Jongen en sociale netwerken

Het blog van de redactie van nu en Emerce maken beide melding van het social networking event over privacy en sociale netwerken. Interessante stellingen over hoe jongeren daarmee omgaan.

Het CBP komt binnenkort, volgens sommigen 7 jaar te laat, met een code, die volgens anderen dan weer toch niet zal werken. Wel hebben ze privacy voorvechter Sjoera Nas (oud XS4All en Bits4Freedom) iemand aangetrokken die weet waar ze over praat, maar toch is de vraag of je dit wettelijk kan regelen. Zoals Raymond Spanjer ook zegt: tja, wij mogen officieel geen gegevens vastleggen van mensen onder de 16 zonder schriftelijke toestemming van de ouders (dat zegt de wet), maar als we zeggen: je moet minimaal 16 zijn, zegt iedereen dat ze 17 zijn.

Verder interessante uitspraken:

– Anoniem aanwezig zijn op het web is volgens de meeste jongeren een illusie, zo stelden Remco Pijpers van Mijn Kind Online en Marjolijn Bonthuis van Digibewust.

– Twintig procent van de ondervraagden heeft nooit nagedacht over zijn online privacy en 10 procent vindt dat zelfs niet nodig.

– Professor Valkenburg: “Jongeren van 15 jaar weten heel goed wat een risico is. Maar hun hang naar sensatie is groter dan bij volwassenen en ze kunnen dat risicogedrag niet goed kanaliseren”

Avantgardisme in de krantenwereld

De daling van de oplage van de landelijke dagbladen blijft maar doorzetten. Welke noodgrepen moet een dagblad doen om hot topic te blijven? Wat is de toekomst van ‘het gedrukte’? Hoe reageert de gevestigde orde op technologische veranderingen als bijvoorbeeld epaper?

nrc.next zegt ontwikkelingen als epaper in de gaten te houden en voeren nu al gesprekken over hoe erop in te springen als het doorzet. Maar hoe belangrijk is crossmedia tot nu toe?

Maar enkele lezers per dag maken (meer…)

De snelle manier van werven

Zojuist kreeg ik wederom een mailtje via Linkedin, of ik nog iemand kende voor een functie bij het bedrijf.

Beste relatie,

Met alle nieuwe ontwikkelingen binnen XXXXX zijn we ons team flink aan het uitbreiden.

We zoeken hard naar een Account Manager, die zijn / haar tanden wil zetten in new business en het uitbouwen van relaties. Als je iemand weet, houden we ons erg graag aanbevolen.

Met vriendelijke groet,
XXXXX

XXXXXXXXXX

Dit alles gevolgd door de vacature, die verder behoorlijk is opgebouwd.

Wat is hier mis mee?

1) Het is niet persoonlijk. Beste relatie is voor mij, en velen met mij, gelijk aan delete.

2) Hoe bedoel je, als je iemand weet. Je ziet in Linkedin toch wie ik ken? Waarom moet ik voor je zoeken. Dames en heren recruiters en ondernemers: je hebt een prachtige bak met profielen waarin je zelf kan zoeken.

3) Wat is mijn incentive? Zeker deze relatie, van wie ik al jaren niets gehoord heb, is niet de eerste die ik zou helpen. Maar waarom zou ik je uberhaupt helpen? Wat is mijn incentive?

De snelle manier van werven, doorgaans niet effectief. Werven is een tijdrovende business. Snelle oplossingen zijn doorgaans slechte oplossingen. Als je serieus mensen wilt vinden, zal je tijd moeten investeren om deze te zoeken, te vinden en te overtuigen.

The Internet is Us(ing us)

clip_image002

Simpel jat- en aanpaswerk deze titel; met dank aan Michael Wesh. Wij zijn in de Web 2.0 wereld allemaal prosumers geworden. Wij consumeren niet alleen content, maar produceren het ook. Op allerlei manieren, en in grote hoeveelheden: The Internet is us!

Bedrijven op wiens websites die “user generated content” wordt geplaatst mogen zich verheugen in een soms obscene marktwaarde (bv. MySpace, Facebook, Flickr, YouTube): The Internet is using us?

