn ‘privacypijngrens’ op 62% ligt (wat de pubers hier in huis dan weer geen moer interesseert). Er is een initiatief voor een ‘netwerk’ waar maar duizend mensen lid van mogen worden (tegen betaling). In de slipstream van de Tegenlicht-uitzending over de ‘waarde’ van onze data – niet in de hippe betekenis van ‘value without money’, maar op basis van harde dollars en euro’s – biedt Time ons de gelegenheid om uit te rekenen hoeveel Twitter eigenlijk voor een account zou moeten betalen (het is niet bekend hoe ik die paar honderd dollar kan incasseren). Je zou kunnen zeggen dat we eindelijk omzichtiger beginnen te worden met onze ‘data’. En mocht dat inderdaad zo zijn, dan roept dat geheel ‘nieuwe uitdagingen’ op voor recruiters, zoals Michel Rijnders correct concludeert: “Geen profielen om te doorzoeken met aggregated search, geen kandidaten te bereiken via ‘Pages’ en (…) geen mensen te bereiken via advertenties”. Misschien is dat er straks allemaal niet meer. Hoe erg is dat?
Marc Drees 
Voor het geval het nog niet duidelijk was zorgt Google ervoor dat we het nu eindelijk wel begrijpen. Als een dienst gratis kan worden gebruikt ben je als gebruiker niets meer dan warm vlees. Of, zoals een slager zou zeggen, een produkt. Twitter schijt de tijdslijn onder meer ‘sponsored tweets’ op basis van mijn connecties, Facebook’s pagina gaat steeds meer op een kerstboom lijken en zelfs LinkedIn gaat die kant op. En nu ook Google.
Want net als Facebook jaren geleden (remember Social ads?) kan Google mijn ‘recommendations’ gebruiken in combinatie met mijn avatar om producten en diensten te promoten binnen mijn connecties. En natuurlijk heeft Google besloten dat het handig is om dat automatisch aan te zetten waardoor ze mij dwingt dit uit te zetten. Uiterst fatsoenlijk natuurlijk…
Marc Drees 
De Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement & Organisatieontwikkeling (NVP) heeft recent een nieuwe versie van haar Sollicitatiecode gepubliceerd. En die code wordt als volgt door de NVP omschreven:
De NVP Sollicitatiecode [..] bevat basisregels die organisaties (bedrijven en instellingen die arbeidsrelaties aangaan) en sollicitanten […] in acht behoren te nemen bij de werving en selectie ter vervulling van vacatures.
De Sollicitatiecode is dus een soort fatsoensnorm, geen vereiste. Hoewel dat mogelijk voor de bij de NVP aangesloten bedrijven iets anders kan uitpakken, maar daarmee wordt slechts een fractie van het Nederlandse bedrijfsleven geraakt.
De nieuwste versie van de Sollicitatiecode is gemankeerd, doordat het (onbedoeld?) een ongelijke behandleing van kandidaten introduceert, afhankelijk van de wijze waarop het wervingsproces is vormgegeven. De Sollicitatiecode is namelijk alleen van toepassing op het passieve wervingsproces hoewel bovenstaande omschrijving van de Sollicitatiecode spreekt over werving en selectie ter vervulling van vacatures. En dus ook het actieve wervingsproces zou moeten omvatten.
Laurens Tienkamp 
Wat voor recruiters, marketeers en ander gespuis een goudmijn kan zijn, wordt door anderen gezien als een bedreiging: Big data. Gelukkig zijn er nobelere doeleinden te verzinnen voor het gebruik van de enorme hoeveelheid gegevens die tegenwoordig beschikbaar is. Door Jeanet Walraven werd ik getipt om op 25 april in het gebouw van KPMG het BNR-debat De Nieuwe Wereld bij te wonen. Als nep-nerd en data-liefhebber was ik meteen geïnteresseerd.
Marc Drees Morgenwerk is een (volgens eigen zeggen ‘het’) online uitzenbureau. Tot zover niet veel nieuws. Maar Morgenwerk is ook een online uitzendbureau die bijzonder ver gaat bij het tonen van informatie bij een vacature. Zover zelfs dat bij vacatures de foto’s van andere uitzendkrachten (“morgenwerkers”) worden getoond die blijkbaar eerder voor de betreffende vacaturehouder hebben gewerkt. En dat ziet er zo uit:
Jawel, deze avatars zijn piepklein. Tot je ze, in mijn geval, met de iPad gaat bekijken. Want dan zijn ze eenvoudig op te blazen tot herkenbare proporties. Morgenwerk schendt de privacy van haar uitzendkrachten op een zeer bijzondere manier…
