Na de de hamburger, Coca-Cola, de daaruitvolgende obesitasepidemie, de iPhone en Walt Disney heeft een ander Amerikaans cultuurgoed zich sinds gisteren in Nederland genesteld: Glassdoor. Voor sommigen een aanleiding voor vreugde. Eindelijk krijgen we ook in Nederland ’transparantie’ op de arbeidsmarkt. Eindelijk weten we straks écht waar we voor kiezen als we bij werkgever x of y onze sollicitatie op hoop van zegen achterlaten in een systeem waarvan de naam óók al uit de VS is geïmporteerd, het Applicant Tracking System.
ICYMI: Glassdoor is een site waar men een beoordeling kan achterlaten van een werkgever. In Amerika is Glassdoor een hit en heeft daarom volgens onze onvolprezen online-bullshit-verdelger Marc Drees “een kans van slagen”. Het heeft in de VS z’n bestaansrecht bewezen, dus willen we het hier ook hebben. Als dat de redenering is, wacht ik in spanning af welk volgende Amerikaanse product de overstap naar Europa maakt: het vrije wapenbezit, de doodstraf of het onbetaalde zwangerschapsverlof?
Glassdoor begon haar leven als werkgeversvergelijker. En waar zo’n beetje alle andere werkgeversvergelijkers een stille dood zijn gestorven, floreert Glassdoor. Overigens profileert Glassdoor zich al geruime tijd niet meer als een werkgeversvergelijker, maar als:
Waar de Nederlandse werkgeversbeoordelaar 