(meer…)

Wegens succes geprolongeerd? Clickbeurs.nl??

In mei van dit jaar opende voor het tweede jaar de virtuele carriërebeurs Clickbeurs van Totaljobs haar deuren. HRlog gaf hier een korte impressie van, die bepaald niet positief was.  Ook het commentaar was vrijwel unaniem negatief; met uitzondering van een paar Reed Elsevier medewerkers die dachten slim te zijn.

Desondanks begreep ik via welingelichte kringen dat de Clickbeurs een commercieel succes zou zijn geweest. Hoewel ik Clickbeurs met een legohuis heb vergeleken (het is (vrijwel) identiek aan het Habbo hotel) is stompzinnig design en dito interactie blijkbaar geen garantie voor een mislukking.

(meer…)

Linkedin met… Myspace?

Emerce maakt melding dat Rupert Murdoch’s News corp interesse heeft om Linkedin te kopen. New Corp is o.a. ook eigenaar van MySpace, de grootste social networking site ter wereld met meer dan 200.000.000 profielen en een groei van 230.000 accounts per dag (ter vergelijking: Hyves gaat richting de 5.000.000 profielen).

Linkedin heeft 16.000.000 profielen (net zoveel als Nederland inwoners dus), waarvan zo’n 350.000 Nederlandse (waarbij dat laatste cijfer lastig te checken is). Dat Linkedin ooit overgenomen zou worden is eigenlijk al bekend sinds de oprichting, alleen is de verbazing dat News Corp nu interesse heeft wel groot. Monster (de moeder van Monsterboard) is namelijk sinds dag 1 als meest logische partner genoemd. Toen Linkedin in 2003 opgezet werd gingen de geruchten hierover al. Als de overname doorgaat is hij op zijn minst bijzonder te noemen, omdat News Corp tot nu toe vooral in de B2C markt zit en nu dus de B2B markt in lijkt te gaan. Of ziet Rupert Murdoch ook dat werk en privé steeds meer in elkaar gaan overlopen?

Wat heb ik hem misdaan?

Vorige week hoorde ik op een congres dat er via via nog wel eens over mij en mijn artikelen wordt gesproken. Nu weet ik dat ze gelezen worden omdat ik er ook persoonlijk op word aangesproken: “oh, leuk, eindelijk een gezicht bij de naam, ik lees je stukken”, tenminste dat zijn de reacties die ik onthoud.

Echter hoorde ik van een bekende dat er (uiteraard) ook negatief over mijn persoon gesproken wordt. En dan vooral als ik kritisch of zelfs negatief ben geweest over een campagne of site, dat men de vraag stelt: wat heb ik hem ooit misdaan dat hij mijn campagne zo moet afzeiken? Of waarom moet hij nu zo negatief zijn over mijn website of project.

Laat ik duidelijk zijn: je hebt me waarschijnlijk niets misdaan en het is niets persoonlijks. Kritiek is natuurlijk nooit leuk, maar je kan er ook iets positiefs uit halen. Ja, ik probeer het altijd opbouwend kritisch te doen, maar dat is soms heel lastig. En mijn schrijfstijl is ook erg confronterend, dat weet ik. Echter kan je op twee manieren hiermee omgaan. Je kan me een klootzak vinden en je eigen koers blijven varen, want in een aantal gevallen heel goed zal werken. Reed Business met de ‘maak jij straks naam’ campagne vond ik in de basis goed, maar ik had ook mijn twijfels en kritiek. Als je dan echter fantastische cijfers publiceerd, zoals Reed deed, haal je alle scepcis bij me weg.

