Recruiting Trends Survey: referral programma’s absolute nummer 1

De Recruiting Trends Survey van 2007, gesponsord door de Direct Employers Association, presenteert de source value index (SV index), waarmee de waarde van elk recruitment kanaal in een cijfer wordt uitgedrukt. De SV index is gebaseerd op het percentage nieuwe medewerkers per kanaal gedeeld door het percentage van het recruitment budget dat voor dat kanaal wordt besteed. Employee referral programma’s en de eigen websites van bedrijven zijn afgetekende winnaars; algemene vacaturesites, offline media en headhunters zijn overduidelijke verliezers. Tot zover weinig nieuws onder de zon.

Omdat het rapport weliswaar de nodige kwantitatieve informatie bevat maar ‘vergeet’ de berekeningswijze van de SV index te beschrijven ben ik zelf eens aan het rekenen geslagen. Ik heb daarbij niet alleen het percentage nieuwe medewerkers (A) en het percentage van het recruitment budget (B) per kanaal betrokken, maar ook de kwaliteit (C) en het aantal kandidaten (D) per kanaal, eveneens uitgedrukt in een percentage. Vervolgens heb ik de effectiviteit per kanaal als volgt berekend: (A/B)*(C/D). Vervolgens heb ik de effectiviteit genormeerd van op een schaal van 0 tot 100%. Pfft, zijn we er allemaal nog?

(meer…)

Leentje Fideldeentje

‘Studenten geven meer uit dan ze werkelijk hebben’, las ik vanochtend. Nogal wiedes, als je elke cappuchino gaat afwegen belandt je nog in een diepe depressie.

Veel van mijn leeftijdsgenoten leent een fiks bedrag bovenop het basisbedrag dat de IB-groep elke maand verstrekt. Sommigen hebben voor een bijbaantje de tijd noch de interesse, maar verruit de meesten kunnen op geen enkele andere manier hun geannexeerde stukje gang in Rotterdam of Leiden betalen en naast hun studie nog leven.

Toch (meer…)

Zeg me je postcode en ik weet wie je bent: Zipskinny

Enige tijd geleden maakte Jim Stroud melding van een wel zeer interessante tool: Zipskinny. Volgens mij is hier in de Nederlandse blogosfeer nog geen melding van gemaakt, en dat dient te worden gecorrigeerd. Want Zipskinny is ongelofelijk!

Volgens Jim is Zipskinny een ‘hobby project’. Dan mogen wat mij betreft die hobbyisten snel onze kant op komen.

In het geval van Zipskinny zijn plaatjes inderdaad meer waard dan 1.000 worden. Dus hou ik even mijn mond om je te laten genieten.

(meer…)

Great place to work

Gisteren op het congres: ‘het nieuwe werven” sprak Jeroen van Zelst van Andarr, winnaars van Great Place to Work. Of zoals hij het uitlegde: the greatest place to work (alle gouden bedrijven zijn winnaar, Andarr is de winnaar der winnaars). Het hele verhaal was zeer interessant, begonnen als een nul meting van wat kan beter wonnen ze ineens. Toch zijn ze niet tevreden, want het kan nog beter. De juiste instelling denk ik.

Maar vanuit recruitment was zeer interessant dat hij vertelde dat het aantal sollicitanten van 2 per week naar 14 per week is gegaan. Men kan nu selecteren, echt selecteren, in deze krappe IT markt!

Tevens zeer interessant was dat hij vertelde hoe mensen bij hen kwamen. Eén leuke casus was de vrouw die in een vrouwenblad een interview met hem las over het GTPW verhaal. Die gaf het aan haar man zo van: jij bent op zoek naar een nieuwe baan, kijk hier eens naar. Na veel getwijfel heeft de man gereageerd en uiteindelijk is hij in dienst gekomen, nadat hij eenmaal op gesprek was geweest. Een top IT architect binnen gehaald. Het leukste was dat tijdens de borrel één van de aanwezigen zei: tja, terwijl je dat zat te vertellen zat ik mijn vriend te SMS’en, die is ook IT-er en op zoek naar een nieuwe baan, dat hij eens naar jullie moest kijken….

Javaanse jongens

Is het een aardige inhakers of echt heel fout? Ik ben er nog niet uit. Graydon (credit management) heeft de poster van javaanse jongens omgebouwd tot J2EE (Java Engineering, een software platform voor de niet-IT’ers onder ons) jongens. De vraag is: wil een IT’er aangesproken worden hierop? En is de negatieve smaak van roken niet te erg aanwezig? Of is het een leuke inhaker?

