Marc Drees Venturebeat had gisteren een interessant item over social media trackers naar aanleiding van het nieuws dat Buzzlogic een additionele financiële injectie had gekregen.
Volgens The Cluetrain Manifesto was een markt oorspronkelijk een conversatie tussen kopers en verkopers. En dankzij nieuwsgroepen, blogs en sociale netwerken zijn markten weer conversaties geworden. Waar de reputatie van bedrijven en hun producten en diensten gemaakt en gebroken kan worden. (meer…)
Floor Drees Door de alomtegenwoordigheid van internet, de populariteit van netwerksites als Hyves en Myspace en de ‘googlebaarheid’ van namen neemt het creeren en bijhouden van een ‘digitale persoonlijkheid’ op internet de laatste jaren een grote vlucht. De lage prijs voor een internetadres (niet meer dan een paar tientjes per jaar) draagt hier vermoedelijk ook aan bij. Zelfs de winterschilder heeft tegenwoordig een webpagina.
Ouders vragen al domeinnamen voor hun kinderen aan als deze nog maar net verwekt zijn. Onder het motto: investering in de toekomst. Omdat je naam al geregistreerd is kun je de website meenemen door je tienerjaren, tot een eventuele eigen zaak. Als de site geregistreerd staat volgens het format naamachternaam.nl en dus niet babyanna.nl.
Marc Drees Stel, ik ben een jonge en hoog opgeleide Gen Yer en klaar voor de arbeidsmarkt. En stel dat ik me heb ingeschreven bij een paar vacaturesites en daar mijn CV heb achtergelaten. Ben ik dan goed bezig, en kan ik op deze manier een leuke baan vinden?
Als we het risico van spam even buiten beschouwing laten zijn er vanaf dit moment mensen die mijn CV kunnen beoordelen en besluiten of ik al dan niet interessant ben. Dit kunnen werkgevers zijn, maar vooral intermediairs die proberen een centje te verdienen aan mijn ‘user-generated content’.
Bas van de Haterd Zelf ben ik nogal eens sceptisch over onderzoeken. Als oud onderzoeker is het natuurlijk makkelijk gaten te schieten in onderzoeken, want geen enkel onderzoek is waterdicht. Maar soms gaat het niet zozeer om de betrouwbaarheid van onderzoek of de validiteit, maar eenvoudigweg om de interpretatie ervan. In mijn dagelijkse werk merk ik dat veel bedrijven onderzoek oftewel klakkeloos aannemen oftewel afdoen als niet relevant omdat het niet strookt met hun eigen gevoel of bevindingen. Beide zijn zaken waar ik grote moeite mee heb.Daarom was ik dan ook positief verbaasd toen ik recentelijk op een lezing was van Inter Access (een middelgroot IT bedrijf) over hun arbeidsmarktcommunicatie strategie (geen klant van me, maar ze doen wel wat ik mijn klanten probeer te leren). Op de vraag: ‘wat willen kandidaten’ keek men eerst naar onderzoeken die hierop te vinden waren waarbij je in deze markt snel uitkomt bij het AGO van Intelligence-group. Deze publiceerde enige tijd geleden een lijst met de 10 belangrijkste factoren waarom mensen werken, klakkeloos overgenomen door Intermediair, maar op weblogs toch wel in twijfel getrokken. En terecht, want de vraag is wat zo’n persbericht nu allemaal zegt?
Bas van de Haterd Er wordt heel veel over gesproken, het ontslagrecht. Het zou belangrijk zijn voor een flexibelere arbeidsmarkt (we hebben al één van de meest flexibele in Europa) en goed zijn voor de economie (wat volgens mij nooit bewezen is, maar goed). Het wordt ook meteen overal bijgehaald en het begint zo langzamerhand irritant te worden. Vandaag een onderzoek van Manpower over de Brabants-Zeeuwse werkgeversvereeniging.
Ze vrezen dat het gebrek aan personeel serieuze bedreigingen veroorzaakt zoals stijgende arbeidskosten, structureel overwerk, minder innovatiekracht, klachten van klanten en winsten die onder druk komen staan.
Tot zover kan ik meegaan in het verhaal.
BZW-voorzitter Peter Swinkels (voormalig directievoorzitter van bierbrouwer Bavaria) noemt onder andere de versoepeling van het ontslagrecht als oplossing voor een flexibelere arbeidsmarkt.
Hoe? Hoe zorgt de versoepeling van het ontslagrecht in HEMELSNAAM voor meer arbeidskrachten? Want daar gaat het om. Er zijn er te weinig. Het is niet zo dat ze vast zitten bij een andere werkgever en daar niet weg kunnen! En de reden vóór versoepeling was altijd dat er makkelijker mensen worden aangenomen, maar…. we kunnen die mensen niet vinden. Wat heeft het dan voor nut? Nee, het is een stokpaardje geworden van enkele bobo’s dat in elk interview moet terugkomen. Wat dat aangaat heeft Andries Bongers volledig gelijk als hij stelt dat het nu al vele malen soepeler is dan ooit te voren en dat verdere versoepeling waarschijnlijk nagenoeg niets bijdraagt, zeker niet aan de problemen die er nu liggen.
