Gisteren sprak ik een oud collega, werkzaam als corporate recruiter en die gaf me weer genoeg “o ja” momenten voor een artikel.
Hij had een uitstekend matchende kandidaat voorgelegd aan één van de directieleden, kandidaat op gesprek bij de betreffende directeur, kandidaat stond na 6 minuten weer buiten. Totaal gedesillusioneerd over wat er nu net in een “6 minuten gesprek” had plaats gevonden.
Directeur vertelt 4 minuten over zijn eigen carriere inclusief golfhandicap en ziet direct dat de kandidaat tegenover het niet gaat worden, omdat hij niet aansluit op hetgeen de organisatie zoekt (zonder dit ook maar enigszins te motiveren), hiervoor neemt de directeur ongeveer 2 minuten de tijd, dus 6 minuten gevuld.
Recruiter gaat verhaal halen bij directeur en komt met een wollig en slecht samenhangend verhaal terug over onderbuikgevoel en mensenkennis… Ja wat doe je nu als je een dijk van een recruiter bent, maar daarna landen je kandidaten bij een manager of directeur die alleen maar Jip en Janneke gesprekken kunnen voeren??
Zo’n vent die lekker voor de derde keer heel je cv van A tot Z gaat ontleden, of zegt: wat zijn je sterke punten en wat zijn je verbeterpunten, of de vraag stelt hoe verkoop jij 100.000 pingpongballen… Je gaat toch kapot van binnen als je dat hoort als professioneel recruiter?!
Die mensen vernietigen (potentieel) talent op voorhand. Heel goede manager en directeuren kunnen tegelijk ’s wereld slechtste interviewers zijn.
Wie? Ervaringen, trainingen, tips voor die mensen..iemand?
Pien
says:Beste Jan,
ik heb toevallig vorige week een gesprek gehad met een oud medewerker van dezelfde organisatie. Zij vertelde me hetzelfde en ik schrok behoorlijk van alles wat ze me vertelde. Ik snap dat je zo wilt reageren maar wat ik niet snap is dat je het openlijk doet. Ik hoop dat je deze feedback ook heb gegeven aan de organisatie en je leidinggevende want er moet toch iets aan gedaan worden. Je noemt een ‘angst’cultuur; het is opvallend dat deze term ook bij de oud medewerker terug kwam.
In elk geval veel succes met je carrière!
Jan
says:Ik heb inmiddels besloten om weg te gaan bij Manpower. Het is een organisatie waarbij ik me niet meer kan vinden. We spreken over op zoek naar talent maar gooien de beste talenten weg. Het is niet alleen mijn ervaring op het hoofdkantoor maar ook in het land. Dat vestigingen gaan sluiten is logisch maar alles zonder visie. Daarnaast is er door de paniek van de slechte arbeidsmarkt ook sprake van een beleid waarmee geen rekening wordt gehouden met de mensen. We spreken wel over de human age maar doen precies het tegenovergestelde. Ik heb bijna negen jaar met veel plezier gewerkt bij Manpower maar ik ben blij dat ik wegga. Ik heb de organisatie zien veranderen in een motivator naar een killer. Een organisatie waarbij resultaten belangrijker zijn dan mensen. En daarmee bedoel ik dat de strategie ontbreekt. Een goed voorbeeld is dat voorheen we de directie kende. Nu weet niemand wie Jilco is of wat hij doet. Wat hij wilt is resultaat en winst maken en als het niet lukt dan moeten WIJ iets doen. Een mooi voorbeeld is het nieuwjaarsfeest en dan met name de speech van Jilco: er moet resultaat geboekt worden en wij moeten dat doen. Als het niet gaat lukken is het onze schuld en niet die van de directie (vrij vertaald). het hele feest was een aanfluiting en niet omdat het wat compacte werd gevierd. Wat mensen nietbegrijpen is dat iedereen mee wil helpen maar niet alleen als er beroep wordt gedaan op de medewerkers. Ondertussen zijn er dit haar veel goede mensen vertrokken en gaan er gelukkig ook veel mensen weg. De organisatie is veranderd in een organisatie waar angst de voornaamste reden is om iets voor elkaar te krijgen. De motivatie hebben ze in elk geval eruit geramd en mensen willen de tent verlaten. Ik hoor het veel en overal: Manpower is een zinkend schip. Ik ben blij dat ik iets anders heb gevonden bij de concurrent in dezelfde functie en in dezelfde salarisschaal maar vooral blij dat ik weg kan gaan.
Jeroen Kerkhof
says:Beste Jan, ik vind het enorm vervelend dat dit jouw ervaring is met Manpower. Mag ik je uitnodigen voor een persoonlijk gesprek? Ik wil jouw kritiek graag serieus nemen en daarom bied ik jou dit gesprek aan zonder oordeel vooraf omdat ik oprecht geïnterresseerd ben in jouw beleving van de organisatie zodat we verbeteringen kunnen aanbrengen.