De broer van een collega van…

Ik word nog wel eens een echte netwerker genoemd. Zelf kijk ik dan naar andere netwerken en dan denk ik: valt best mee. En ik schrijf, roep, schreeuw, praat en blog natuurlijk veel over werven in sociale netwerken. Ik geloof daar heilig in en snap soms het wervingsprobleem van organisaties niet echt. Maar dan denk ik: tja, misschien heb ik het ook makkelijk, met mijn netwerk.

Voor digitaal-werven hebben we een paar part-timers in dienst. De één ken ik via de HR weblogs en toen ik heb vroeg zei hij meteen ja.

Maar dan heb je ineens meer aanmeldingen dan verwacht en loopt het proces minder snel dan je hoopt, dus zoek je er één of twee bij. Je benadert één persoon, die ik ken via een band waar ik fan van ben en actief op het forum, en ja, ze wil wel. En dan mail je de jury van digitaal-werven met een update, waarbij je aangeeft dat je ook nog bezig bent met een extra student, en dan heeft één van de juryleden een broer van een collega die ook wel interesse heeft.

En ineens heb je weer meer dan voldoende personeel. En dan vraag ik me wel eens af: waarom is het voor mij zo makkelijk? Is dat omdat ik zo’n netwerk heb? Hebben Marc en ik gewoon een onwijs leuke baan bedacht, websites evalueren vanuit huis? Of is het het netwerk dat het zo makkelijk maakt? Ik denk de combinatie, maar ergens is werven soms best makkelijk volgens mij. Gewoon een leuke baan aanbieden aan de juiste persoon die op zoek is naar een leuke baan…

Werk.nl: Miskend talent?

Werk.nl is in Nederland de vacaturesite met verreweg de meeste vacatures; op dit moment zelfs bijna 75.000. Tegelijkertijd is Werk.nl ook een site waar men in het algemeen de neus voor ophaalt. Een beetje het sufferdje van de klas.

En dat is niet helemaal terecht. Natuurlijk, de site ziet er ‘bijzonder’ uit, wat droevig is als je bedenkt hoeveel geld hier in is gestoken. Belastinggeld wel te verstaan… En het gebruik is bepaald niet intuïtief, wat om exact dezelfde reden helemaal droevig is.

Maar tegelijkertijd wordt er soms een pareltje gemaakt dat zo goed is verstopt dat je er per ongeluk over moet struikelen. En dat gebeurde mij gisteren met: de Kansverkenner. Ja ja, ik weet het, de marketingafdeling zal vast overuren hebben gemaakt om op deze naam te komen.

(meer…)

Web 2.0 en online recruitment: de frustraties van vandaag

Als voorbereiding op mijn zoektocht naar een nieuwe generatie vacaturesites is het goed om vooraf mijn verwachtingen zo duidelijk mogelijk te schetsen. En daarvoor is het weer noodzakelijk om de tekortkomingen van de huidige generatie vacaturesites in beeld te brengen.

Frustraties van vandaag
Hedendaagse vacaturesites zijn vrijwel zonder uitzondering eigendom van uitgevers; de bewaarders van de ‘oude’ media. En zoals het goede bewaarders betaamt hebben uitgevers bedroevend weinig innovatie laten zien in de afgelopen … tien jaar!

Omdat de rest van de online wereld zich wel in rap tempo heeft ontwikkeld, is er sprake van een toenemende ‘mottigheid’ van vacaturesites. Met als logisch gevolg een groeiend aantal frustraties voor werkzoeker en werkgever:

Frustraties van de werkzoeker
De werkzoeker wordt door uitgevers gezien als de grondstof van de vacaturesite. Heel belangrijk, maar kan zonder enig fatsoen worden behandeld.

(meer…)

Presentaties en werven

Ik geloof dat sterke persoonlijke merken een aantrekkingskracht hebben op de abreidsmarkt. Maar ook goede verhalen hebben dat. En zo is het moment dat je dus presenteert in een zaal vol ‘concurrenten’ ook een moment van werving, als je een goed verhaal hebt tenminste. Frank Jansen dot op Frankwatching een verslag van een Marketing3 presentatie van Reed Business, en die hebben het dus duidelijk wel begrepen.

Jaap Kooij besluit zijn bevlogen en inhoudelijk uitstekende presentatie met de stelling “Content may still be king, but relevancy rules!” en een oproep om vooral te komen werken bij Reed Business. Het zou me niet verbazen als sommigen van de aanwezigen hierover serieus na zijn gaan denken…