Bas van de Haterd Op de ERE conferentie had ik een interessante discussie met iemand over het werven in sociale netwerken. Hij was helemaal voor, maar stelde dat linkedin een site was waar hij wel in zou willen zoeken, maar waar je als bedrijf niet in moet investeren. Je netwerk bouw je daar namelijk niet op als bedrijf, maar als persoon. En als die persoon weggaat bij je bedrijf, liep het netwerk dus ook de deur uit. In zijn optiek moest je dat niet willen. Jobster deed dat veel beter en daar had je als bedrijf veel meer aan. Ik hoorde niet lang geleden ook van een Nederlands initiatief op dit gebied, waarbij de ontwikkelaar zelfs zei: de contacten zijn van mij.
Later sprak ik ook iemand die stelde: wij gaan sociale netwerken opbouwen, sites, waarin we mensen die we heel moeilijk kunnen werven aan ons willen binden. Dat is dan ons eigendom en daar kunnen wij dan in werven. Het is natuurlijk heel erg belangrijk dat onze concurrenten daar niets mee kunnen, want het moet wel van ons zijn.
Bij beide gesprekken kreeg ik een terugblik naar de film: Finding Nemo. Mine.. mine… mine… mine… En ik vraag me dan altijd af: leren we nou nooit? Want zijn je medewerkers je eigendom? Nee toch zeker? We praten hier over mensen, niet over dingen. Die kunnen nooit van een bedrijf zijn.
Floor Drees In de catogorie model-wordt-actrice en vice versa is er een nieuwe populaire ambtswisseling, namelijk die van acteur-wordt-politicus. Meest recent is de switch van Law&order’s Fred Thompson. Hij kandideerde zich voor het presidentschap in de ‘Late Night Show’ van Jay Leno. Blijft tegenwoordig geen schoenmaker meer bij zijn/haar leest?
Multi-taskers, je ziet ze opeens overal. Zelfs mijn stagebegeleider, een man van wie je denkt dat hij al honderd jaar (als het niet (meer…)
Marc Drees Een goede gewoonte dient te worden doorgezet, dus de wekelijkse leesmap zal bij RecruitmentMatters een … wekelijks terugkerend fenomeen zijn. Zolang ik het volhou wel te verstaan, want geannoteerde bijdrages maken valt nog niet altijd mee.
Afijn, voor deze week heb ik de volgende interessante entries gevonden in de immer uitdijende blogosfeer:
Joshua Porter heeft enkele weken geleden een aardige toevoeging gegeven op de lijst van Google’s social design best practices. In het kader van Social Computing zeker een aanrader. En als je toch bezig bent, lees deze dan ook meteen maar even.
En Social Computing is niet van 2006, of zelfs 2000, maar van 1998. Van de vorige eeuw dus, en van de oprichter van Amazon, Jeff Bezos. Toen heette het nog Personalization, maar zijn uitspraken hebben niets van hun waarde verloren. Integendeel!
Marc Drees Eind oktober publiceerde Forrester een interessant artikel: “Social Computing moves into Recruitment”.
Social computing (volgens Forrester) is de verschuiving die de combinatie van technologie en sociale veranderingen teweeg zal brengen in de wijze waarop bedrijven handelen, produkten ontwikkelen en relaties met klanten aangaan.
Overigens heeft The Cluetrain Manifesto dit al meer dan zes jaar geleden gezegd, zoals ook de subtitel van dit boek overduidelijk maakt: The End of Business as Usual… Maar dit terzijde.
Wel nieuw is de indeling die Forrester maakt van consumenten, op basis van hun mate van participatie aan online activiteiten:
– Creators: publiceren blogs, plaatsen video’s, podcasts, etc.
– Critics: reageren op blogs, maken reviews, ratings, etc.
– Collectors: gebruiken RSS feeds, taggen Web pagina’s
– Joiners: abonneren zich op social networking sites
– Spectators: lezen blogs, kijken video’s, luisteren podcasts
– Inactives: nemen geen deel aan enige activiteit
Bas van de Haterd Afgelopen week was ik op het ERE congres in Amsterdam en de eerste spreekster had daar een zeer interessant verhaal waar ik toch even bij stil wil staan. Jennifer Candee van SABMiller, de 2e brouwer ter wereld, vertelde namelijk dat ze het afgelopen jaar een hele nieuwe recruitment strategie had geïmplementeerd, die ook rekening houdt met alle nieuwe ontwikkelingen. Ze was hier erg succesvol mee geweest (anders stond ze het natuurlijk niet te vertellen), maar er zaten een aantal opmerkelijke zaken bij, die ik toch even met jullie wil delen.
Om alles goed te begrijpen een hele kleine achtergrond van SABMiller. Het is een brouwer (net als Heineken), de 2e in de wereld (groter dan Heineken dus), oorspronkelijk Zuid Afrikaans, maar heeft Miller Genuine Draft enige tijd geleden overgenomen en is daarmee ook één van de grootste spelers in Amerika. Het hoofdkantoor staat vervolgens in de UK. Het is echter een decentrale organisatie, wat betekend dat elke unit, elk bedrijfsonderdeel gebruik maakt van haar eigen systeem en haar eigen recruitment en HR tak. Dit heeft natuurlijk voor en nadelen en wat SABMiller volgens mij erg goed doet is proberen de voordelen zoveel mogelijk te exploiteren.
In de UK hebben ze een expertise centrum opgezet, dat aan de ene kant werft voor het hoofdkantoor en aan de andere kant de verschillende units wereldwijd ondersteund met alle recruitment vraagstukken. In mijn optiek is dit voor decentrale organisaties de juiste manier. Zelf werft Jennider ook nog, niet te veel natuurlijk en vooral de echte top functies. Dit om feeling met de markt te houden, iets dat expertise centra nog wel eens willen vergeten. Maar goed, dan de opvallende zaken en de cijfers… (meer…)
