Op de eerste, en bijzonder zonnige, dag van het nieuwe jaar gaan mijn gedachten onwillekeurig terug naar 2015. Een jaar waarin het economisch herstel concreet vorm kreeg, het consumentenvertrouwen boven de nullijn kwam en het herstel van de huizenmarkt (in volume aan verkochte huizen) sterk doorzette. Allemaal positieve ontwikkelingen die op de drempel van 2016 een zonnig beeld voor het nieuwe jaar schetsen, zeker in combinatie met de nog altijd optimistische economische voorspellingen. Toch?
Maar waarom waren er in 2008 gemiddeld slechts zo’n 350.000* mensen werkloos terwijl er op dit moment nog altijd ruim 680.000 mensen werkloos zijn, 7 jaar na het uitbreken van de financiële crisis? Waarom daalt de werkloosheid maar mondjesmaat, terwijl de werkloosheid onder ouderen (45 jaar en ouder) in het geheel niet afneemt? En waarom stijgt de uitzendbranche zo sterk ondanks een hoge werkloosheid?