Je kan er ook ites van proberen te leren. Want waar er negatieve kritiek staat, staat er bij mij bijna altijd bij hoe ik het anders had gedaan. Zoals afgelopen week ook iemand naar me toe kwam met de opmerking: je hebt mijn werk behoorlijk had aangepakt, met zinnen als ‘dat het nog slechter kan bewijst’… Maar je hebt ergens wel gelijk (hoewel natuurlijk niet helemaal in zijn optiek). Laten we in ieder geval dan eens een kop koffie gaan drinken en kijken of we het voortaan beter kunnen doen. Nu hoeft dat natuurlijk niet met mij als adviseur te zijn (hoewel ik dat natuurlijk wel het leukste vind), er zijn in dit land meerdere goede mensen op dit gebied. Van kritiek kan je leren, dat doe ik ook (hoewel ik wel heel eigenwijs en arrogant ben en dus heel moeilijk te overtuigen). Het is nooit persoonlijk als ik negatief of bijzonder kritisch ben.

Recruitment 2.0 in de praktijk

John Kivit heeft een ‘open bedrijf’. Of hij geeft in ieder geval stukjes van zijn bedrijf bloot op zijn blog. Vandaag een artikel over recruitment 2.0 en wat ze daar met Multiscope mee gedaan hebben en mee doen.

Het fijne aan een klein bedrijf als Multiscope is dat je marketing en recruitment allemaal in één hand hebt en dus ook je normale marketing middelen, zoals je nieuwsbrief en je website, zonder enige moeite of interne strijd in kan zetten voor waar het nodig is, in dit geval werving.

Ook heeft men veel vacaturebanken ingezet, waarbij het mij opvalt dat John zonder moeite 2.500 euro uitgeeft aan advertenties, maar (zoals hij in de reacties aangeeft) tipgeld van 2.500 euro (waarbij je de zekerheid hebt dat het rendement heeft) ‘een gekte vind waar hij niet aan mee doet’.

Niet vermeld is zijn zoektocht in CV databanken, maar vooral bijzonder is dat iemand die zo midden in de nieuwe media zit ook niet linkedin heeft ingezet als tool. Bijzonder omdat met zijn netwerk hij daar waarschijlijk (zeker als hij overstag gaat en ook tipgeld uitlooft) denk ik wel veel rendement kan halen.

Tot slot nog één tip voor alle bedrijven, en dus ook Multiscope. Werven moet je niet pas gaan doen als je mensen nodig hebt. Je moet het dak ook niet repareren als het regent. Werven is een continue proces en dat is natuurlijk heel erg lastig en vervelend, zeker als kleine organisatie. Echter is contact houden met oud werknemers, maar zelfs misschien met oud sollicitanten (en full disclosure, dat ben ik in een ver verlend ook geweest bij Multiscope) is iets dat je op reguliere basis moet doen in mijn optiek. Werven is een proces dat altijd doorgaat, ook als je niemand direct nodig hebt. Voorkom een stuwmeer aan vacatures, blijf actief.

Wisdom of crowds meets prosumer

The Wisdom of Crowds is een zeer interessant boek, geschreven door James Surowiecki. De essentie van het boek is dat een grote groep mensen in vrijwel alle gevallen een beter besluit kan nemen dan een individu, zelfs als dat individu als expert te boek staat en er in de grote groep mensen niet noodzakelijkerwijs een expert aanwezig is. Lange zin, maar wel belangrijk!

Amazon is natuurlijk het voorbeeld van The Wisdom of Crowds in actie. Ik durf te bekennen dat de aanbevelingen op Amazon mij al heel wat extra dollars hebben gekost! James Surowiecki heeft gelijk: Het werkt! En op Amazon zijn velen van ons ook nog eens prosumer. Ik consumeer (lees en koop boeken) maar ik produceer ook (ranking van boeken en commentaar).

Maar dat moet toch ook binnen online recruitment kunnen werken? Natuurlijk wel! Alleen … hoe?

(meer…)

He gedver, ik ben modeljongere

Moedertje Overheid verhoogt de prijs van drank en sigaretten om de drempel te verhogen voor de weerloze jeugd zich te laten verleiden tot een ongezonde leefstijl. En ze schrapt de uitkering voor werklozen jonger dan 27.

Ik rook niet, drink nauwelijks, bovendien werk ik al sinds mij veertiende en ben ik niet van plan om daarmee te stoppen in de nabije toekomst. He gedver, ik ben modeljongere! En afvallige in de kunstwereld, maar dat is geen nieuws.

Maar als ik (meer…)