De top 50 van Hyve brands vinden we op Polle’s site. In andere woorden: merken die door mensen zelf, gewoon gebruikers als u en ik (5.000.000 in totaal) als favoriete merken worden genoemd. Spontaan. Dus merken waar je je echt mee identificeert, zoals ik met Jupiler (bier) en Ben & Jerry’s doe…

Wat nu interessant is, is dat deze merken dus blijkbaar fans hebben, mensen die echt, oprecht, interesse hebben in het merk. De vraag is: wat doen deze merken hiermee? Dat H&M veel fans heeft weten we, maar toch halen ze lang niet alles uit Hyves volgens mij. HEMA staat ook in de top 50, maar adverteert men naar de HEMA fans met: kom voor ons werken en profiteer van de werknemers korting? En dat geldt natuurlijk voor veel merken. Men is zich vaak niet bewust van het fan gehalte (op een enkel bedrijf na) en profiteert daardoor totaal niet van de kracht die het merk kan hebben op de arbeidsmarkt. Spijtig, gemiste kansen.

Met dank aan Michel kwam ik op het volgende artikel over Linkedin.

Vooral de volgende quote viel mij erg op:

Although the news today is fairly ho-hum, what was new and interesting was that LinkedIn claimed a demographic that compared favorably to Wall Street Journal (WSJ) – LinkedIn has an audience that is both younger (41 vs 48) and richer ($106k vs $98K). 

Gemiddeld 41 jaar oud en verdienen dus veel (106.000 dollar per jaar) geld. Natuurlijk, dat is Amerikaans of internationaal, maar het geeft wel iets aan. Zet daarbij de uitspraak van Jennifer Candee van SABMiller op het ERE Congres: Hoe hoger in de rangorde de man of vrouw zit, des te makkelijker hij of zij te vinden is in Linkedin, en je begrijpt waarom het medium zo aantrekkelijk is voor recruiters.

De voglende stap: wat gaan we doen met de API? Wat kunnen we er voor een interessante applicaties op bouwen?

Ik word nog wel eens een echte netwerker genoemd. Zelf kijk ik dan naar andere netwerken en dan denk ik: valt best mee. En ik schrijf, roep, schreeuw, praat en blog natuurlijk veel over werven in sociale netwerken. Ik geloof daar heilig in en snap soms het wervingsprobleem van organisaties niet echt. Maar dan denk ik: tja, misschien heb ik het ook makkelijk, met mijn netwerk.

Voor digitaal-werven hebben we een paar part-timers in dienst. De één ken ik via de HR weblogs en toen ik heb vroeg zei hij meteen ja.

Maar dan heb je ineens meer aanmeldingen dan verwacht en loopt het proces minder snel dan je hoopt, dus zoek je er één of twee bij. Je benadert één persoon, die ik ken via een band waar ik fan van ben en actief op het forum, en ja, ze wil wel. En dan mail je de jury van digitaal-werven met een update, waarbij je aangeeft dat je ook nog bezig bent met een extra student, en dan heeft één van de juryleden een broer van een collega die ook wel interesse heeft.

En ineens heb je weer meer dan voldoende personeel. En dan vraag ik me wel eens af: waarom is het voor mij zo makkelijk? Is dat omdat ik zo’n netwerk heb? Hebben Marc en ik gewoon een onwijs leuke baan bedacht, websites evalueren vanuit huis? Of is het het netwerk dat het zo makkelijk maakt? Ik denk de combinatie, maar ergens is werven soms best makkelijk volgens mij. Gewoon een leuke baan aanbieden aan de juiste persoon die op zoek is naar een leuke baan…

Ik word vaak gevraagd: wat is nu de toekomst van de sociale netwerken. Waar gaat het naar toe? Ik antwoord dan dat als ik dat met zekerheid zou weten, ik geen trainingen meer zou geven over het heden. Maar dat ik wel een aantal ideeën heb over waar het heen kan gaan. Hoe het er dan uit ziet, weet ik nog niet.

Vandaag lees ik op het weblog van Erwin van Lun, mensmerk.nl, twee van mijn toekomstvisies die langzaam beginnen waarheid te worden. De eerste is de koppeling tussen sociale netwerken en 3D werelden. Facebook koppelt nu al zijn database met Activeworlds. De koppeling tussen 3D werelden en sociale netwerken is voor mij een hele logische, aangezien mensen veel waarde hechten aan 3 demensionaal communiceren met elkaar. Active worlds is een soort second life, alleen dan meer besloten, wat voor- en nadelen heeft. De volgende stap is de combinatie tussen sociale netwerken als facebook, hyves en myspace en bijvoorbeeld het nieuwe home platform van playstation.

De tweede belangrijke trend die langzaam waarheid wordt, aldus hetzelfde weblog, is wat Seth Godin web 4.0 heeft genoemd. Namelijk dat je niet enkel meer weet wie wie kent, maar dat als bekend is dat jouw vrienden product X hebben gekocht en jij gaat ook een product in die categorie kopen, dat je sociale netwerk (of je telefoon of…) tegen je zegt: goh, je vriendin Jannie heeft recent ook een wasmachine van Bosch gekocht en heeft enkel problemen gehad. Of ‘je vriend Bas vliegt normaal mar Sky Europe naar Krakow en heeft nooit klachten, waarom zou je een dure vlucht van LOT of KLM nemen?’. De kracht van sociale netwerken met automatische recomendaties van mensen die je vertrouwd (of de massa die je kan vertrouwen, etc).