Met vriendelijke groeten,
Jeroen Kerkhof, Directeur HR ManpowerGroup
jeroen.kerkhof@manpowergroup.nl
Jan
says:Beste Jeroen,
Dank voor je reactie maar eerlijk gezegd heb ik geen behoefte meer om iets te maken te hebben met Manpower. Ik heb enkele maanden geleden een mail gestuurd naar je afdeling met jou CC erin maar niks gehoord. Ja een keer dat men niet zoveel kon doen. Dus ik zie niet in waarom ik nu wel een gesprek aan zou gaan of energie nog in ga steken. Ik ben blij dat ik weg ben en dat ik die stap heb kunnen maken. Maar vooral nu al binnen een week een verschil zie met de organisatie waar ik nu bij werk. Hier zeggen ze tenminste niet van alles (‘het gaat om mensen/ talent is belangrijk) maar doen ze daadwerkelijk iets. Daarnaast heb ik dan geen contact met jou gehad, Jeroen, maar wel met andere mensen daar in Diemen en ik had niet het gevoel dat iemand mij zou helpen omdat de angst-cultuur heerst daar op alle afdelingen. Ik vind het tof dat je reageert maar het is echt maanden te laat. Daarnaast heb ik geen vertrouwen dat je iets kan verbeteren in de organisatie. Succes.
Steve
says:Beste Jan,
Ik begrijp je frustratie maar waarom zo open en bloot via deze site? Het valt me op dat veel mensen van Manpower zich kritisch uitlaten over de organisatie. Ik ben benieuwd of dat ook het beeld is wat jij hebt, Jeroen?
Erika
says:Beste Jan en/of Peter van de 2 identieke stukjes hierboven,
Wellicht een bewuste keuze, maar denk dat jij niet de enige Manpower collega bent die zo nu en dan eens een kijkje neemt op deze site.
Dus misschien verstandig om het bij jouw laatste zin te laten?????
Fijne carriere……….
Kees
says:Jan/Peter heeft het over een angstcultuur binnen manpower…gezien jou reactie lijkt erop dat jij je daar wel in thuis voelt?
Steve
says:Ja ik ben ook wel benieuwd. Aardig heftig als iemand het heeft over angstcultuur en zeer apart dat jij dan deze reactie geeft. Jij vindt dat dus geen probleem?
Jan
says:Ik werk als consultant bij Manpower en daar werd ik op het hoofdkantoor in diemen geroepen om te praten over mijn carrière. Dat heb ik geweten: ten eerste kwam mijn coach te laat en daarnaast had ze weinig tijd. We zaten op een verdieping waar volgens mij communicatie zat en daar kreeg een van die mensen toch een uitbrander van hun leidinggevende: ze schreeuwde als een viswijf en maakte diegene uit voor alles. De collega’s keken beschaamd naar beneden terwijl de leidinggevende maar door ging met schreeuwen. Ik had plaats vervangende schaamte en toen uiteindelijk mijn gesprekspartner kwam vroeg ik haar of dit normaal was. We hebben het niet meer over mijn carrière gehad maar over die leidinggevende. Dat het niet normaal was hoe ze met haar mensen omgaat. Wat me verbaasde was niet alleen het gedrag van die leidinggevende maar ook wat mij gesprekspartner allemaal vertelde hoe het in Diemen allemaal aan toe ging. Dat het bijna de normaalste gang van zaken is. Mijn coach vertelde dat het geen zin had en dat die club van communicatie een eigen gesloten afdeling binnen Diemen was. Vorige week kwam ik terug en had ik een soort gelijke gesprek met de coach. Ik vroeg hoe het met die afdeling ging want dat had zoveel indruk gemaakt en ze vertelde me dat er een grote schoonmaak was op die afdeling. Mensen zijn weggegaan of moesten weg en uiteindelijk heeft die leidinggevende ook aangegeven dat ze weggaat. Wat die coach toen tegen me zei ga ik nooit meer vergeten: ze zei namelijk dat die leidinggevende niet alleen haar afdeling communicatie helemaal kapot had gemaakt maar ook anderen die het niet met haar eens waren. En dat terwijl we werken met mensen… triest en het zet me aan het denken.
