SanneW gooit op Twitter een post: Viva zoekt een freelance blogger. Voor de 4e keer gaat men met deze actie van start: men zoekt een freelance blogger (betaalde baan bij Viva) en nodigt iedereen uit zijn of haar (vooral haar) blog in te sturen en kans te maken op een jaarcontract. Leuke actie, volledig gebruik makende van de middelen die er zijn (druk bezochte site), de ontwikkelingen in de arbeidsmarkt (veel freelancers, veel bloggers, veel overlap tussen die twee categorieën). Leuke actie dus, waarbij het bedrijfsmodel én advertentiemodel is aangepast aan de veranderende wereld. Doet uw bedrijf dat ook? Of hangt u nog in de ‘maar bij ons moet je nu eenmaal zo en zo werken, tja, ons bedrijf is nu eenmaal op die en die manier georganiseerd’? Ook organisatiemodellen zullen met de tijd mee moeten.
Hoe vermoord je Twitter? Via Twitter!
Voor wie het nog niet weet, Twitter is een microblog. Tenminste zo wordt het genoemd. Of blogging on steroids. God mag weten waarom, want het wordt vooral als een lifestream gebruikt; waarbij ‘gelovigen’ elkaar obligate boodschappen sturen over wat ze op dat moment aan het doen zijn. Twitteraars doen me denken aan mensen die de geboorte van hun (eerste) kind filmen.
Twitter schijnt vooral populair te zijn onder mannelijke marketeers, of zij die daar graag voor door willen gaan. En die populariteit speelt Twitter blijkbaar enorme parten, want de service ligt er regelmatig uit.
Gaan sociale media aan reclame ten onder?
Sociale media zijn hot, hip, the place to be. Volgens Gartner’s hype cycle zouden sociale media zich dus op the peak of inflated expectations moewten bevinden.
Met als natuurlijk vervolg een misselijkmakende val naar de trog van desillusie. Want dat is het onvermijdelijke gevolg van een overspannen verwachting.
Maar dat maakt marketeers op dit moment natuurlijk geen bal uit. Als ultieme opportunisten springen zij van bandwagon naar bandwagon, met hun voorspelbare boodschappen. En de grootste bandwagons zijn op dit moment dus de sociale media.
ASML en automatische e-mails: één zwaluw maakt nog geen zomer
Deze keer is het ASML die aan de tand wordt gevoeld over de kwaliteit van hun automatische e-mail response op mijn online sollicitatie. En dat is natuurlijk heel wat anders dan van die high-tech machines maken voor chipsbakkers.
Ik heb in het Engels gesolliciteerd, op de positie van Cost Engineer Optics. Een fraaie titel.
Anatomie van een technische overgang
Eerder deze maand is RecruitmentMatters overgestapt van een shared hosting oplossing naar een Virtual Server oplossing. Met direct het tienvoudige aan kosten. Alsof je een emmer leeggooit.
Maar dat is nog geen garantie voor een probleemloze toekomst; zoals ook uit onderstaande grafiek (met de response tijden van de homepage) mag blijken:
Quarterlifecrisis
Wij hoogopgeleide twintigers (en dertigers) kunnen niet meer kiezen. Ruim 70 procent van de hoogopgeleide 25- tot 35-jarigen heeft op gezette twijfels zijn/haar twijfels over de keuze voor een studie/relatie/baan.* Eerstejaars geven bij bossen de brui aan hun studie, allerlei-jaars aan hun relatie en aan kinderen beginnen we over het algemeen steeds later. Waarom toch? Om onszelf te ontwikkelen? Ook wel ontplooien genoemd? Of omdat er simpelweg meerdere keuzes mogelijk zijn?
Veelgehoord argument is dat mijn generatie niet meer ergens echt bijgehoord heeft (we hebben de verzuiling niet meegemaakt) en er dus alleen voor staat. Ik denk niet dat dit echt op gaat. Kun je je niet bij allerlei Hyves-groepen aansluiten?
Hoeveel vrienden kan jij maximaal aan?
Ik heb ongeveer een jaar lang rond de 100 ‘vrienden’ op Linkedin gehad. En dat was lekker overzichtelijk en behapbaar. Zo keek ik elke dag een beetje naar de netwerk updates van mijn relaties. Volstrekt zinloos, maar wel geinig. Een soort lifestream avant la lettre.
Maar sinds kort heb ik 230 relaties. En Linkedin heeft tegelijkertijd ook nog eens het aantal netwerk updates uitgebreid. Dus wordt ik bedolven onder updates, vragen, antwoorden, aanmeldingen voor groepen, etc.
Is CWI bedoeld voor export van ‘onze’ arbeidskrachten?
In mijn regelmatige rondje vacaturesites viel mijn oog vandaag bij Werk.nl op de volgende banner (display advertising werkt soms dus wel…), die wel zeer prominent op de homepage figureert:
Nordic Working is natuurlijk een grappig bedoelde woordspeling op de infantiele ‘sport’ Nordic walking waarbij gezonde senioren met skistokken pront rondhupsen. Brrr…
Automatische e-mails en Campina: me, myself and I
Vandaag een gezond bedrijf, of tenminste een bedrijf met gezonde producten: Campina. Bij Campina denk ik aan melk, en bij melk denk ik altijd aan de hilarische reclame campagnes in Amerika: Got milk.
Maar het gaat hier om serieuze zaken; namelijk de automatische e-mail response op mijn online sollicitatie. Dit keer naar de functie van Junior procestechnologist. Ja, ja, we worden ambitieus…
Van Monster naar Eons naar Tributes. Wat is de volgende stap?
De oprichter van Monster.com, Jeff Taylor, probeert al geruime tijd een online sociaal netwerk voor de ‘rijpere’ medemens (babyboomers) tot een succes te maken. Maar tot op heden wil het met dit sociale netwerk genaamd Eons nog niet zo lukken.
Een vast onderdeel op Eons zijn de overlijdensberichten. Jawel, voor deze doelgroep natuurlijk geen onlogische functie. En je raadt het nooit maar dit onderdeel gaat in juni zelfstandig verder als Tributes.