Peter
says:Ik werk als consultant bij Manpower en daar werd ik op het hoofdkantoor in diemen geroepen om te praten over mijn carrière. Dat heb ik geweten: ten eerste kwam mijn coach te laat en daarnaast had ze weinig tijd. We zaten op een verdieping waar volgens mij communicatie zat en daar kreeg een van die mensen toch een uitbrander van hun leidinggevende: ze schreeuwde als een viswijf en maakte diegene uit voor alles. De collega’s keken beschaamd naar beneden terwijl de leidinggevende maar door ging met schreeuwen. Ik had plaats vervangende schaamte en toen uiteindelijk mijn gesprekspartner kwam vroeg ik haar of dit normaal was. We hebben het niet meer over mijn carrière gehad maar over die leidinggevende. Dat het niet normaal was hoe ze met haar mensen omgaat. Wat me verbaasde was niet alleen het gedrag van die leidinggevende maar ook wat mij gesprekspartner allemaal vertelde hoe het in Diemen allemaal aan toe ging. Dat het bijna de normaalste gang van zaken is. Mijn coach vertelde dat het geen zin had en dat die club van communicatie een eigen gesloten afdeling binnen Diemen was. Vorige week kwam ik terug en had ik een soort gelijke gesprek met de coach. Ik vroeg hoe het met die afdeling ging want dat had zoveel indruk gemaakt en ze vertelde me dat er een grote schoonmaak was op die afdeling. Mensen zijn weggegaan of moesten weg en uiteindelijk heeft die leidinggevende ook aangegeven dat ze weggaat. Wat die coach toen tegen me zei ga ik nooit meer vergeten: ze zei namelijk dat die leidinggevende niet alleen haar afdeling communicatie helemaal kapot had gemaakt maar ook anderen die het niet met haar eens waren. En dat terwijl we werken met mensen… triest en het zet me aan het denken.
Martijn
says:Als ik dit verhaal zo lees krijg ik toch eerder de neiging om te concluderen dat de recruiter ergens een grote steek heeft laten vallen. Mocht dat echt niet het geval zijn geweest en de directeur graag met de botte bijl hakt dan rest feitelijk nog maar een weg. Je als professional laten gelden, je zegje te doen en vervolgens vast te stellen wat de reactie is. Om vervolgens al dan niet te bepalen of je daar je energie, je naam en je inzet nog wel voor wil laten gelden.
Immers als je overtuigd bent van je kwaliteiten, blijf dan daar ook dichtbij.
Veel lastiger zijn de situaties die niet zo overduidelijk zijn, maar daar waar je politieke enigheid proeft in de besluitvorming of terugkoppeling. Succes.
joost
says:(Hij had een uitstekend matchende kandidaat voorgelegd aan één van de directieleden.)
De juiste kandidaat word altijd aangenomen.Blijkbaar is de recruiter vergeten wat de directeur belangrijk vind.
Je moet ook kijken naar het persoonlijke plaatje.
Plus een uitstekende kandidaat weet zich ook zelf te verkopen.
Mvg
joost.
Lisa
says:Momenteel ben ik werkzaam bij een recruitmentbureau en ben zelf op zoek naar een nieuwe functie. Ik krijg vaak de indruk dat bedrijven (vooral in deze tijd) een mentaal plaatje van de perfecte kandidaat hebben. Dan heb ik het niet alleen over match qua cv en persoonlijkheid, maar als je kleding niet aanstaat ofzo kun je het ook bekijken.
Het is een markt waar werkgevers de luxe hebben om te kunnen kiezen, en als een kandidaat ook maar in 1 opzicht afwijkt van het perfecte mentale plaatje is het bekeken. Soms denk ik dat Doutzen Kroes met een Harvard diploma nog niet goed genoeg is voor de verwachtingen van sommige werkgevers…
Dave Vervoord
says:Bij managers waarbij de gesprekstechnieken niet optimaal ontwikkeld zijn (en dan druk ik me voorzichtig uit) zorg ik er altijd voor dat of ik, of iemand van de HR-staf bij het gesprek aanhaak. Enerzijds om op de loop van het gesprek enige invloed uit te kunnen oefenen, anderzijds om na afloop van het gesprek nog tips te kunnen geven over vorm en inhoud van het gesprek aan de betreffende manager.
Daarnaast gebruiken we een gespreksformulier waarmee we op overzichtelijke en objectieve wijze competenties kunnen uitvragen, zodat niet bij een tweede ronde gesprek dezelfde vragen gesteld worden.
Bovenstaande helpt de manager om enige lijn te krijgen in zijn gesprekken.
Jeroen
says:Ik mis hier even de invloed die de recruiter heeft: als hij van mening is dat een kandidaat echt een goede match is dan motiveer je dat bij je management. Dat gaat dus verder dan ‘voorleggen’: ik motiveerde doorgaans de kandidaten die ik had naar mijn organisatie toe.
Is geen garantie, maar toch: je kunt als recruiter soms een leuke voorzet geven. Of hij ingekopt wordt moet je afwachten maar je hebt best wat invloed (c.q. kunt best wat invloed hebben).